kontroluj cukrzycę z nami
A A A

dieta

  • Młody jęczmień zielony

    Jęczmień zielony (młody) – jedna z najstarszych roślin stosowana w leczeniu i zapobieganiu w wielu chorobach o odczynie zasadowym. Głównym składnikiem są listki. Ugniatane i suszone w niskiej temperaturze (do 38 st. C) nie tracą zdrowotnych właściwości.Dostępny w postaci zielonego proszku lub tabletkach. Wytwarza się go ze sproszkowanych liści z młodego jęczmienia lub sproszkowanego soku.

     Oprócz bogactwa witamin (witamina C, witamina E, beta-karoten) i minerałów (żelazo, wapń, magnez, cynk) jest uważany za źródło błonnika pokarmowego, który przyśpiesza metabolizm tłuszczu, obniża stężenie cholesterolu we krwi. W porównaniu z popularną pszenicą zawiera 37 razy więcej wapnia, 25 razy więcej potasu, 5 razy więcej żelaza i ponad 2 razy więcej magnezu.

     Dzięki dużej zawartości błonnika ma lekkie działania przeczyszczająco - oczyszczające. Pobudza układ pokarmowy i jelita do lepszej pracy. Dlatego coraz częściej stosowany jest jako środek w planowaniu diet wspomagających odchudzanie. Wykazuje działa przeciwzapalnie, przeciw nowotworowe i wirusowe.

    Dzięki dużej zawartości chlorofilu wpływa pozytywnie na wygląd skóry i pomocny jest w leczeniu jej zmian.

     Zielony jęczmień jest zalecany osobom chorym na cukrzycę jako leczenie uzupełniające. Regularne stosowanie zmniejsza bowiem wahania poziomu glukozy we krwi co ma wpływ na bardziej obiektywne HbA1c. Tę właściwość młody jęczmień zielony zawdzięcza mukopolisacharydom,β-glukanomorazaktywnemu działaniu cynku i manganu. Zaśw procesie przemiany węglowodanów pomoże chrom w postaci GTF (Glukose Tolerance Factor). Wraz z insuliną ułatwia transport kwasów tłuszczowych, aminokwasów i glukozy do komórek.

     Ponadto chorzy na cukrzycę często mają niedobór witaminy B, selenu i witaminy C, które występują w składzie zielonego jęczmienia.

     Ważna informacja - młody jęczmień zielony nie zawiera glutenu, ponieważ jego zbiory odbywają się szybciej niż roślina go wyprodukuje. Większość z nas jednak korzystać będzie już z przetworzonego produktu. Warto zatem w razie wątpliwości dokładnie czytać opakowanie, albo skonsultować się z lekarzem.

    Jak go spożywać?

     Jako wysoko skoncentrowany produkt zaleca się 2 łyżeczki dziennie. Można go dodawać do koktajli, zup, soków. Wiele osób dodaje jedną łyżeczkę do szklanki wody w temperaturze pokojowej. Mieszają i wypijają zaraz po sporządzeniu.

     Z powodu jego specyficznego smaku, każdy powinien dopasować ilość jęczmienia do własnych upodobań smakowych. Zaczynając np. od 1 małej łyżeczki młodego zielonego jęczmienia dodanego do naturalnego jogurtu.

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

  • Mniszek lekarski

    Mniszek pospolity, lekarski (Taraxacum officinale).Występuje w Europie, Azji i w rejonach północnych Afryki w ponad 1000 gatunkach. W Polsce (ponad 200 gatunków) znany jest jako dmuchawiec. Najczęściej kwitnie na łąkach, siedliskach ruderalnych oraz lekko zagęszczonych lasach. Zbiór odbywa się na wiosnę (najpierw ziele, potem kwiat). Pomimo że, w rolnictwie uznawany jest za chwast, to stosowany jest także jako roślina lecznicza, jadalna i pastewna.

     Jako całość (ziele i kwiat) zawiera dużą ilość związków czynnych jak: inulina, laktony, alkohole triterpenowe, fitosterole, flawonoidy oraz polifenolokwasy (kwas cykoriowy, chlorogenowy, kaftarowy, kawowy).

     Najważniejszy to inulina. Jest to polisacharyd występujący w roślinach i wchłaniany w jelicie cienkim. Dzięki temu należy do prebiotyków które zwiększają florę bakteryjną w jelicie cienkim. Dodatkowo wpływa pozytywnie na mikroflorę jelita grubego regulując wypróżnienia.

     Ta sama inulina posiada również właściwości przeciwcukrzycowe. We wczesnej fazie cukrzycy typ 2 wpływa na obniżanie poziomu glukozy we krwi. Badania na szczurach chorych na cukrzycę wykazały że, obniża stężenie glukozy o 24 - 31% po 5 tygodniach podawania. Składniki o największym potencjale hipoglikemicznym znajdują się w korzeniach i liściach. Ostrożne wnioski w/w badań wskazują na stymulację produkcji insuliny w komórkach beta trzustki przez inulinę.

    Działając przeciwzakrzepowo wspomaga terapię powikłań cukrzycowych w naczyniach krwionośnych (angiopatia).

     Jako mocny diuretyk posiada właściwości moczopędne (kwiaty, liście). W badaniach na szczurach stwierdzono mocniejsze działanie niż np. owoc jałowca czy ziele skrzypu. Jest to ważne kiedy przy długo utrzymującej się hiperglikemii (powyżej progu nerkowego) wspomaga nerkom w wydalaniu nadwyżki cukru. Moczopędność przyśpiesza leczenie chorób dróg moczowych które są częstą przypadłością w cukrzycy.

     Miniszek lekarski wspiera również:

    - pracę watroby i przewodu pokarmowego

    - przeciwzapalne (reumatyzm)

    - choroby skóry

    - silne działanie przeciw nowotworowe (sutek, prostata, jelito grube)

    Przykładowy napar:

    Łyżkę suszonych kwiatów zalać wrzątkiem i parzyć pod przykryciem przez ok.10 min. Następnie odcedzić i pić kilka razy dziennie po pól szklanki.

    Serwis glukoza.pl nie ponosi odpowiedzialności za stosowanie przepisu bez konsultacji lekarza.

    UWAGA: Zastosowanie ziół w leczeniu i kontrolowaniu cukrzycy ma wielowiekową tradycję i doświadczenie. Należy jednak pamiętać, że jest to działanie tylko wspomagające. W żadnym wypadku nie może zastąpić insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych zapisanych przez lekarza diabetologa.

     

    data-matched-content-rows-num="4" data-matched-content-columns-num="1"

  • Morwa biała w cukrzycy typu 2

     Morwa biała (Morus alba L.) - wywodzi się z rejonu Chin, Japonii oraz Indii. Wraz z gąsienicami jedwabnika dotarła do Europy jeszcze w czasach średniowiecznych. Teraz uprawiana również w innych krajach Azji oraz Ameryce. W Polsce głównie natrafimy na morwę białą, zaś w Azji częściej morwę czerwoną (Morus rubra) i czarną (Morus nigra). Owoc morwy białej podobny jest do maliny. Barwa biała, różowa, czerwona i czarna. W Polsce mylona często z morwą czarną ze względu na jej fioletowo – czarny kolor. Zbiór odbywa się pod koniec lipca.

    Wartość odżywcza (100 g owocu): to 43 kcal, ok 1,7 g błonnik, 36,4 mg witamina C, 1,85 mg żelazo. Zalety lecznicze odkryto dopiero w XX wieku. Laureat Nagrody Nobla Leland H. Hartwell w swoich badaniach wykazał zalety morwy białej w wspomaganiu leczenia wielu chorób w tym cukrzycy. Ekstrakt z liści morwy białej wpływa na gospodarkę węglowodanową.

