kontroluj cukrzycę z nami
A A A

cukrzyca

  • Próg nerkowy - cukrzyca

    Próg nerkowy –sytuacja w której dochodzi do przekroczenia ilości danej substancji tzw wartości granicznejznajdującej się w osoczukrwi.Powoduje toprzedostanie siędanej substancji (składnika) do moczu.Przyczyn cukru (glukozy) w moczu jest wiele ale dla osoby chorej na cukrzycę najważniejsze to:

    Cukier w moczu - przyczyny

    cukrzyca typu 1

    cukrzyca typu 2

    zły metabolizm węglowodanów

    patologia kanalików nerkowych

    stres

    ciąża

    zwiększona aktywność fizyczna

     Nerka - główny narząd wydalania toksyn utrzymuje stały poziom glukozy we krwi z powodu jej odwrotnej absorpcji z pierwotnego moczu,który przechodzi przeztzwkanaliki nerkowe. W prawidłowych warunkach (zdrowie)glukozaw moczu niewystępuje. Pojawia się kiedy stężenie cukru we krwi przekroczyłotzwpróg nerkowy.

    Próg nerkowy dlailościglukozy wynosi 160 mg/dl(zgodnie z aktualnymi wytycznymi). Kiedy cukier przekroczy w/w poziom we krwi następuje wydalanie nadwyżki glukozywrazz moczem.oczywiście przypadki,gdzieglukoza w moczu pojawi się przycukrzedopiero 200 mg/dl.Jest to uwarunkowane cechami osobniczymi i należy podchodzić do badań bardzo indywidualnie. Jeślipoziom cukruzaczyna rosnąćwówczaskanaliki nerkowe tracą zdolność do podtrzymywania go z pierwotnego moczu.Prowadzitodo wydalaniagowraz z przefiltrowanym moczem.

     Próg nerkowybadanie.

    Badanie poziomu glikemii wykonuje się co 30 minut z równoczesnym określeniem stężenie glukozy w oddawanym moczu.

    Interpretacja badania:

    1. obecność glukozy w moczu wraz ze spadkiem stężenie glikemii - poziom progu nerkowego określa się kiedy glukoza przestanie występować w moczu.

    2. poziom glukozy we krwi wzrasta z brakiem glukozy w moczu - poziom progu nerkowego określamy kiedy pojawi się glukoza w moczu.

    • glukoza 0 ; ketony 0 ; wynik dobry

    • glukoza + ; ketony 0 ; za dużo glukozy (należy skorygować dawkę insuliny tzw korekta)

    • glukoza + ; ketony + ; za mała ilość insuliny (należy skorygować insulinę bazową i/lub do posiłku)

    • glukoza 0 ; ketony + ; tzw zakwaszenie (skorygować ilość jedzenia)

     

     

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

  • Prognoza rozwoju cukrzycy na świecie

     
     

    prognoza rozwoju cukrzycy

  • Refundacja składek na ubezpieczenia społeczne

     Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych informuje, że zgodnie z art. 25a ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2046, ze zm.) refunduje:

    • osobie niepełnosprawnej wykonującej działalność gospodarczą obowiązkowe składki na ubezpieczenia:

      • emerytalne,

      • rentowe.

    Udostępnij

    Kwota przysługującej refundacji składek uzależniona jest od posiadanego stopnia niepełnosprawności. Począwszy od wniosków za miesiąc 06/2011 r. jest ona następująca:

    • 100% kwoty obowiązkowych składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe – w przypadku osób zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności;

    • 60 % kwoty obowiązkowych składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe – w przypadku osób zaliczonych do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności;

    • 30% kwoty obowiązkowych składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe – w przypadku osób zaliczonych do lekkiego stopnia niepełnosprawności.

     Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych informuje, iż od dnia 1 lipca 2016 r. obowiązuje rozporządzenie z dnia 22 czerwca 2016 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie refundacji składek na ubezpieczenia społeczne osób niepełnosprawnych. Przedmiotowe rozporządzenie wprowadziło nowe wzory wniosków o refundację składek na ubezpieczenia społeczne dla osób niepełnosprawnych wykonujących działalność gospodarczą oraz dla niepełnosprawnych rolników lub rolników zobowiązanych do opłacania składek za niepełnosprawnego domownika, które należy składać ubiegając się o refundacje od dnia 1 lipca 2016 r. (dotyczy także korekt za okresy wcześniejsze):

    • Wn-U-G - wniosek o refundacje składek na ubezpieczenia społeczne dla osób niepełnosprawnych wykonujących działalność gospodarczą

      • Wn-U-G (pdf 312 KB)

      • Wn-U-G (doc 118 KB)

     źródło www.pfron.org.pl

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

  • Retinopatia - leczenie

     Leczenie retinopatii cukrzycowejzależy od stanu zmian degeneracyjnych w oku. W pierwszej kolejności, należy zwrócić uwagę na prawidłowe kontrolowanie przebiegu cukrzycyWyrównanie metaboliczne, leczenie nadciśnienia (inhibitory ACE, inhibitory receptora AT1), zaburzeń gospodarki lipidowej czy też poprzez podawanie aspiryny w celach kardioprofilaktycznych, to pierwszy krok do ograniczenia powikłań cukrzycowych związanych z okiem.W sytuacji kiedy ośrodki optyczne oka są jeszcze przejrzyste lekarz diabetolog może zalecić tzw fotokoagulację laserową siatkówki.Fotokoagulacja laserowa to seria pojedynczychimpulsów (błysków), światła laserowego koagulującego,której celem jest zniszczenie patologicznie zmienionych naczyń krwionośnych. W miejscuskupienia światła powstają trwałe zrosty siatkówki, nabłonka barwnikowego oraz naczyniówkia odwarstwienia siatkówki maleje.

