kontroluj cukrzycę z nami
A A A

cukrzyca

  • Zasady przygotowania chorego na cukrzycę do zabiegu operacyjnego cz. 1

     Zabieg operacyjny w przypadku chorego na cukrzycę to duże wyzwanie dla lekarzy jak i dla samego pacjenta. Dlatego warto poznać zasady przygotowania się do operacji w/g Polskiego Towarzystwa Diabetologii przed planowanym zabiegiem.

     Uwagi ogólne:zabieg operacyjny u chorego na cukrzycę powinno się zaplanować odpowiednio wcześniej; — w szpitalu, w którym pacjent ma być hospitalizowany, należy zapewnić możliwość stałej konsultacji diabetologa; — należy przeprowadzić badania umożliwiające ocenę stopnia kontroli cukrzycy i obecności jej powikłań; — chory na cukrzycę przed planowanym zabiegiem operacyjnym powinien być wyrównany metabolicznie; — u chorych na cukrzycę typu 1 nie wolno przerywać insulinoterapii.

    I. Niezbędne badania, które powinny być wykonane przed planowym zabiegiem chirurgicznym:— dobowy profil glikemii (7 oznaczeń w ciągu doby, oraz ok. godz. 3.00 w nocy w przypadku leczenia insuliną); — HbA1c; — skład morfotyczny krwi; — stężenie w surowicy: kreatyniny, elektrolitów (Na+,K+), aktywności aminotransferaz (AST, ALT); — wskaźnik INR, czas krwawienia, APTT; — równowaga kwasowo-zasadowa (gazometria) krwi; — badanie ogólne moczu; — ocena dna oka; — EKG spoczynkowe (patrz uwaga 1); — RTG klatki piersiowej.

    Jeżeli u chorego na cukrzycę nie przeprowadzono wszystkich spośród powyższych badań w warunkach ambulatoryjnych, należy je bezwzględnie wykonać, a następnie zinterpretować bezpośrednio przed zabiegiem operacyjnym.

     

    Udostępnij

     

     

    Uwaga 1:u chorych, u których występuje kilka czynników ryzyka choroby niedokrwiennej serca, z dławicą piersiową, po przebyciu zawału serca, z niewydolnością serca, a także przy planowaniu rozległych zabiegów (np. operacje na naczyniach brzusznych czy biodrowych), należy wykonać pełną diagnostykę nieinwazyjną (próbę wysiłkową, USG serca, badanie EKG metodą Holtera).

    Uwaga 2:jedynie u chorych na cukrzycę leczonych metodą intensywnej insulinoterapii, cechujących się dobrym wyrównaniem metabolicznym, można planować zabieg operacyjny przeprowadzony w systemie „jednego dnia”. Niezbędnym warunkiem w tych przypadkach jest uzyskanie prawidłowych wyników wszystkich dodatkowych badań diagnostycznych. Również chorych na cukrzycę typu 2 dotychczas skutecznie leczonych dietą lub dietą i metforminą [glikemia < 140 mg/dl (7,8 mmol/l); HbA1c6,5%] można operować w tym systemie, ponieważ zastosowanie insulinoterapii w okresie okołooperacyjnym u tych osób nie jest konieczne; niezbędne jest jednak odstawienie metforminy na co najmniej 24 godziny przed planowanym zabiegiem operacyjnym. Pozostałych chorych na cukrzycę, niezależnie od typu schorzenia i dotychczasowego sposobu leczenia, w okresie okołooperacyjnym należy leczyć insuliną.

     

     

     

    II. Postępowanie w okresie przed planowym zabiegiem operacyjnym1. Chorego na cukrzycę należy przyjąć do szpitala na 2–3 dni przed planowanym zabiegiem operacyjnym. 2. Planowy zabieg należy odroczyć u pacjenta, u którego stwierdza się niedostateczną kontrolę metaboliczną (tj. utrzymująca się w profilu dobowym wartość glikemii > 250 mg/dl (13,9 mmol/l), HbA1c> 9% i/lub obecność cukromoczu z towarzyszącą acetonurią). 3. Należy zaprzestać podawania doustnych leków przeciwcukrzycowych na 2 dni przed zabiegiem. 4. Należy zastosować insulinoterapię w modelu wielokrotnych wstrzyknięć: — dobowa dawka insuliny — 0,3–0,7 j./kg mc. (patrz uwaga 2): • 50–60% dobowej dawki — insulina krótkodziałająca (szybkodziałająca) podawana 15– –30 min przed głównymi posiłkami według schematu: 50–20–30% dobowej dawki insuliny krótkodziałającej (szybkodziałającej), • 40–50% dobowej dawki — insulina o przedłużonym działaniu (NPH) podawana w dwóch wstrzyknięciach — 7.00–8.00 (40%) i 22.00– –23.00 (60%) lub analog długodziałający.Dobrze wyszkolony i wyrównany metabolicznie chory na cukrzycę, leczony metodą intensywnej insulinoterapii, samodzielnie dostosowuje dawki insuliny do aktualnych potrzeb, dlatego w szpitalu nie należy pozbawiać go tej możliwości i rozpoczynać leczenia sztywnymi, niemodyfikowalnymi dawkami preparatu.