     Pierwsze doświadczenia prowadzone były na szczurach z cukrzycą typ 2. Pokazały że po 5 tygodniach zastosowania ekstraktu z morwy poziom glukozy uległ obniżeniu. W badaniu na zdrowych osobach, którym zaaplikowano doustnie sproszkowane liście morwy (0,8 g i 1,2 g), zaobserwowano konkretne obniżenie stężenia glukozy we krwi. Jednocześnie zauważono hamowanie wydzielania insuliny po posiłku.

     W 2007 roku opublikowano w magazynie „Diabestes Care” badanie gdzie uczestnikom podawano losowo 1 g wyciągu z morwy białej lub placebo wraz 75 g rozpuszczonej w wodzie sacharozy. Pomiar poziomu glukozy badano po dwóch godzinach. Zaś u chorych na cukrzycę typu 2 dodatkowo w trzeciej i czwartej godzinie. Wyniki wykazały że, po podaniu wyciągu z morwy białej istotnie statystycznie wpływa na obniżenie stężenia glukozy we krwi w porównaniu z grupą placebo. Odpowiedzialny za ten stan jest alkaloid, który jest silnym inhibitorem enzymów odpowiedzialnych za rozkład skrobi.

     Kim i wsp. w 2012 r opublikowali badanie w którym brało udział 94 pacjentów z tzw nietolerancją glukozy lub łagodną postacią cukrzycy typu 2. Losowo wybranej grupie kontrolnej podano placebo zaś grupie badanej - mieszaninę wodnego ekstraktu: morwy białej, wodnego ekstraktu z liści banana i korzenia żeńszenia w proporcjach1:1:1. Tutaj  (grupa badana) wykazano istotne obniżenie stężenia markerów stanu zapalnego oraz utlenionych LDL. Nie stwierdzono natomiast poprawy w poziomie glukozy na czczo, ilości podawanej insuliny oraz wskaźnika insulinooporności tzw HOMA-IR.

     W marcu 2016 roku ukazała się analiza 13 badań, która wykazała że, ekstrakt z morwy białej wpływa korzystnie na obniżanie poposiłkowego stężenia glukozy w krwi (w 30, 60 i 90 minucie). Zaś oceniając parametry takie jak: stężenie glukozy na czczo, wartość hemoglobiny glikowanej, wartość wskaźnika HOMA-IR oraz stężenie lipidów (cholesterol całkowity, LDL, HDL, triglicerydy) nie odnotowano zmian.

     Po zapoznaniu się z powyższymi badaniami stwierdzić można że, ekstrakt z morwy białej może być wykorzystany jako element wspomagający kontrolę glikemii i gospodarkę węglowodanową u chorych na cukrzycę typu 2.

    UWAGA: Zastosowanie ziół w leczeniu i kontrolowaniu cukrzycy ma wielowiekową tradycję i doświadczenie. Należy jednak pamiętać, że jest to działanie tylko wspomagające. W żadnym wypadku nie może zastąpić insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych zapisanych przez lekarza diabetologa. 

  • Nadciśnienie tętnicze a cukrzyca

  • Odchudzanie poprzez aktywność fizyczną

     Coraz więcej osób rozpoczyna swoją przygodę z aktywnością fizyczną na powietrzu. Motywy będą różne: poprawa kondycji, polepszenie wydolności krążeniowo - oddechowej, lepsze samopoczucie z powodu większej ilości endorfin oraz spalenie tkanki tłuszczowej. 
     Tu opisze tylko jak zrzucić kilka zbędnych kilogramów uprawiając bieg lub nordic - walking. Co do metodologi biegów, chodów lub zasad jak bezpiecznie uprawiać aktywność fizyczną w cukrzycy odsyłam do innych stron w internecie. Zacznij o obliczenia własnego BMI (body mass index).
     

      W trakcie uprawiania sportu nasz organizm, w tym mięśnie potrzebują energii (cząstki ATP). Zapasy ATP są jednak bardzo małe, wystarczają na kilka sekund wysiłku, po czym organizm szuka innego źródła energii. Są to w kolejności : fosfokreatyna (ok. 10 s wysiłku), węglowodany (ok. 1 godziny) oraz na końcu tłuszcze. Pozyskiwanie energii odbywa się na drodze tlenowej (aerobowej) i beztlenowej (anaerobowej). Nas interesować będzie umiejętności czerpania mocy z drogi tlenowej ponieważ tu spalamy głównie tłuszcze. Cała energia wytwarzana jest z tlenu jaki wdychamy wraz z powietrzem w trakcie wysiłku.

    Kiedy wiadomo, że wykorzystujemy tlen i spalamy tłuszcze?

     Z pomocą przyjdzie nam tu wartość tętna (ilość uderzeń serca na minutę). Aby efektywnie spalać tkankę tłuszczową nasz wysiłek powinien oscylować w okolicy 60% - 65% wartości tętna maksymalnego. Czym szybciej biegniesz tym masz szybsze tętno i zaczynasz spalać węglowodany.

     Potrzebujemy wartość tzw. tętna spoczynkowego oraz tętna maksymalnego. Na początku określamy tzw tętno  spoczynkowe (TS). Jest to ilość uderzeń serca, które mierzymy zaraz po przebudzeniu, przykładając palce do tętnicy szyjnej. Badanie wykonujemy w czasie 10 sekund i mnożymy przez 6. Następnie po gruntownej rozgrzewce (ok 20 min) wykonujemy bardzo intensywny wysiłek (na granicy wytrzymałości) przez 4 min. Musi to być wykonane uczciwie. Pomiar tętna po tym wysiłku da nam wartość naszego tętna maksymalnego (TM). Jeśli nie mamy ochoty męczyć się, to do określenia tętna maksymalnego możemy wykorzystać wzór:

    tętno max = 202 - (0,55 x wiek) mężczyźni

    tętno max = 216 - (1,09 x wiek) kobiety

    Teraz zostaje nam odjąć:

    TM – TS = TMS otrzymamy tzw. skorygowane tętno maksymalne.

    Następnie mnożymy:

    TMS x np. 60% = X (otrzymujemy pewną liczbę). Jeśli teraz do wartości X dodamy TS (tętno spoczynkowe) otrzymamy wartość tętna jakie powinniśmy mieć podczas treningu. Jeśli również, obliczymy dla 65% - powstaną nam widełki między którymi musimy utrzymać wartość tętna. Jest to metoda Karvonena.

     Pomiar tętna odbywa się na aorcie szyjnej lub na nadgarstku. Przykładamy palce i w okresie 10 s liczymy ilość uderzeń, a następnie mnożymy x 6.

    Dla osób, które bardziej ambitnie podejdą do treningów polecić można pulsometr.

     Jeśli chcesz schudnąć musisz pilnować tempa biegu (chodu) w okolicy 60%-65% tętna max aby doprowadzać do spalania tłuszczy. Dla wszystkich, którzy nie chcą bawić się w obliczanie i pilnowanie tętna jest ogólna zasada: tempo wysiłku nie może spowodować, przyśpieszonego bicia serca, zadyszki, a rozmowa w trakcie, nie powinna przysparzać problemu (tempo może wydawać się zbyt wolne, ale o to chodzi). Masz czuć jedynie kilometry w mięśniach. Najlepszy efekt spalania tkanki tłuszczowej jest 2-3 godziny po ok. 2 godzinnym treningu dla osób początkujących (1,5 godz dla wytrenowanych).