     

     

    W zależności od poziomu zmian oka stosuje się fotokoagulację:

    - ogniskowa – wczesne zmiany retinopatii i mały obrzęk plamki

    - typu GRID – poszerzony (rozlany) obrzęk plamki

    - panfotokoagulacja – ciężki stan retinopatii nieproliferacyjna i proliferacyjna

    Odpowiednio wcześnie wykonana fotokoagulacja laserowa hamujeznaczącorozwójretinopatii cukrzycowej.

     Innym zabiegiem jest tzw witrektomia, którą zaleca się w sytuacjiniewchłaniających siękrwotoków do ciała szklistego.Witrektomiato usunięcie ciała szklistego z wnętrza gałki ocznej.Stosuje sięprzede wszystkim w celu stabilizacji i poprawy funkcji siatkówki.Zasadątutaj jest - czym szybciej tym lepiej.

     W bardzo zaawansowanych zmianachcukrzycowego obrzęku plamkiw uzupełnieniu laseroterapiiwykonuje siędodatkowo tzwdoszklistkowe iniekcje preparatów przeciwciał anty-VEGF:(afliberceptu, ranibizumabu i bewacyzumabu). 

    W leczeniu cukrzycowej choroby oczu stosuje się także wstrzyknięcia sterydów. Podawane doszklistkowo lub okołogałkowowstrzyknięcia mająza zadaniedziałać antyangiogenne i przeciwobrzękowo. W przypadkachosób chorych na cukrzycę z nieodwracalnymi zaburzeniami widzenia,nieunikniona będzie wówczasrehabilitacja (protokoły postępowań)taka sama jakdla osób źle widzących lub ociemniałych.

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

  • Retinopatia - wskazania do wykonywania badań PTD

     Powikłania związane z cukrzycą dotyczą prawie wszystkich struktur anatomicznych w układzie wzrokowym. Najczęściej występującą i najcięższą, bo zagrażającą utratą wzroku, jest retinopatia cukrzycowa i związany z nią cukrzycowy obrzęk plamki.

     Poniżej znajdują się wskazania do wykonywania badań zalecanych przez Polskie Towarzystwo Dibetologiczne u chorych na cukrzycę.

    1. Pierwsze badanie:

    w cukrzycy typu 1 — należy je przeprowadzić w ciągu pierwszych 5 lat od momentu zachorowania;

    w cukrzycy typu 2 — musi być wykonane w momencie rozpoznania choroby lub krótko po jej zdiagnozowaniu.

     

     

    2. Badania kontrolne i ewentualne leczenie:

    wskazane ze względu na początkowo bezobjawowy charakter retinopatii; — częstość zależy od stopnia zaawansowania retinopatii cukrzycowej:

    bez retinopatii — raz w roku,

    początkowa retinopatia nieproliferacyjna — co 6 miesięcy,

    retinopatia nieproliferacyjna bardziej zaawansowana — co 3 miesiące,

    retinopatia nieproliferacyjna ciężka — zabieg laserowy,

    retinopatia proliferacyjna — zabieg laserowy w trybie pilnym lub rozważenie innych operacji okulistycznych (np. witrektomii),

    cukrzycowy obrzęk plamkiw postaci pozadołkowej zabieg laserowy, w przypadku postaci z zajęciem dołka wskazane jest zastosowanie iniekcji doszklistkowych preparatami przeciwciał anty-VEGF, które mogą być uzupełnione zabiegiem laserowym,

    po zabiegach laserowych siatkówki — miesiąc po zabiegu,

    po zabiegu witrektomii — termin badania wyznacza się indywidualnie, zależnie od stanu dna oka,

    u kobiet chorych na cukrzycę będących w ciąży — co 1–3 miesiące przez cały okres ciąży w zależności od stanu oka,

    u kobiet planujących ciążę — przed zajściem w ciążę i wówczas, w razie potrzeby, wykonuje się zabiegi laserowe siatkówki.

    3. Pilne wskazania do wykonania badania okulistycznego:

    ryzyko utraty wzroku:

    obecność retinopatii proliferacyjnej,

    obecność zaawansowanych powikłań ocznych (nowotworzenie naczyń w tęczówce, wylew do ciała szklistego, świeże odwarstwienie siatkówki); — obecność zmian potencjalnie zagrażających utratą wzroku:

    retinopatia nieproliferacyjna ciężka,

    retinopatia nieproliferacyjna z cukrzycowym obrzękiem plamki,

    inne nieprawidłowości obecne w dnie oka, trudne do interpretacji lub niewyjaśnione pogorszenie ostrości wzroku,

    ciąża. Zalecane częstości badań okulistycznych w poszczególnych grupach pacjentów przedstawiono w tabeli 19.1. Przestrzeganie tych zaleceń, które mają przede wszystkim charakter przesiewowy, nawet kilkukrotnie zmniejsza ryzyko ślepoty z powodu cukrzycy.

    Publikacja za zgodą: www.viamedica.pl  www.journals.viamedica.pl/diabetologia_praktyczna 

    Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę, 2018

     

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

  • Ryzyko dotyczące wysiłku fizycznego u chorych na cukrzycę typ 1

  • Samokontrola glikemii w cukrzycy

     Samokontrola glikemii jest integralną częścią leczenia cukrzycy.Chorzy leczeni metodą wielokrotnych wstrzyknięć insuliny lub przy użyciu ciągłego podskórnego wlewu insuliny powinni na co dzień wykonywać dobowy profil glikemii, obejmujący oznaczenia stężenia glukozy: rano na czczo, przed i 60–120 minut po każdym głównym posiłku oraz przed snem. Częstość i pory dodatkowych oznaczeń należy dobierać indywidualnie.