    Osoby leczone za pomocą osobistej pompy insulinowej powinny utrzymać dotychczasowe leczenie do dnia zabiegu. 5. Jeżeli przygotowanie do zabiegu operacyjnego wymaga zastosowania ścisłej diety w dniu (dniach) poprzedzających operację, zamiast posiłku zaleca się zastosowanie dożylnego wlewu 10-procentowego roztworu glukozy, insuliny i potasu (10– –20 mmol KCl). Glukoza powinna być stosowana w ilościach zapewniających dowóz 800–1000 kcal w ciągu doby. 6.Uzyskanie wyrównania glikemii: w okresie okołooperacyjnym należy utrzymywać stężenie glukozy we krwi w bezpiecznych granicach 100–180 mg/dl (5,6–10,0 mmol/l). 7. Powiadomienie zespołu chirurgiczno-anestezjologicznego o powikłaniach zwiększających ryzyko operacyjne (choroby serca lub nerek, neuropatii, retinopatii proliferacyjnej).

    Uwaga 3:okresowej intensywnej insulinoterapii nie wymagają chorzy poddawani tak zwanemu małemu zabiegowi operacyjnemu (ekstrakcja zęba, nacięcie ropnia, mała amputacja wykonana ambulatoryjnie, operacja zaćmy), ale tylko w sytuacji, gdy przygotowanie do zabiegu nie wymaga zmiany dotychczasowego sposobu odżywiania. Przy konieczności ominięcia 1 lub 2 posiłków w związku z wykonywanym zabiegiem operacyjnym zalecany jest dożylny wlew roztworu glukozy z insuliną i potasem (500 ml 10% roztworu glukozy z 12 j. preparatu szybkodziałającego insuliny i 10 mmol KCl), z prędkością 100–150 ml/ /godz. Dawkę insuliny i potasu należy zmodyfikować w zależności od stężenia glukozy i potasu we krwi. 

     

    Poczytaj c.d

     

    Źródło: www.dk.viamedica.pl

     
    Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę 2016
    Stanowisko Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

  • Zasiłek pielęgnacyjny a cukrzyca

     Zasiłek pielegnacyjny to świadczenie finansowe przyznawane osobom z orzeczeniem o niepełnosprawności, niezdolnym do samodzielnej egzystencji. Ma na celu częściowe pokrycie wydatków wynikających z konieczności zapewnienia  opieki i pomocy drugiej osoby. Zasiłek pielęgnacyjny to rodzinne świadczenie opiekuńcze, przysługujące:

    - niepełnosprawnemu dziecku

    - osobie niepełnosprawnej w wieku powyżej 16. roku życia, jeżeli legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności

    - osobie niepełnosprawnej w wieku powyżej 16. roku życia legitymującej się orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, jeżeli niepełnosprawność powstała w wieku do ukończenia 21. roku życia

    - osobie, która ukończyła 75 lat

     

     Zasiłek pielęgnacyjny jest przyznawany niezależnie od dochodu na osobę w rodzinie. Także jego wysokość nie jest uzależniona od kryterium dochodowego. Dla wszystkich uprawnionych kwota zasiłku wynosi 215,84 zł. miesięcznie (dane za 2020 r).

     Prawo do zasiłku pielęgnacyjnego ustala się na czas nieokreślony. Jeżeli jednak orzeczenie o niepełnosprawności lub orzeczenie o stopniu niepełnosprawności zostało wydane na czas określony, prawo do zasiłku przysługuje do ostatniego dnia miesiąca, w którym upływa termin ważności orzeczenia.

    Zasiłek pielęgnacyjny  nie przysługuje osobie umieszczonej w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie. Zasiłku nie otrzyma więc osoba umieszczona w domu pomocy społecznej, młodzieżowym ośrodku wychowawczym, schronisku dla nieletnich, zakładzie poprawczym, areszcie śledczym, zakładzie karnym czy też szkole wojskowej lub innej szkole, jeżeli instytucje te zapewniają nieodpłatnie pełne utrzymanie.

      Co do zasady, prawa do zasiłku nie mają również osoby, które posiadają członków rodziny uprawnionych do pobierania świadczeń za granicą na pokrycie kosztów opieki nad osobą niezdolną do samodzielnego funkcjonowania. Przeszkodą nie jest zaś (pod pewnymi warunkami) samo bycie cudzoziemcem zamieszkałym w Polsce.

     W kontekście ustalenia prawa do zasiłku pielęgnacyjnego istotne jest rozróżnienie go od dodatku pielęgnacyjnego. Dodatek pielęgnacyjny jest innym świadczeniem - wypłacanym przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Przyznaje się go osobie uprawnionej do emerytury lub renty, jeżeli osoba ta została uznana za całkowicie niezdolną do pracy oraz do samodzielnej egzystencji albo ukończyła 75 lat.

     Od 2016 r. obowiązuje regulacja, która stanowi, że w przypadku, gdy osoba pobrała za ten sam okres jednocześnie zasiłek pielęgnacyjny oraz dodatek pielęgnacyjny wypłacany wraz ze świadczeniem emerytalnym lub rentowym Zakład Ubezpieczeń Społecznych lub inny organ wypłacający emeryturę lub rentę pomniejsza ją o kwotę nienależnego zasiłku pielęgnacyjnego wypłaconego za ten okres i przekazuje tę kwotę na rachunek bankowy organu właściwego jako zwrot świadczeń nienależnie pobranych.

    Podstawa prawna:

    - Ustawa z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 1579).

    na podstawie www.kadry.infor.pl

     

     

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"