     

     

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

  • Owocnia fasoli pospolitej (zwyczajnej)

    Fasola zwykła (zwyczajna)Phaseolus vulgaris L. – należy do rodziny bobowatych.Przybyła z Ameryki Południowej i Środkowej w epoce odkryć Krzysztofa Kolumba. Uprawy znajdziemy w różnych częściach świata.W Polsce stosuje się ją wyłącznie jako roślinę uprawną. Owoc fasoli to podłużne strąki, które zawierają kwasy organiczne, alantoinę, cholinę, inozytol. W skład wchodzi też wolna krzemionka (sole mineralne)

     Owocnia fasoli zwyczajnej obniża poziom glukozy we krwi. Dlatego wykorzystuje się ją w kontrolowaniu cukrzycy. Najlepsze efekty ma w okresie wczesnej diagnozy choroby. Z powodzeniem uzupełniają leki przeciwcukrzycowe, co może doprowadzić do zmniejszenia ich ilości.

    UWAGA: Zastosowanie ziół w leczeniu i kontrolowaniu cukrzycy ma wielowiekową tradycję i doświadczenie. Należy jednak pamiętać, że jest to działanie tylko wspomagające. W żadnym wypadku nie może zastąpić insuliny lub doustnychleków przeciwcukrzycowych zapisanych przez lekarza diabetologa.

    Serwis glukoza.pl nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie przepisu i informacji bez konsultacji lekarza diabetologa.

     

     

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

  • Pałka wodna - zapobieganie hipoglikemii podczas survivalu

     Postęp wiedzy i technologii w prawidłowym prowadzeniu cukrzycy otworzył przed diabetykami możliwości, które wcześniej były dla nich zabronione. Dziś śmiało mogą uprawiać sporty (nawet ekstremalne), wykonywać różne zawody i spełniać swoje hobby. Oczywiście jest to okupione dużo większym wysiłkiem przygotowawczym niż u osób zdrowych, ale i to da się ogarnąć. Takim hobby jest również survival czyli zespół umiejętności które pomagają przeżyć na łonie natury. Wiadomo że, osoba chora na cukrzycę wybierając się na wyprawę w tereny odludne musi mieć m.in. zapas szybko-wchłaniających się węglowodanów (glukoza, cola, cukier). Co jednak gdy ich zabraknie i zagraża nam hipoglikemia? Jest to sytuacja rzadka, ale należy i to wziąć pod uwagę.

    Udostępnij

     Ratunkiem może być pałka wodna zwana rogożą.Szerokolistna lub wąskolistna bylina należąca do ziemno-wodnych roślin. Występuje w rowach, nad brzegami rzek oraz zbiorników wodnych.Osiągawysokość 1-2,5 m. Kwiaty to puszyste, brunatne kolby. Kwitnie od drugiego roku życia w okresie czerwiec - sierpień.

     Oprócz zastosowania w plecionkarstwie, wytwarzaniu sznurków, produkcji papieru ma również właściwości jadalne. W liściach znajdziemyflawonoidy i dużą zawartość witaminy C. W kwiatach i jego pyłku garbniki, prowitaminę A, białko, kwasy tłuszczowe (do 10%) oraz do ok 20 % węglowodanów.

     Z powodu cukrzycy i ewentualnego zagrożenia  hipoglikemią najbardziej interesują nas kłącza. W ich skład wchodzi duża zawartość węglowodanów a dokładniej skrobi (źródła podają od 46% nawet do 80%).

    Dodatkowo zawierają:

    • 20% białka

    • 6,8-11% innych węglowodanów

    • sole mineralne (w tym 0,74% kwaśnego szczawianu wapnia).

     W celu dostania się do zapasów węglowodanowych, należy wygrzebać kłącze z dna. Nie ciągnąć z góry to tyko doprowadzi do urwania łodygi. Wiąże się to najczęściej z wejściem do wody. Następnie kłącza odciąć od łodygi i dokładnie umyć. Można je piec, gotować lub grillować. Gotowe są gdy czujemy smak podobny do pieczenia ziemniaków. Węglowodany w postaci skrobi są na włóknach wewnątrz kłącza. Niestety włókna są twarde i trudne do gryzienia, dlatego należy je żuć (do czasu aż zaniknie smak podobny ziemniaka) a następnie wypluć.

    Inny sposób to gotowanie kłącza przez kilka godzin aż wszystkie składniki przejdą do wody i odcedzić włókna.

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

  • Pieczarki białe w profilaktyce cukrzycy

     Pieczarkibiałe jako grzyby hodowlane są bardzo często wykorzystywane w kuchni. Stanowią dużeźródło składników odżywczychjakbiałko,błonnik pokarmowy, tłuszcze przyswajalne.Ponadtoznajdziemypotas, selen, miedzi i jod.Bogate są równieżwitaminę A, E, B.

     Wyniki badań przeprowadzonych przeznaukowców z Penn State's College of Agricultural Scienceswskazują naochronny wpływ pieczarekwprofilaktycerozwojucukrzycy typu 2.Znajdujące się w nich substancje dostarczają pożywkiflorze bakteryjnej jelita która odpowiada za gospodarkę węglowodanową (rozkłada cukry).Są to krótko-łańcuchowe kwasy tłuszczowe. Pieczarki w tym przypadkudziałają jaktzw prebiotykczyliżywe, korzystne bakterie, które są wprowadzane do układu trawiennego.

     Badania zostały przeprowadzone na myszach i opublikowane wostatnim wydaniu Journal of Functional Foods.Jedna grupa myszy miała florę bakteryjną a druga była wyjałowiona z bakterii. Po podaniu pieczarek stwierdzono odbudowę mikroflory u mysz. Wytworzyły się w/w krótko-łańcuchowe kwasy tłuszczowe. Następnym krokiem będą badania na ludziach.

    Spożywanie białych pieczarek(ok 85 gram dziennie)możewpływaćpozytywnienamikrofloręwjelitachco poprawigospodarkę glukozy w wątrobie.

     

    Źródło https://news.psu.edu/

     

     

     

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

  • piramida żywieniowa

     Piramida żywieniowa przedstawia zasady prawidłowego odżywiania.Informuje o tym, ile porcji różnych grup produktów powinno znaleźć się w naszych dziennych posiłkach. Obowiązuje tu zasada, że to co najważniejsze w racjonalnym odżywianiu znajduje się u dołu piramidy, czyli - podstawy.

     Pierwsze propozycje piramidy żywieniowej opracowano już 30 lat temu. Z czasem, dzięki rozwojowi wiedzy o zdrowym żywieniu, piramida ulegała modyfikacjom. Nowa wersja piramidy żywienia opracowana została przez naukowców ze Szkoły Zdrowia Publicznego Uniwersytetu Harvarda w USA pod kierunkiem prof. Waltera Willetta. Podzielono ją na tzw poziomy. Ponadto w tej piramidzie niektóre produkty znalazły się na zupełnie innym miejscu. Te, które były u jej podstawy, zostały przesunięte na szczyt i odwrotnie. Poniżej szczegółowo opisane pięć poziomów.

     

     

    piramida żywieniowa

     

     

    POZIOM I - nowością tej piramidy jest wprowadzenie nowego dodatkowego poziomu - aktywności fizycznej. Ruch został uznany za nieodzowny element łączący się ze zdrowiem i dlatego znalazł się u podstawy piramidy, czyli na pierwszym poziomie. Zaleca się codziennie przynajmniej 30-minutowy szybki marsz. 