     Zastosowanie systemu ciągłego monitorowania glikemii (CGMS,continuous glucose monitoring system) jako formy uzupełnienia samokontroli glikemii jest wskazane u chorych na cukrzycę typu 1 o chwiejnym przebiegu ze współistniejącymi częstymi epizodami hipoglikemii i brakiem jej świadomości, ponieważ poprawia bezpieczeństwo i skuteczność leczenia.

     Samokontrola glikemii jest również zalecana, by osiągnąć cele terapeutyczne u chorych leczonych pojedynczymi wstrzyknięciami insuliny, doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi, dietą i dozowanym wysiłkiem fizycznym (tab. 3.1).

     W celu prawidłowego prowadzenia samokontroli glikemii chorego należy przeszkolić w zakresie obsługi glukometru, interpretacji wyników i dalszego postępowania.

    Tabela 3.1. Zalecana częstość samokontroli glikemii

    Sposób leczenia cukrzycy

    Częstość pomiarów glikemii przy prowadzeniu samokontroli

    Wielokrotne (tj. co najmniej 3 × dziennie) wstrzyknięcia insuliny Intensywna funkcjonalna insulinoterapia, niezależnie od typu cukrzycy

    Chorzy leczeni wyłącznie dietą

     

     

     

     

    Chorzy stosujący doustne leki przeciwcukrzycowe i/lub analogi GLP

    Chorzy na cukrzycę typu 2 leczeni stałymi dawkami insuliny

    Wszyscy chorzy

    Wielokrotne (tj. co najmniej 4 × dziennie) pomiary w ciągu doby według ustalonych zasad leczenia oraz potrzeb pacjenta

     

    Raz w miesiącu skrócony profil glikemii (na czczo i 2 godz. po głównych posiłkach) oraz raz w tygodniu o różnych porach dnia

    Raz w tygodniu skrócony profil glikemii (na czczo i po głównych posiłkach), codziennie 1 badanie o różnych porach dnia

    Codziennie 1–2 pomiary glikemii, dodatkowo raz w tygodniu skrócony profil glikemii (na czczo i po głównych posiłkach) oraz raz w miesiącu dobowy profil glikemii

    Pomiary doraźne w sytuacji wystąpienia złego samopoczucia, nagłego pogorszenia stanu zdrowia itp.

     

    <?div>

     Do samokontroli glikemii zaleca się używanie glukometrów przedstawiających jako wynik badania stężenie glukozy w osoczu krwi, których deklarowany, potwierdzony w publikacjach i materiałach producenta błąd oznaczenia nie przekracza 15% dla stężeń glukozy ≥ 100 mg/dl (5,6 mmol/l) i 15 mg/dl (0,8 mmol/l) w przypadku stężeń glukozy < 100 mg/dl (5,6 mmol/l). U pacjentów wykonujących ≥ 4 pomiary dziennie może być pomocna analiza wyników za pomocą programu komputerowego. Kontrola dokładności pomiarów glukometrów wraz z oceną poprawności posługiwania się nimi powinna być przeprowadzana w przypadku podejrzenia nieprawidłowości oraz przynajmniej raz w roku, w placówce, w której chory jest leczony ambulatoryjnie. Powinna ona polegać na wykonaniu oznaczeń stężenia glukozy w tym samym materiale za pomocą glukometru przy zastosowaniu metody porównawczej (laboratoryjnej lub analizatora POCT spójnego z metodą laboratoryjną) — różnica w wynikach nie powinna przekraczać wyżej wymienionych granic dopuszczalnego błędu.

    Na podstawie:Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę, 2016 Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego

    opublikowane nawww.dk.viamedica.pl

     

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

  • stopa cukrzycowa - flexitol

  • Substancje słodzące - stanowisko PTD i PTBO

    Niskokaloryczne substancje słodzące (słodziki) to związki o słodkim smaku oraz o zerowej lub nieprzekraczającej kilku kilokalorii energetyczności. 

    Ponieważ są to związki, których słodki smak jest bardzo intensywny, można je dodawać do produktów spożywczych w bardzo małych ilościach. Obecnie słodziki są stosowane w produkcji napojówbezalkoholowych, słodyczy, mrożonych deserów, jogurtów i budyni, a także wielu leków.

    Do pieczenia i gotowania może być stosowana niskokaloryczna substancja słodząca  pochodzenia naturalnego — stewia, która jest oporna na wysoką temperaturę, do 200°C.

     Na obszarze Unii Europejskiej, na podstawie badań nad bezpieczeństwem i pozytywnych opinii Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności i Zespołu ds. Dodatków do Żywności i Składników Pokarmowych, do stosowania dopuszczono jedenaście niskokalorycznych substancji słodzących: acesulfam-K (E950), aspartam (E951), sól aspartam–acesulfam (E962), cyklaminian (E952), neohesperydyna DC (E959), sacharyna (E954), sukraloza (E955), taumatyna (E957), neotam (E961), erytrytol (E968) oraz glikozydy stewiolowe (E960). Zgodnie z rozporządzeniem UE nr 1333/2008 w sprawie dodatków do żywności wymagane jest dodatkowe etykietowanie produktów spożywczych zawierających te substancje. Ponadto w rozporządzeniu nr 1333/2008 określono maksymalną zawartość poszczególnych niskokalorycznych substancji słodzących w określonej kategorii produktów żywnościowych.

    Tabela 1. Wartość ADI dla poszczególnych niskokalorycznych substancji słodzących

    Substancja

    Oznaczenie na produkcie żywnościowym

    ADI [mg/kg mc./d.]

    Sól potasowa acetosulfamu

    E950

    0–15

    Aspartam

    E951

    0 – 40

    Cyklaminian

    E952

    0 – 7

    Sacharyna

    E954

    0 – 5

    Sukraloza

    E955

    0 – 15

    Neotam

    E961

    0 – 2

    Glikozydy stewiolowe

     E960

    0 – 4

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    ADI - (acceptable daily intake), czyli taka jej ilość, która może być bezpiecznie co­dziennie przyjmowana przez całe życie bez niekorzystnego wpływu na stan zdrowia.