    POZIOM II - produkty z pełnego ziarna w większości posiłków oraz tłuszcze roślinne - oliwa, olej sojowy, słonecznikowy, rzepakowy i inne tłuszcze roślinne;

    POZIOM III -  warzywa - dozwolone, owoce 2-3 razy dziennie;

    POZIOM IV - orzechy, rośliny strączkowe 1-3 razy dziennie

    POZIOM V - produkty mleczne lub suplementy wapnia 1-2 razy dziennie; na szóstym poziomie, a więc najrzadziej: czerwone mięso oraz białe pieczywo, makarony, ryż .

    Wnioski:

    1. Prowadzenie aktywnego trybu życia poprzez uprawianie aktywności sportowej (codziennie co najmniej pół godziny)
    2.Wybierać produkty węglowodanowe z - niskim indeksem glikemicznym- z jak najmniej przetworzonych mąk gruboziarnistych. Kasze, zwłaszcza gryczaną i jęczmienną jako najlepsze źródła skrobi i błonnika.
    3. Tłuszcze roślinne, a więc oliwa z oliwek, oleje - słonecznikowy, sojowy, rzepakowy- i wysokiej jakości margaryny miękkie. Dostarczają niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych, zwłaszcza potrzebnych organizmowi tłuszczów omega-6 i omega-3, które możemy czerpać jedynie z pożywienia.
    4. Warzywa jak źródło witamin najlepiej jeść surowe lub gotowane na parze, bez zasmażek. Owoce zawierają cukier (fruktozę), dlatego zaleca się je jeść najwyżej dwa-trzy razy dziennie.

     

     

     

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

  • Przelicznik BMI online

     

    www.glukoza.pl

    Poniżej prosty przelicznik BMI on line

    Twoja waga(kg):

    Twój wzrost(cm):

    Twoje BMI:

    To znaczy:

     

    Więcej na temat Body Mass Index tutaj

     

     

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

  • Rutwica lekarska

     Rutwica lekarska (Galega officinalisL.) – roślina z rodziny bobowatych.Występuje w Afryce Północnej (Maroko, Algieria), w Azji Zachodniej (Pakistan) oraz południowo - wschodnia i środkowa Europa. W Polsce uważana za gatunek zawleczony i spotkać ją można na południu, w terenie wilgotnym (łąki, brzegi akwenów wodnych, zarośla) gdzie tworzy geste kępy.

     Bylina dorasta do 60 cm wysokości. Łodygi pokryte są wąskimi, pierzastymi grupami od 11- 17 listków. Kwiaty są w kolorze białym, niebieskim lub jasnofioletowym. Okres zakwitu przypada od kwietnia, a zbiór - na lipiec i sierpień. Owoce są w kształcie strąków w których znajdują się nasiona. Następnie suszona w cieniu w naturalnych suszarniach.

     UWAGA: Zastosowanie ziół w leczeniu i kontrolowaniu cukrzycy ma wielowiekową tradycję i doświadczenie. Należy jednak pamiętać, że jest to działanie tylko wspomagające. W żadnym wypadku nie może zastąpić insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych zapisanych przez lekarza diabetologa.

     Stosowana od czasów średniowiecza w leczeniu cukrzycy, ale dopiero w XIX w. odkryto że, zawiera pochodne guanidyny (galegina, hydroksygalegina). Związki które mają działanie hipoglikemiczne (obniżanie stężenia glukozy we krwi). Doprowadza do zmniejszenia insulinooporności tkanek powodując zmniejszenie dawek insuliny. Dlatego należy skonsultować stosowanie rutwicy z lekarzem diabetologiem w celu modyfikacji dawki leków przeciwcukrzycowych. Dodatkowo działa moczopędnie i pobudzająco w laktacji u kobiet.

    Napar :

    1-2 łyżeczki ziela zalać szklanką wrzątku, przykryć i odstawić na minimum 15 minut. Następnie przecedzić. Pijać zawsze na świeżo 2-3 razy dziennie.

     

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

  • Stan przedcukrzycowy

      Stan przedcukrzycowy – zaburzenie metabolizmu glukozy. Patologia którą stwierdza się poprzez badanie krwi (glukometr, laboratorium). Jest to przekroczony poziom glukozy powyżej normy, ale nie osiągnięty poziom potwierdzający cukrzycę. Do ostatecznego zdiagnozowania stanu przedcukrzycowego należy, wykonać potwierdzające badanie poziomu glukozy z osocza krwi żylnej (tylko laboratorium).

    Mamy wówczas do czynienia (osobno lub razem) z:

    - nieprawidłowa tolerancja glukozy - 140 – 199 mg/dl (poziom glukozy po 2 godzinach od podania 75 g płynnej glukozy)

    - nieprawidłowa glikemia na czczo - 100 – 125 mg/dl

     Przy nieprawidłowej tolerancji glukozy wykonuje się test obciążenia glukozą (OGTT ) lub test krzywa cukrowa. Zaś przy nieprawidłowej glikemii na czczo zaleca się powtórzyć badanie w różnych porach dnia przed i/lub po posiłku.

     Stan przedcukrzycowy należy brać pod uwagę u każdej osoby w grupie ryzyka zachorowania na cukrzycę typu 2. Brak objawów powoduje że, wiele osób dowiaduje się o cukrzycy często przez przypadek w trakcie badań w kierunku innych jednostek chorobowych. Pojawienie się powikłań cukrzycowych jest również sygnałem do nagłej wizyty u lekarza.

    Aby zapobiec rozwojowi lub ewentualnie szybko rozpoznać cukrzycę typu 2 i wdrożyć odpowiednie leczenie powinno zwrócić się uwagę na:

    - BMI (body mass index) powyżej 25 kg/m2 z obwodem w talii powyżej 94 cm (mężczyźni) 80 cm (kobiety)

    - zespół policystycznych jajników (kobiety)

    - przebycie cukrzycy ciążowej w przeszłości i/lub urodzenie dziecka o masie ciała powyżej 4 kg

    - prowadzenie siedzącego trybu życia

    - brak aktywności sportowej

    - rozpoznane choroby krążeniowe (nadciśnienie, choroby serca)

    - rozpoznanie cukrzycy typu 2 w rodzinie

    - złe wyniki badań cholesterolu i trójglicerydów

      Stan przedcukrzycowy nie musi przerodzić się w pełnoobjawową cukrzycę typu 2 ale może być sygnałem ostrzegawczym aby zmienić nasz stan życia. Powinna zainteresować nas aktywność sportowa, zdrowa lekka dieta oraz częste kontrole poziomu glukozy we krwi podczas pobytu w przychodni. Zaś duża dostępność na rynku glukometrów ułatwia nam kontrolę w poziomu glukozy w domu. W sytuacjach kiedy chorujemy na inne choroby, do pomocy służą: dietetyk, edukator dietetyczny, fizjoterapeuta, lekarz.

     

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

  • stopa cukrzycowa - flexitol

  • Substancje słodzące - stanowisko PTD i PTBO

    Niskokaloryczne substancje słodzące (słodziki) to związki o słodkim smaku oraz o zerowej lub nieprzekraczającej kilku kilokalorii energetyczności. 

    Ponieważ są to związki, których słodki smak jest bardzo intensywny, można je dodawać do produktów spożywczych w bardzo małych ilościach. Obecnie słodziki są stosowane w produkcji napojówbezalkoholowych, słodyczy, mrożonych deserów, jogurtów i budyni, a także wielu leków.

    Do pieczenia i gotowania może być stosowana niskokaloryczna substancja słodząca  pochodzenia naturalnego — stewia, która jest oporna na wysoką temperaturę, do 200°C.