     Odnosząc się do doniesień dotyczących rzekomego zwiększonego ryzyka niektórych nowotworów u zwierząt doświadczalnych, którym podawano sacharynę, aspartam i cyklaminian, należy podkreślić, że wyniki ostatnich badań przeprowadzonych u ludzi nie potwierdziły tych tez. Biorąc pod uwagę powyższe dane,Polskie Towarzystwo Badań nad Otyłością i Polskie Towarzystwo Diabetologiczne potwierdzają bezpieczeństwo stosowania niskokalorycznych substancji słodzących w produktach żywnościowych i rekomendują zastępowanie nimi sacharozy przez osoby z rozpoznaniem nadwagi i otyłości, a szczególnie w sytuacji występowania zaburzeń gospodarki węglowodanowej (nieprawidłowej glikemii na czczo, nietolerancji glukozy i cukrzycy typu 2).

     

     

     

    źródło:Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę, 2016www.dk.viamedica.pl 

     

     

     

     

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

  • System CGM - zasady refundacji

  • TREG - metoda na opóźnienie rozwoju cukrzycy typ 1

    TREG – sposób na opóźnienie rozwoju cukrzycy typu 1 przy użyciu terapii wykorzystującej komórki układu odpornościowego. 

    Od kilku lat polskich diabetyków interesuje wiadomość na temat nowości w leczeniu cukrzycy typ 1 stworzonej przez polskich naukowców z Gdańska. W 2019 r metoda przeszła do trzeciej fazy badań klinicznych. Środki finansowe naukowcy z GUMed otrzymali z unijnego programu Horyzont 2020.

    W planach jest wprowadzenie dostępności komercyjnej w drodze tzw. wyjątku szpitalnego. Jest to procedura pozwalająca na oferowanie leku przed jego rejestracją centralną, na podstawie statusu ATMP (Advanced Therapy Medicinal Products) przyznanego przez Europejską Agencję Leków (EMA). Jest dopuszczona wyłącznie na terenie szpitala, w którym produkowany jest lek, pod opieką i na odpowiedzialność konkretnego lekarza.  

    Nie jest to lek na cukrzycę, a sposób na opóźnienie pełnoobjawowej cukrzycy typ 1. Działa jak antysupresant po transplantacjach, nie powodując jednak skutków ubocznych. Lek (szczepionka) jest skuteczna jedynie u osób ze świeżo zdiagnozowaną chorobą, gdzie trzustka nadal produkuje insulinę. Szczepionka hamuje rozwój choroby, spowalnia i łagodzi objawy, przedłużając okres remisji. Szczepionka jest w fazie badań, i nie wiadomo, jak długo okres remisji będzie trwał.

    Jak się zakwalifikować do programu testowania szczepionki przeciwko cukrzycy typu 1?

     Aby zostać wstępnie zakwalifikowanym do programu badawczego „Terapia komórkowa cukrzycy typu 1 w oparciu o namnożone sztucznie limfocyty regulatorowe CD4+CD25+CD127- oraz przeciwciało anty-CD20 – badanie randomizowane”, należy spełnić szereg wstępnych warunków:

    • wiek 8-16 lat

    • polskie obywatelstwo

    • masa ciała > 30 kg oraz BMI między 25 a 75 percentylem na siatce centylowej BMI (bez nadwagi i niedowagi)

    • wczesna faza cukrzycy typu 1 – pierwsze 3 miesiące trwania choroby lub 8 miesięcy trwania cukrzycy jeśli pacjent otrzymuje insulinę w dawce poniżej 0,3j/kg wagi ciała/dobę

    • poziom C-peptydu na czczo przy rozpoznaniu cukrzycy >0,7 ng/ml przy glikemii nie wyższej jak 130 mg/dl

    • dodatnie miano autoprzeciwciał potwierdzających destrukcję komórek beta trzustki ( anty-GAD – przeciw dekarboksylazie kwasu glutaminowego, ICA – przeciwwyspowe, IAA – przeciwinsulinowe) – wysokie miano jednego z przeciwciał (4-krotność normy) lub niskie miana dwóch lub trzech przeciwciał (2-4-krotność normy).

    • całkowite zapotrzebowanie na insulinę < 0,5 j./ kg masy ciała/ dobę oraz brak tendencji do zwiększania się zapotrzebowania w kolejnych tygodniach terapii insulinowej

    • nieprzyjmowanie na stałe innych leków poza insuliną (nie dotyczy witaminy D)

    • brak chorób współistnijących oraz przebytych w szczególności: zaburzeń układu krwiotwórczego (niedokrwistość, limfopenia, neutropenia, małopłytkowość), nowotworów, zakrzepicy, nadciśnienia tętniczego, makroalbuminurii, retinopatii, niedoboru IgA, układowych zakażeń grzybiczych, aktywnego zakażenia wirusem EBV, przebytego lub aktywnego zakażenia wirusem HIV, HCV, HBV, prątkiem gruźlicy, krętkiem kiły.

     Leczenie może być jedynie zastosowane u osób, które mają wole współpracy z lekarzami, posiadają wystarczającą wiedzę na temat cukrzycy i jej kontroli oraz nie cierpią na zaburzenia emocjonalne, takie jak depresja, zaburzenia odżywiania, nałogi.

    Gdzie się zgłosić?