     Na obszarze Unii Europejskiej, na podstawie badań nad bezpieczeństwem i pozytywnych opinii Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności i Zespołu ds. Dodatków do Żywności i Składników Pokarmowych, do stosowania dopuszczono jedenaście niskokalorycznych substancji słodzących: acesulfam-K (E950), aspartam (E951), sól aspartam–acesulfam (E962), cyklaminian (E952), neohesperydyna DC (E959), sacharyna (E954), sukraloza (E955), taumatyna (E957), neotam (E961), erytrytol (E968) oraz glikozydy stewiolowe (E960). Zgodnie z rozporządzeniem UE nr 1333/2008 w sprawie dodatków do żywności wymagane jest dodatkowe etykietowanie produktów spożywczych zawierających te substancje. Ponadto w rozporządzeniu nr 1333/2008 określono maksymalną zawartość poszczególnych niskokalorycznych substancji słodzących w określonej kategorii produktów żywnościowych.

    Tabela 1. Wartość ADI dla poszczególnych niskokalorycznych substancji słodzących

    Substancja

    Oznaczenie na produkcie żywnościowym

    ADI [mg/kg mc./d.]

    Sól potasowa acetosulfamu

    E950

    0–15

    Aspartam

    E951

    0 – 40

    Cyklaminian

    E952

    0 – 7

    Sacharyna

    E954

    0 – 5

    Sukraloza

    E955

    0 – 15

    Neotam

    E961

    0 – 2

    Glikozydy stewiolowe

     E960

    0 – 4

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    ADI - (acceptable daily intake), czyli taka jej ilość, która może być bezpiecznie co­dziennie przyjmowana przez całe życie bez niekorzystnego wpływu na stan zdrowia.

     Odnosząc się do doniesień dotyczących rzekomego zwiększonego ryzyka niektórych nowotworów u zwierząt doświadczalnych, którym podawano sacharynę, aspartam i cyklaminian, należy podkreślić, że wyniki ostatnich badań przeprowadzonych u ludzi nie potwierdziły tych tez. Biorąc pod uwagę powyższe dane,Polskie Towarzystwo Badań nad Otyłością i Polskie Towarzystwo Diabetologiczne potwierdzają bezpieczeństwo stosowania niskokalorycznych substancji słodzących w produktach żywnościowych i rekomendują zastępowanie nimi sacharozy przez osoby z rozpoznaniem nadwagi i otyłości, a szczególnie w sytuacji występowania zaburzeń gospodarki węglowodanowej (nieprawidłowej glikemii na czczo, nietolerancji glukozy i cukrzycy typu 2).

     

     

     

    źródło:Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę, 2016www.dk.viamedica.pl 

     

     

     

     

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

  • Wino i winogrona - profilaktyka cukrzycy typu 2

     Właściwości antyoksydacyjne wina, dzięki polifenolom które zawiera, znane jest od lat. Ma to również znaczenie w kierunku rozwoju lub prewencji cukrzycy typu 2. Przeprowadzono szereg badań, które skupiły się nad wpływem spożywania wina na parametry odpowiedzialne za cukrzycę. Brano pod uwagę nie tylko antyoksydacyjność wina ale także skład pestek winogron. Próby wykonywano na szczurach z cukrzycą a później na diabetykach z cukrzycą typ 2. Wyniki pokazały że, białe wino, w którym ok 3 - krotnie więcej jest polifenoli wzmacnia i polepsza efekt antyoksydacyjny na szczurach. Poprawa była na tyle znacząca że, nie różniła się prawie od szczurów zdrowych. Jeśli chodzi o poziom glukozy we krwi, tutaj nie zanotowano różnicy.

     Sugeruje to tezę, że wpływ spożywania wina będzie miało większe znaczenie w profilaktyce lub terapii powikłań naczyniowychcukrzycy niż w kontroli glikemii. Potwierdza to wynik innych badań nad diabetykami z cukrzycą typ 2. W trakcie badania uczestnicy z cukrzycą typ 2 wypijali na czczo 300 ml czerwonego wina. Zauważono redukcję poziomu wolnych rodników i LDL (zły cholesterol) po każdym posiłku w trakcie dnia. Stwierdzono tu obniżenie możliwości powikłań oraz wzrost właściwości antyoksydacyjnych.

     Pestki winogron to źródło bioaktywnych flawonoidów. Podczas podawania ekstraktu zrobionego z ich składnika (procjanidyny) szczurom z cukrzycą, zaobserwowano spadek poziomu glukozy we krwi. Prawdopodobnie wzrost stężenia procjanidyn w organiźmie wpływa na aktywację komórek przechwytujących cząsteczki glukozy. Zauważono także że ma to wpływ na przeniesienie sygnału insulinowego w komórce co polepsza działanie insuliny. Potwierdza to wzrost tzw działania hipoglikemizującego insulinypodawanej wraz z ekstraktem. Dzięki temu może to doprowadzić do zmniejszenia dawek insuliny u diabetyków.

     Reasumując, niewielkie ilości wina z dużą ilością polifenoli pozytywnie wpływa na układ krążenia, a wszelkiego rodzaju preparaty na bazie pestek winogron również na kontrolę glikemii.

     

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

    Na podstawie

    ANTYOKSYDANTY W PROFILAKTYCE I TERAPII CUKRZYCY TYPU II

    DANUTA ROSOŁOWSKA-HUSZCZ

     

  • wymiennik białkowo - tłuszczowy wbt

     Do trzech najważniejszych składników naszego pokarmu należą: węglowodany, białka oraz tłuszcze. Znajomość obliczania wymienników białkowo - tłuszczowych (wbt) jest bardzo przydatna w cukrzycy. Szczególnie podczas terapii przy pomocy osobistej pompy insulinowej. Gdzie jest możliwość przedłużania i rozkładania podawania insuliny do posiłku w postaci bolusów złożonych i przedłużonych. 

     Jeśli korzystasz z penów (wstrzykiwaczy), znajomość wymienników białkowo - tłuszczowych (wbt) również pomoże lepiej kontrolować glikemię.

     Osoby leczące cukrzycę tabletkami także powinne brać pod uwagę ilość wymienników białkowo - tłuszczowych we własnej diecie i odpowiednio podać sobie leki. Szczególnie należy uważać na zbyt duże porcje białka, gdyż i u nich również wzrost glikemii po posiłkowej nastąpi z opóźnieniem. 

    1WBT = 100 kcal białek i tłuszczów w danym produkcie

    1 g poszczególnych składników pokarmowych dostarcza nam:

    1 g węglowodanów = 4 kcal

    1g białek = 4 kcal

    1g tłuszczów = 9 kcal

    Przykład: 11 g mięsa w posiłku to już jeden wymienik białkowo - tłuszczowy

    Obliczanie:

    Na początek obliczanie wbt wydaje się trudne, jednak z czasem dojdziesz do wprawy. Stosunkowo proste jest obliczanie WBT w posiłkach złożonych tylko z tłuszczy i białek (mięso, wędliny, sery żółte, śmietana). Potrzebne będą Ci jedynie tabele kaloryczne, powszechnie dostępne w internecie, gdyż wartość kaloryczna takiego posiłku pochodzi tylko z białek i tłuszczów.