    Jeśli uważasz, że twoje dziecko spełnia powyższe kryteria, zadzwoń na podany niżej numer telefonu lub napisz maila na:

    Klinika Pediatrii, Diabetologii i Endokrynologii UCK w Gdańsku http://www.uck.gda.pl

    Dr n.med Ilona Derkowska – e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

    Lek. Magdalena Żalińska – e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

    Oddział Diabetologii Dziecięcej – tel. 58 349 2815, 58 349 2890

     Przed wykonaniem telefonu, należy odnaleźć dokumentację medyczną z okresu diagnozy choroby oraz przygotować informacje na temat powyższych kryteriów. Dla osób, które zakwalifikują się do programu, terapia jest bezpłatna. Terapia jest finansowana grantu naukowego STRATEGMED.

    prof. dr hab. med. Małgorzata Myśliwiec-e-mail:  Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. tel. 58 349 28 98

    Ostateczna decyzja, kto zostanie przyjęty do programu, należy do kliniki.

  • Trening HIIT obniża ryzyko chorób serca w cukrzycy typu 2

     Cukrzyca typu 2 zalicza sie do chorób cywilizacyjnych. Należy do chorób przewlekłych o podłożu endokrynologicznym. Szacuje się że, na świecie choruje ponad 400 milionów ludzi w różnym wieku, a w połowie z nich nie została jeszcze zdiagnozowana. Problemem rozwoju cukrzycy typu 2 jest jej późne rozpoznanie. Często przypadkowe, w trakcie badań w kierunku innych chorób. Powoduje to że, podczas nowego zdiagnozowania cukrzycy typu 2 pacjenci mają już powikłania związane z długo nie leczoną chorobą. Za powstawanie szkodliwych następstw odpowiedzialna jest nie korygowana hiperglikemia (poziom glukozy we krwi ponad normy). Przyczyną powstania hiperglikemii jest insulinooporność. Powstaje na wskutek przeciążenia komórek beta trzustki (m in. dietą, stresem, chorobami wewnętrznymi). Komórki beta trzustki nie produkują odpowiedniej ilości insuliny która ma za zadanie wprowadzać glukozę do komórek organizmu. Nadmiar glukozy krąży we krwi, powodując powikłania cukrzycowe. Jednym z powikłań oprócz cukrzycowej choroby oczu, cukrzycowej choroby nerek może być osłabienie funkcji serca.

     Naukowcy z University of Otago w Dunedin (Nowa Zelandia) przeprowadzili badania, które wykazały że, ćwiczenia o wysokiej intensywności mogą mieć wpływ na ochronę serca w przypadku chorych na cukrzycę typu 2. Grupa jedenastu uczestników z cukrzycą typu 2 brała udział w 25 min sesjach treningowych w okresie 3 miesięcy wykorzystując trening HIIT. W tym, czas intensywnego wysiłku wykorzystując trwał 10 min.

     

     Trening HIITHigh Intensity Interval Training (intensywny trening interwałowy) to odpowiednio zaplanowany wysiłek fizyczny. Charakterystyczną cechą treningu są szybkie, intensywne ćwiczenia, zwiększające wartość tętna w krótkim czasie po którym następuje odpoczynek. Trening może opierać się na popularnych ćwiczeniach oraz wykorzystywać różną aktywność sportową np.bieganiu, jazdy na rowerze, pompki, skakanie na skakanceitd. Czas trwania okresów intensywnego i umiarkowanego wysiłku ustala się indywidualnie w zależności od kondycji ćwiczącego. Stosunekwykonywania ćwiczeń do odpoczynkupowinienwynosićna 1:2dla początkujących i średnio zaawansowanychlub1:1 dlazaawansowanych. Czas trwania nie powinien przekraczać 30 minut. Ten rodzaj wysiłku fizycznego wpływa na szybkie spalanie tkanki tłuszczowej, zwiększa wydolność krążeniowo – oddechową, oraz poprawia kondycję. Wykazano że, trening HIIT daje trzy razy lepsze efekty w odchudzaniu niż ćwiczenia kardio.

     Po wykonaniu pomiarów czynności serca na początku i końcu badania w grupie ćwiczących, porównano je z grupą osób które, nie brały udział w treningach. Zaobserwowano poprawę pracy serca i układu krążenia, co ważne pozytywne reakcje zaobserwowano bez zmian w dotychczasowym indywidualnym leczeniu cukrzycy oraz diecie.

     

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

  • Udar mózgu u chorych na cukrzycę

    Cukrzyca jest silnym czynnikiem ryzyka udaru mózgu, zarówno niedokrwiennego, jak i krwotocznego.Podwyższone stężenie glukozy stwierdza się u ponad 60% chorych hospitalizowanych z powodu ostrego udaru mózgu. Około 20% przypadkówhiperglikemii dotyczy osób z wcześniej rozpoznaną cukrzycą, 16–24% przypadków stanowią osoby, u których cukrzyca była wcześniej nierozpoznana, u pozostałych jest to hiperglikemia przejściowa (stresowa).

     Hiperglikemia stwierdzana w ostrym okresie udaru jest czynnikiem niekorzystnym rokowniczo, zarówno u osób chorych na cukrzycę, jak i bez cukrzycy. Jej obecność wiąże się z ryzykiem większego ogniska niedokrwiennego i jego ukrwotocznienia, cięższym przebiegiem choroby oraz gorszym rokowaniem (mniejsza samodzielność chorych oraz większa wczesna i późna śmiertelność). Hiperglikemia stwierdzana przy przyjęciu do szpitala najczęściej wykazuje tendencję do stopniowego, samoistnego obniżania się po pierwszych kilkunastu godzinach/dniach choroby

     Ze względu na brak dużych, randomizowanych badań interwencyjnych, które wskazywałyby na korzyści wynikające z utrzymywania konkretnych wartości glikemii u chorych z udarem, zalecane docelowe wartości glikemii u osób, u których rozpoznano ostry udar mózgu, są podobne do tych, jakie zaleca się w przypadku innych ciężkich, ostrych schorzeń. Insulinoterapięnależy wdrożyć przy wartościach glikemii ≥ 180 mg/dl (10 mmol/l), a następnie utrzymywać glikemię w zakresie 140 – 180 mg/dl (7,8 – 10 mmol/l), przy czym, o ile to możliwe, optymalnie około 140 mg/dl (7,8 mmol/l). Ze względu na ryzyko hipoglikemii należy unikać stężeń glukozy poniżej 110 mg/dl (6,1 mmol/l).