    Przykład:

    Produkty, które nie zawierają węglowodanów - dzielimy ilość kalorii przez 100 i uzyskujemy ilość wbt.

    np. śledź w oleju 100g

    białka-16,4

    tłuszcze-26,5

    węglowodany-0,0

    kcal-301

    Najprościej, dzielimy 301 kcal na 100 = 3,00 WBT

    Obliczenia trochę bardziej się komplikują, kiedy zjemy np. chleb z masłem i serem lub/ i z kiełbasą. W takiej sytuacji musimy oddzielnie obliczyć wartość kaloryczną dla wędliny, sera oraz masła, i oddzielnie wartość ww (wymieniki węglowodanowe) dla węglowodanów. 

    Można sobie ułatwić życie jeśli kupujecie te same sery i wędliny. Przecież każdy ma ulubione produkty. Po jakimś czasie będziecie wiedzieć, że plaster waszej ulubionej szynki wielkości ok. 1/2 dłoni ma tyle a tyle wbt.

    glukoza.pl

     

     

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

  • wymiennik węglowodanowy

     Wymiennik węglowodanowy (jednostka chlebowa, ww) - to jednostka używana w diabetologii, określająca 10 gramów (lub - w zależności od kraju - 12 gramów) węglowodanów przyswajalnych.

     

    Zapamiętać: 1 WW = 10 g węglowodanów

    Równoważna definicja wymiennika węglowodanowego, stosowana w Polsce, określa 1 wymiennik węglowodanowy jako 40 kcal/167 kJ.

     Na przykład 1 wymiennik węglowodanowy zawarty jest w kromce razowego chleba (o masie 23-25 gramów) lub w średniej wielkości ziemniaku (o masie 51-69 gramów).

     Pojęciem związanym z wymiennikiem węglowodanowym, często mylnie używanym zamiast wymiennika węglowodanowego, jest równoważnik węglowodanowy artykułu spożywczego, określający taką masę tego artykułu spożywczego, która zawiera 1 wymiennik węglowodanowy. Na przykład równoważnik węglowodanowy chleba razowego wynosi 23-25 gramy.

     Istnieją tabele z wymiennikami węglowodanowymi, które ułatwiają diabetykom stosować oraz urozmaicać dietę. Podanie w diecie ilości wymienników węglowodanowych (np. 2 WW), pozostawia w gestii diabetyka wybór, czy będą to na przykład dwie kromki chleba, czy dwa średniej wielkości ziemniaki.

     Wprowadzając pojęcie jednostki chlebowej kierowano się uproszczeniem, że spożycie różnych produktów, zawierających taką samą ilość węglowodanów przyswajalnych powoduje jednakowy wzrost glikemii u osoby je spożywającej. Możliwość uwzględnienia wpływu białek i tłuszczów na glikemię, zwłaszcza w terapii pompą insulinową, spowodowało wprowadzenie pojęcia wymiennika białkowo-tłuszczowego ([wbt] - 1 wbt to 100 kcal liczone z białek i tłuszczów pochodzących z artykułu spożywczego) oraz rzadziej używanego równoważnika białkowo-tłuszczowego artykułu spożywczego (takiej masy tego artykułu, która zawiera 1 wbt).

     

                               

    źródło: www.wikipedia.org

     

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

  • wymiennik węglowodanowy - tabele

     Codzienne wyliczanie ilości węglowodanów w diecie jest czynnością żmudną, dla ułatwienia tego zadania stosuje się Wymienniki Węglowodanowe.

    1 Wymiennik Węglowodanowy (WW) jest to taka porcja produktu, która zawiera 10g węglowodanów przyswajalnych.

     Ilość węglowodanów przyswajalnych liczymy odejmując od węglowodanów ogółem zawartość błonnika pokarmowego. Poniżej tabele wymienników węglowodanowych

     

    Produkty

    Ilość w gr

    Miara 

    Ilość ww

    Ilość produktu

    zaw 1 ww

    Mleko i produkty mleczne

    Mleko 2% tł200

    1 szklanka

    1

    WW

    200 g -   1 szklanka

    Śmietana 12% tł

    151 łyżka0 WW250 g -      1 kubek
    Jogurt naturalny1201 małe opak0,7 WW160 g

    Jogurt truskawkowy

    1,5% tł

    1201 małe opak1 WW120 g
    Kefir 2% tł2001 szklanka0,9 WW210 g
    Maślanka2001 szklanka0,9 WW210 g
    Ser Camembert1201 krążek0 WW 
    Ser Edamski251 plaster0 WW 
    Ser twarogowy chudy201 łyżka stołowa0 WW300 g
    Ser typu "Feta"130pół opak0 WW1000 g
    Serek homogenizowany, pełnotłusty2001 opak0,6 WW340 g
    Lody śmietankowe501 kulka0,9 WW56 g

    Jaja

    Jajko kurze501 szt0 WW 

    Mięso i produkty mięsne

    Wątroba wieprzowa100 0,3 WW340 g
    Wątroba wołowa100 0,4 WW250 g
    Wątróbka z kurczaka100 0 WW 
    Pasztet pieczony201 cienki plasterek0,2 WW100 g
    Kotlet schabowy, panierowany1201 średni1,8 WW67 g -    1/2 kotleta

    Produkty rybne

    Śledź w śmietanie100 0,5 WW200 g

    Produkty zbożowe

    Mąka pszenna1002/3 szklanki7,1 WW14 g - 1 łyżka
    Mąka żytnia1002/3 szklanki7,1 WW14 g - 1 łyżka
    Kasza gryczana1002/3 szklanki6,3 WW16 g - 1 łyżka
    Kasza jęczmienna1002/3 szklanki6,8 WW15 g - 1 łyżka
    Kasza manna1002/3 szklanki7,4 WW13 g - 1 płaska łyżka
    Ryż biały100niepełna szklanka7,6 WW13 g - 1 płaska łyżka
    Ryż brązowy100niepełna szklanka6,8 WW14 g - 1 łyżka
    Makaron dwujajeczny70szklanka5WW15 g - pół szklanki (zależy od rodzaju makaronu)
    Płatki pszenne303 łyżki2,1 WW14 g - 1 i 1/2 łyżki
    Płatki kukurydziane252/3 szklanki1,9 WW13g - 4 łyżki
    Płatki owsiane303 łyżki1,9 WW16 g - 1 i 1/2 łyżki
    Płatki jęczmienne303 łyżki2,1 WW14 g - 1 i 1/2 łyżki
    Chrupki kukurydziane100 7 WW15 g - 3 garście
    Otręby pszenne71 łyżka0,1 WW50 g
    Musli z suszonymi owocami453 łyżki2,9 WW15 g - 1 łyżka
    Musli z rodzynkami i orzechami453 łyżki2,4 WW18 g - 1 czubata łyżka

    Pieczywo

    Chleb żytni pełnoziarnisty351 kromka średniej wielkości1,6 WW22g - cienka kromka
    Chleb żytni jasny301 kromka średniej wielkości1,6 WW20 g - kromka o wymiarach 10x7x1 cm
    Chleb żytni staropolski301 kromka średniej wielkości1,4 WW21 g - cienka kromka
    Pumpernikiel401 kromka średniej wielkości2 WW20 g - pół kromki
    Chleb graham301 kromka średniej wielkości1,3 WW25 g - kromka o wymiarach 9,5x10x1 cm
    Chleb pszenny251 kromka średniej wielkości1,3 WW20g - kromka o wymiarze 8x11x0,5 cm
    Bagietki501/4 szt2,9 WW20g - 5x4,5x6 cm
    Bułki grahamki501 mała szt2,5 WW20g - 1/3 sztuki
    Kajzerka501 szt2,7 WW18 g - około 1/3 sztuki
    Ciabatta1001 średnia szt5,7 WW18 g - 1/5 sztuki
    Pieczywo tostowe301 kromka1,7 WW17g - 2/3 sztuki
    Chałka301 średniej wielkości kromka1,8 WW16 g - 1 cienka kromka

    Warzywa

    Bakłażan3001 sztuka długości dłoni1,1 WW280 g
    Bób801 garść0,7 WW120 g - około 1 szklanka
    Brokuły5001 szt1,4 WW370 g
    Brukselka171 szt0 WW300 g
    Burak1401 średnia szt1 WW140 g - 1 szt
    Cebula1201 szt duża0,6 WW200 g - 2 szt średnie
    Chrzan100 1 WW100 g
    Cukinia7001 duża szt1,5 WW450 g
    Cykoria801 szt0,2 WW320 g - 4 szt
    Dynia100 0,5 WW200 g
    Fasolka szparagowa100 0,4 WW270 g
    Groszek zielony100 1,1 WW90 g
    Groszek konserwowy1501 szklanka1,5 WW100g
    Kalafior5001/2 szt1,3 WW380 g
    Kalarepa2501 średnia szt1,1 WW230 g
    Kapusta biała2501/4 główki o wadze 1 kg1,2 WW200 g - 1/5 główki o wadze 1 kg
    Kapusta czerwona2501/4 główki o wadze 1 kg1 WW250 g - 1/4 główki o wadze 1 kg
    Kapusta pekińska501 liść0 WW770 g - 1 duża sztuka
    Kapusta kiszona1201 szklanka0,1 WW770 g
    Kukurydza w kolbach1001 sztuka2 WW50 g - 1/2 szt
    Kukurydza konserwowa1701 szklanka3,3 WW50 g - około 3 łyżki
    Marchew501 średnia szt0,2 WW200 g - 2 duże lub 4 średnie szt
    Ogórek501 średni0,1 WW400 g - 8 szt
    Ogórki kiszone601 średni0,1 WW700 g
    Papryka czerwona2701 duża szt1,2 WW220 g
    Pietruszka801 średnia szt0,4 WW180 g
    Pieczarka1005 szt0 WW1,6 kg
    Pomidor2501 szt duża0,6 WW420 g
    Rzodkiewka151 szt0 WW520 g
    Seler korzeniowy2001 szt0,5 WW400 g - 2 szt
    Soczewica czerwona901/2 szklanki4,4 WW20 g - 1 i 2/3 łyżki
    Szparagi401 szt0,1 WW450 g -około 11 szt
    Szpinak2001 szklanka mielonego0,1 WW2,5 kg
    Ziemniaki1001 średnia szt1,7 WW60 g - 1 mała szt

    Owoce

    Ananas801 plaster świeżego1 WW80 g - 1 plaster
    Arbuz100 0,8 WW120 g
    Awokado2001 sz0,8 WW240 g
    Banan2001 średnia szt4,3 WW45 g - 1/4 szt
    Brzoskwinia1001 średnia szt1 WW100 g - 1 średnia szt
    Cytryna1201 szt0,9 WW135 g
    Czereśnie8012 szt - około 1/2 szklanki1 WW80 g - 12 szt
    Grejpfrut3001 szt ze skórką2,4 WW130 g - ok. 1/2 szt ze skórką
    Gruszki1201 średnia szt1,5 WW80 g - około 2/3 szt
    Jabłko1501 średnia szt1,5 WW100 g - 2/3 szt
    Jagody1301 szklanka1,2 WW110 g - niepełna szklanka
    Kiwi901 szt1 WW90g - szt
    Maliny1201 szklanka0,6 WW190 g
    Mandarynki901 szt ze skórką0,8 WW110 g
    Mango4001 szt6 WW65 g
    Melon7001/2 szt5,1 WW135 g
    Morele501 szt0,5 WW100 g - 2 szt
    Nektarynki1201 szt1,2 WW100 g
    Pomarańcza3001 szt duża2,8 WW105 g
    Porzeczki czerwone1601 szklanka1,1 WW140 g
    Poziomki1701 szklanka1 WW170 g - 1 szklanka
    Śliwki151 szt0,1 WW100 g - około 6 szt
    Truskawki1501 szklanka0,8 WW185 g - około 18 szt
    Winogrona305 szt0,4 WW60 g - około 10 szt
    Wiśnie4010 szt0,4 WW100 g - 25 szt

    Owoce suszone

    Suszone banany302 łyżki2,5 WW12 g - 1 niepełna łyżka
    Figi suszone151 szt1 WW15 g - 1 szt
    Jabłka suszone102 plasterki suszonego0,5 WW20 g - 4 plasterki suszonego
    Morele suszone152 szt1 WW15 g - 2 szt
    Rodzynki151 łyżka1 WW15 g - 1 łyżka
    Śliwki suszone z pestką152 szt0,9 WW16g

    Orzechy i nasiona

    Migdały151 łyżka0,1 WW126 g
    Orzechy laskowe151 łyżka0,1 WW170 g
    Orzechy włoskie4010 szt0,4 WW87 g
    Pestki dyni101 łyżka0,1 WW78 g
    Pestki słonecznika101 łyżka0,2 WW50g

    Słodycze i ciastka

    Cukier102 łyżeczki1 WW10 g - 2 łyżeczki
    Miód141 łyżeczka1 WW14 g - 1 łyżeczka
    Żelki83 sztuki0,5 WW13 g - około 5 szt
    Kakao51 łyżeczka0,2 WW22 g - około 4 łyżki
    Mars421 baton2,8 WW14 g - 1/3 szt
    Snickers511 baton2,5 WW20g
    Twix512 paluszki3,2 WW15 g
    Czekolada deserowa122 kostki0,7 WW16 g - 2,5 kostki
    Czekolada gorzka122 kostki0,65 WW18 g - 3 kostki
    Herbatniki101 szt0,7 WW13g
    Delicje151 szt0,8 WW20 g
    Pierniczki alpejskie121 szt0,8 WW15 g
    Ciasto drożdżowe   20g
    Karpatka   25 g
    Napoleonka   23 g
    Eklerki z bita śmietaną501 szt1,7 WW28 g
    Jagodzianka1001 szt6 WW16 g
    Pączek701 szt4,2 WW16 g
    Faworki151 szt0,7 WW20 g

     Napoje

    Sok grejpfrutowy2201 szklanka2 WW110 g -1/2 szklanki
    Sok jabłkowy2201 szklanka2,2 WW100 g - niecałe pół szklanki
    Sok marchwiowy2201 szklanka2,2 WW100 g - niecałe pół szklanki
    Sok pomarańczowy2201 szklanka2,1 WW100 g - niecałe pół szklanki
    Sok pomidorowy2201 szklanka0,5 WW450 g - 2 szklanki
    Sok wielowarzywny2201 szklanka1 WW220 g - 1 szklanka
    Coca - cola2201 szklanka2,2 WW100 g - niecałe pół szklanki
    Kawa bez cukru2201 szklanka0 WW 
    Herbata2201 szklanka0 WW 

    Alkohol

    Piwo pełne3001 mały kufel1,1 WW260 g
    Szampan1001 kieliszek0,1 WW700 g
    Wino białe wytrawne1001 kieliszek0 WW 
    Wino białe, słodkie1001 kieliszek0,6 WW170 g
    Wino czerwone1001 kieliszek0 WW 
    Wódka401 kieliszek0 WW 

    Dodatki

    Ketchup151 łyżka0,3 WW52 g
    Majonez201 łyżka0 WW 
    Musztarda101 łyżeczka0,2 WW50 g - 5 łyżeczek

     

     

     

     

     