    Insulina powinna być podawana dożylnie w 0,9 - procentowym roztworze NaCl za pomocą pompy strzykawkowej, pod ścisłą kontrolą glikemii.

     W chwili, gdy stan chorego się poprawia i zaczyna on spożywać posiłki, należy zakończyć dożylny wlew insuliny i rozpocząć jej podawanie podskórne. Odłączenie dożylnego wlewu insuliny należy poprzedzić podskórnym podaniem insuliny krótkodziałającej lub analogu szybkodziałającego.

     Ze względu na duże prawdopodobieństwo obecności cukrzycy u chorych ze świeżym udarem niedokrwiennym mózgu, u których cukrzyca nie była wcześniej rozpoznana, konieczne jest przeprowadzenie diagnostyki w tym kierunku po uzyskaniu stabilizacji stanu chorego.

     Zalecenia dotyczące ciśnienia tętniczego i innych aspektów prowadzenia chorych z udarem niedokrwiennym mózgu są takie jak u osób bez cukrzycy, gdyż brak jest danych wskazujących na korzyści płynące z odmiennego lub szczególnego postępowania u chorych na cukrzycę.

    Prewencja wtórna po udarze jest zgodna z ogólnie obowiązującymi zasadami.

     

    Źródło :www.dk.viamedica.plZalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę, 2016 

     

     

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

  • Wino i winogrona - profilaktyka cukrzycy typu 2

     Właściwości antyoksydacyjne wina, dzięki polifenolom które zawiera, znane jest od lat. Ma to również znaczenie w kierunku rozwoju lub prewencji cukrzycy typu 2. Przeprowadzono szereg badań, które skupiły się nad wpływem spożywania wina na parametry odpowiedzialne za cukrzycę. Brano pod uwagę nie tylko antyoksydacyjność wina ale także skład pestek winogron. Próby wykonywano na szczurach z cukrzycą a później na diabetykach z cukrzycą typ 2. Wyniki pokazały że, białe wino, w którym ok 3 - krotnie więcej jest polifenoli wzmacnia i polepsza efekt antyoksydacyjny na szczurach. Poprawa była na tyle znacząca że, nie różniła się prawie od szczurów zdrowych. Jeśli chodzi o poziom glukozy we krwi, tutaj nie zanotowano różnicy.

     Sugeruje to tezę, że wpływ spożywania wina będzie miało większe znaczenie w profilaktyce lub terapii powikłań naczyniowychcukrzycy niż w kontroli glikemii. Potwierdza to wynik innych badań nad diabetykami z cukrzycą typ 2. W trakcie badania uczestnicy z cukrzycą typ 2 wypijali na czczo 300 ml czerwonego wina. Zauważono redukcję poziomu wolnych rodników i LDL (zły cholesterol) po każdym posiłku w trakcie dnia. Stwierdzono tu obniżenie możliwości powikłań oraz wzrost właściwości antyoksydacyjnych.

     Pestki winogron to źródło bioaktywnych flawonoidów. Podczas podawania ekstraktu zrobionego z ich składnika (procjanidyny) szczurom z cukrzycą, zaobserwowano spadek poziomu glukozy we krwi. Prawdopodobnie wzrost stężenia procjanidyn w organiźmie wpływa na aktywację komórek przechwytujących cząsteczki glukozy. Zauważono także że ma to wpływ na przeniesienie sygnału insulinowego w komórce co polepsza działanie insuliny. Potwierdza to wzrost tzw działania hipoglikemizującego insulinypodawanej wraz z ekstraktem. Dzięki temu może to doprowadzić do zmniejszenia dawek insuliny u diabetyków.

     Reasumując, niewielkie ilości wina z dużą ilością polifenoli pozytywnie wpływa na układ krążenia, a wszelkiego rodzaju preparaty na bazie pestek winogron również na kontrolę glikemii.

     

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

    Na podstawie

    ANTYOKSYDANTY W PROFILAKTYCE I TERAPII CUKRZYCY TYPU II

    DANUTA ROSOŁOWSKA-HUSZCZ

     

  • wymiennik węglowodanowy - tabele

     Codzienne wyliczanie ilości węglowodanów w diecie jest czynnością żmudną, dla ułatwienia tego zadania stosuje się Wymienniki Węglowodanowe.

    1 Wymiennik Węglowodanowy (WW) jest to taka porcja produktu, która zawiera 10g węglowodanów przyswajalnych.

     Ilość węglowodanów przyswajalnych liczymy odejmując od węglowodanów ogółem zawartość błonnika pokarmowego. Poniżej tabele wymienników węglowodanowych

     

    Produkty

    Ilość w gr

    Miara 

    Ilość ww

    Ilość produktu

    zaw 1 ww

    Mleko i produkty mleczne

    Mleko 2% tł200

    1 szklanka

    1

    WW

    200 g -   1 szklanka

    Śmietana 12% tł

    151 łyżka0 WW250 g -      1 kubek
    Jogurt naturalny1201 małe opak0,7 WW160 g

    Jogurt truskawkowy

    1,5% tł

    1201 małe opak1 WW120 g
    Kefir 2% tł2001 szklanka0,9 WW210 g
    Maślanka2001 szklanka0,9 WW210 g
    Ser Camembert1201 krążek0 WW 
    Ser Edamski251 plaster0 WW 
    Ser twarogowy chudy201 łyżka stołowa0 WW300 g
    Ser typu "Feta"130pół opak0 WW1000 g
    Serek homogenizowany, pełnotłusty2001 opak0,6 WW340 g
    Lody śmietankowe501 kulka0,9 WW56 g

    Jaja

    Jajko kurze501 szt0 WW 

    Mięso i produkty mięsne

    Wątroba wieprzowa100 0,3 WW340 g
    Wątroba wołowa100 0,4 WW250 g
    Wątróbka z kurczaka100 0 WW 
    Pasztet pieczony201 cienki plasterek0,2 WW100 g
    Kotlet schabowy, panierowany1201 średni1,8 WW67 g -    1/2 kotleta

    Produkty rybne

    Śledź w śmietanie100 0,5 WW200 g

    Produkty zbożowe

    Mąka pszenna1002/3 szklanki7,1 WW14 g - 1 łyżka
    Mąka żytnia1002/3 szklanki7,1 WW14 g - 1 łyżka
    Kasza gryczana1002/3 szklanki6,3 WW16 g - 1 łyżka
    Kasza jęczmienna1002/3 szklanki6,8 WW15 g - 1 łyżka
    Kasza manna1002/3 szklanki7,4 WW13 g - 1 płaska łyżka
    Ryż biały100niepełna szklanka7,6 WW13 g - 1 płaska łyżka
    Ryż brązowy100niepełna szklanka6,8 WW14 g - 1 łyżka
    Makaron dwujajeczny70szklanka5WW15 g - pół szklanki (zależy od rodzaju makaronu)
    Płatki pszenne303 łyżki2,1 WW14 g - 1 i 1/2 łyżki
    Płatki kukurydziane252/3 szklanki1,9 WW13g - 4 łyżki
    Płatki owsiane303 łyżki1,9 WW16 g - 1 i 1/2 łyżki
    Płatki jęczmienne303 łyżki2,1 WW14 g - 1 i 1/2 łyżki
    Chrupki kukurydziane100 7 WW15 g - 3 garście
    Otręby pszenne71 łyżka0,1 WW50 g
    Musli z suszonymi owocami453 łyżki2,9 WW15 g - 1 łyżka
    Musli z rodzynkami i orzechami453 łyżki2,4 WW18 g - 1 czubata łyżka

    Pieczywo

    Chleb żytni pełnoziarnisty351 kromka średniej wielkości1,6 WW22g - cienka kromka
    Chleb żytni jasny301 kromka średniej wielkości1,6 WW20 g - kromka o wymiarach 10x7x1 cm
    Chleb żytni staropolski301 kromka średniej wielkości1,4 WW21 g - cienka kromka
    Pumpernikiel401 kromka średniej wielkości2 WW20 g - pół kromki
    Chleb graham301 kromka średniej wielkości1,3 WW25 g - kromka o wymiarach 9,5x10x1 cm
    Chleb pszenny251 kromka średniej wielkości1,3 WW20g - kromka o wymiarze 8x11x0,5 cm
    Bagietki501/4 szt2,9 WW20g - 5x4,5x6 cm
    Bułki grahamki501 mała szt2,5 WW20g - 1/3 sztuki
    Kajzerka501 szt2,7 WW18 g - około 1/3 sztuki
    Ciabatta1001 średnia szt5,7 WW18 g - 1/5 sztuki
    Pieczywo tostowe301 kromka1,7 WW17g - 2/3 sztuki
    Chałka301 średniej wielkości kromka1,8 WW16 g - 1 cienka kromka

    Warzywa

    Bakłażan3001 sztuka długości dłoni1,1 WW280 g
    Bób801 garść0,7 WW120 g - około 1 szklanka
    Brokuły5001 szt1,4 WW370 g
    Brukselka171 szt0 WW300 g
    Burak1401 średnia szt1 WW140 g - 1 szt
    Cebula1201 szt duża0,6 WW200 g - 2 szt średnie
    Chrzan100 1 WW100 g
    Cukinia7001 duża szt1,5 WW450 g
    Cykoria801 szt0,2 WW320 g - 4 szt
    Dynia100 0,5 WW200 g
    Fasolka szparagowa100 0,4 WW270 g
    Groszek zielony100 1,1 WW90 g
    Groszek konserwowy1501 szklanka1,5 WW100g
    Kalafior5001/2 szt1,3 WW380 g
    Kalarepa2501 średnia szt1,1 WW230 g
    Kapusta biała2501/4 główki o wadze 1 kg1,2 WW200 g - 1/5 główki o wadze 1 kg
    Kapusta czerwona2501/4 główki o wadze 1 kg1 WW250 g - 1/4 główki o wadze 1 kg
    Kapusta pekińska501 liść0 WW770 g - 1 duża sztuka
    Kapusta kiszona1201 szklanka0,1 WW770 g
    Kukurydza w kolbach1001 sztuka2 WW50 g - 1/2 szt
    Kukurydza konserwowa1701 szklanka3,3 WW50 g - około 3 łyżki
    Marchew501 średnia szt0,2 WW200 g - 2 duże lub 4 średnie szt
    Ogórek501 średni0,1 WW400 g - 8 szt
    Ogórki kiszone601 średni0,1 WW700 g
    Papryka czerwona2701 duża szt1,2 WW220 g
    Pietruszka801 średnia szt0,4 WW180 g
    Pieczarka1005 szt0 WW1,6 kg
    Pomidor2501 szt duża0,6 WW420 g
    Rzodkiewka151 szt0 WW520 g
    Seler korzeniowy2001 szt0,5 WW400 g - 2 szt
    Soczewica czerwona901/2 szklanki4,4 WW20 g - 1 i 2/3 łyżki
    Szparagi401 szt0,1 WW450 g -około 11 szt
    Szpinak2001 szklanka mielonego0,1 WW2,5 kg
    Ziemniaki1001 średnia szt1,7 WW60 g - 1 mała szt