    Opracowała Anna Kaczorek na podstawie „Tabel składu i wartości odżywczej żywności”, Hanny Kunachowicz, Ireny Nadolnej, Beaty Przygody, Krystyny Iwanow, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2005

     

     

     

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

  • Yerba Mate i cukrzyca

     Ostrokrzew paragwajski (Ilex paraguariensis A.St.-Hil.) – yerba mate (hiszp). Gatunek wiecznie zielonego drzewa z rodziny ostrokrzewowatych. Dochodzi do 15 m wysokości. Występuje w stanie dzikim w Brazylii, Argentynie, Paragwaju i Urugwaju. Kora gładka i biała. Liście zielone o kształcie podłużnym. W skład wchodzi od 0.9 – 1.8 % kofeina oraz witamina A, witamina B1, witamina B2, witamina C. Dodatkowo w składzie znajdują się: sole mineralne, izotynol, kwas nikotynowy, cholina, kwas chlorogenowy i flawonoidy. Stosowana od czasów prekolumbijskich przez Indian Guarani do redukcji stresu, głodu i zmęczenia. Posiada właściwości przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe i przeciwgrzybiczne.

    Korzyści

    Dla diabetyka najważniejszym wydaje się w/w kwas chlorogenowy. To bardzo silnym naturalny przeciwutleniacz z grupy polifenoli. Surowe ziarno ma 60000 mg/kg w przeciwieństwie do np. naparu z kawy gdzie jest tylko 500 mg/dm3. Działa przeciw procesowi glikacji białek, zapobiegając ich niszczeniu, poprzez aktywację związku PON-1, który mocno zapobiega rozwojowi miażdżycy. Posiada silniejsze działanie niż tzw efekt aminoguanidyny.Spowalnia wydzielanie glukozy po-posiłkowej do krwi i uwrażliwia komórki na insulinę.

     Popularność ilex paraguariensis (yerba mate) oraz udokumentowane przykłady obniżenia HbA1c u osób chorych na cukrzycę pijących systematycznie napar, zmusiło naukowców do przeprowadzenia dokładniejszych badań. Pierwsze jak zawsze były prowadzone na zwierzętach. Zaobserwowano że, u otyłych myszy karmionych dietą wysokotłuszczową polepszała się tolerancja glukozy w trakcie podawania naparu z yerby. Badania odkryły także, działanie przeciw otyłości związanej z glukozą. Testy wykazały że picie yerba mate było pomocnym narzędziem w kontrolowaniu cukrzycy.

     UWAGA: Zastosowanie ziół w leczeniu i kontrolowaniu cukrzycy ma wielowiekową tradycję i doświadczenie. Należy jednak pamiętać, że jest to działanie tylko wspomagające. W żadnym wypadku nie może zastąpić insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych zapisanych przez lekarza diabetologa.

     W 2011 r. zakończono badania (opublikowane w The Journal of American College of Nutrition) na ludziach z  cukrzycą typ 2 o nazwie „Mate Tea”. Zakwalifikowano do badania 29 diabetyków. Celem było obserwacja wpływu regularnie spożywanej yerba mate na ich poziom glikemii. Pacjenci spożywali napar 3 razy dziennie. Badanie wykazało, pozytywny wpływ yerby na glikemię na na czczo, a poziom HbA1c obniżył się o 0,85% po 20 - 40 dniach kuracji. Potwierdziło to wcześniejsze spostrzeżenia o poprawie profilów glikemicznych w cukrzycy typu 2. Dodatkowo zauważono polepszenie się profilu lipidowego co ma wpływ na naczynia krwionośne.

     Inne badanie sprawdzające wpływ regularnie spożywanej yerby na cholesterol przeprowadzono na 102 (zdrowych i chorych). Przez 40 dni podawano im 3 x dziennie napar. U osób zdrowych poziom tzw złego cholesterolu obniżył się o 9%. Zaś u badanych chorych zauważono redukcję złego cholesterolu odpowiednio: 8,1% po 20 dniach, 8,6% po 40 dniach.

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

  • Zalecenia dietetyczne dla diabetyka - białko

     Białko jako składnik diety jest niezbędne dla organizmu w okresie rozwoju i wzrostu. Dodatkowo wspomaga regenerację uszkodzonych lub zużytych komórek i tkanek. Nie należy do głównych składników wytwarzania energii stanowi raczej jej rezerwę. W źle prowadzonej cukrzycy może jednak dojść do zwiększenia wykorzystywania białka jako paliwa co ma zły wpływ na organizm (długotrwała hiperglikemia doprowadzająca do zakwaszenia organizmu).Sytuacja ta jest jednym z głównych powodów aby odpowiednio dawkować białko u osób chorych na cukrzycę.

    Ważne - zastosowanie prawidłowych zasad i kontrolowane spożywanie białka nie wykazuje negatywnych skutków w leczeniu dietetycznym pacjentów z cukrzycą.

     W planowanej diecie ilość białka powinna zawsze być ustalana indywidualnie. Bierze się pod uwagę: wiek, masę ciała, współistniejące choroby, ciąże. U większości diabetyków udział energii pochodzącej z białka w diecie powinien nie przekraczać 15–20% (ok. 1–1,5 g/kg mc/d). Jest to ilość którą poleca się osobom zdrowym. W sytuacji chorych na cukrzycę typu 2 z nadwagą gdzie zastosowanie ma dieta niskokaloryczna, ilość białka w diecie można zwiększyć do 30%.

     Dzieciom, które z racji rozwoju, są w fazie wzrostu podaje się większe dawki białka. Odpowiednia i bezpieczna dawka to 2-4 g na 1 kg wagi z czego około 60% - 70% powinno pochodzić z białka zwierzęcego. Jest to ważne ponieważ białko zwierzęce zawiera tzw aminokwasy egzogenne których nie produkuje organizm ludzki. Spełniają one niezbędną rolę w okresie intensywnego wzrostu i rozwoju.

     Kolejną grupę osób chorych na cukrzycę gdzie dawkowanie białka ma znaczenie to kobiety w ciąży. Podczas ciąży lub w okresie laktacji powinne spożywać nieco więcej pełnowartościowego białka, tj. 1,0 – 1,2 g na kg należnej masy ciała.

     Jeśli u diabetyka zdiagnozowano tzw powikłania cukrzycowe a w szczególności chorobę nerek (nefropatię) należy nie przekraczać dawki w ilości około 0,8–1 g/ /kg mc./dobę. Należy rozważyć zastępowanie białka zwierzęcego białkiem roślinnym pomimo że nie ma takiej konieczności. U niektórych chorych ma to jednak korzystny wpływ.

     Najbardziej wartościowe białko zwierzęce zawartejestw tzw dziczyźnie. Następniew chudym mięsiei jego przetworach np.cielęcym, wołowym,króliczymczy drobiowym (bez skóry). Jeśli nie przepadamy za mięsem z różnych powodów możemy sięgnąć po białko z nabiału, które jest równie wartościowe (chude mleko, jogurt naturalny, twaróg). Jeśli chodzi o białka pochodzenia roślinnego to jest tu pewien problem.A dokładnie chodzi ogluten.Jest on szczególnie polecany jako produkt o dużej zawartości białka roślinnego ale jest również uczulogenny. Należy uważać z nim w diecie u dzieci. Osoby z celiakią mają całkowity zakaz spożywania tego produktu. Na szczęście nie jest to problem w dzisiejszych czasach. W zastępstwiedużowartościowego białkamożna znaleźćw nasionach roślin strączkowych(groch, fasolce, soi).

     

     

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"