    Owoce

    Ananas801 plaster świeżego1 WW80 g - 1 plaster
    Arbuz100 0,8 WW120 g
    Awokado2001 sz0,8 WW240 g
    Banan2001 średnia szt4,3 WW45 g - 1/4 szt
    Brzoskwinia1001 średnia szt1 WW100 g - 1 średnia szt
    Cytryna1201 szt0,9 WW135 g
    Czereśnie8012 szt - około 1/2 szklanki1 WW80 g - 12 szt
    Grejpfrut3001 szt ze skórką2,4 WW130 g - ok. 1/2 szt ze skórką
    Gruszki1201 średnia szt1,5 WW80 g - około 2/3 szt
    Jabłko1501 średnia szt1,5 WW100 g - 2/3 szt
    Jagody1301 szklanka1,2 WW110 g - niepełna szklanka
    Kiwi901 szt1 WW90g - szt
    Maliny1201 szklanka0,6 WW190 g
    Mandarynki901 szt ze skórką0,8 WW110 g
    Mango4001 szt6 WW65 g
    Melon7001/2 szt5,1 WW135 g
    Morele501 szt0,5 WW100 g - 2 szt
    Nektarynki1201 szt1,2 WW100 g
    Pomarańcza3001 szt duża2,8 WW105 g
    Porzeczki czerwone1601 szklanka1,1 WW140 g
    Poziomki1701 szklanka1 WW170 g - 1 szklanka
    Śliwki151 szt0,1 WW100 g - około 6 szt
    Truskawki1501 szklanka0,8 WW185 g - około 18 szt
    Winogrona305 szt0,4 WW60 g - około 10 szt
    Wiśnie4010 szt0,4 WW100 g - 25 szt

    Owoce suszone

    Suszone banany302 łyżki2,5 WW12 g - 1 niepełna łyżka
    Figi suszone151 szt1 WW15 g - 1 szt
    Jabłka suszone102 plasterki suszonego0,5 WW20 g - 4 plasterki suszonego
    Morele suszone152 szt1 WW15 g - 2 szt
    Rodzynki151 łyżka1 WW15 g - 1 łyżka
    Śliwki suszone z pestką152 szt0,9 WW16g

    Orzechy i nasiona

    Migdały151 łyżka0,1 WW126 g
    Orzechy laskowe151 łyżka0,1 WW170 g
    Orzechy włoskie4010 szt0,4 WW87 g
    Pestki dyni101 łyżka0,1 WW78 g
    Pestki słonecznika101 łyżka0,2 WW50g

    Słodycze i ciastka

    Cukier102 łyżeczki1 WW10 g - 2 łyżeczki
    Miód141 łyżeczka1 WW14 g - 1 łyżeczka
    Żelki83 sztuki0,5 WW13 g - około 5 szt
    Kakao51 łyżeczka0,2 WW22 g - około 4 łyżki
    Mars421 baton2,8 WW14 g - 1/3 szt
    Snickers511 baton2,5 WW20g
    Twix512 paluszki3,2 WW15 g
    Czekolada deserowa122 kostki0,7 WW16 g - 2,5 kostki
    Czekolada gorzka122 kostki0,65 WW18 g - 3 kostki
    Herbatniki101 szt0,7 WW13g
    Delicje151 szt0,8 WW20 g
    Pierniczki alpejskie121 szt0,8 WW15 g
    Ciasto drożdżowe   20g
    Karpatka   25 g
    Napoleonka   23 g
    Eklerki z bita śmietaną501 szt1,7 WW28 g
    Jagodzianka1001 szt6 WW16 g
    Pączek701 szt4,2 WW16 g
    Faworki151 szt0,7 WW20 g

     Napoje

    Sok grejpfrutowy2201 szklanka2 WW110 g -1/2 szklanki
    Sok jabłkowy2201 szklanka2,2 WW100 g - niecałe pół szklanki
    Sok marchwiowy2201 szklanka2,2 WW100 g - niecałe pół szklanki
    Sok pomarańczowy2201 szklanka2,1 WW100 g - niecałe pół szklanki
    Sok pomidorowy2201 szklanka0,5 WW450 g - 2 szklanki
    Sok wielowarzywny2201 szklanka1 WW220 g - 1 szklanka
    Coca - cola2201 szklanka2,2 WW100 g - niecałe pół szklanki
    Kawa bez cukru2201 szklanka0 WW 
    Herbata2201 szklanka0 WW 

    Alkohol

    Piwo pełne3001 mały kufel1,1 WW260 g
    Szampan1001 kieliszek0,1 WW700 g
    Wino białe wytrawne1001 kieliszek0 WW 
    Wino białe, słodkie1001 kieliszek0,6 WW170 g
    Wino czerwone1001 kieliszek0 WW 
    Wódka401 kieliszek0 WW 

    Dodatki

    Ketchup151 łyżka0,3 WW52 g
    Majonez201 łyżka0 WW 
    Musztarda101 łyżeczka0,2 WW50 g - 5 łyżeczek

     

     

     

     

     

    Opracowała Anna Kaczorek na podstawie „Tabel składu i wartości odżywczej żywności”, Hanny Kunachowicz, Ireny Nadolnej, Beaty Przygody, Krystyny Iwanow, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2005

     

     

     

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

  • Zalecenia dietetyczne dla diabetyka - białko

     Białko jako składnik diety jest niezbędne dla organizmu w okresie rozwoju i wzrostu. Dodatkowo wspomaga regenerację uszkodzonych lub zużytych komórek i tkanek. Nie należy do głównych składników wytwarzania energii stanowi raczej jej rezerwę. W źle prowadzonej cukrzycy może jednak dojść do zwiększenia wykorzystywania białka jako paliwa co ma zły wpływ na organizm (długotrwała hiperglikemia doprowadzająca do zakwaszenia organizmu).Sytuacja ta jest jednym z głównych powodów aby odpowiednio dawkować białko u osób chorych na cukrzycę.

    Ważne - zastosowanie prawidłowych zasad i kontrolowane spożywanie białka nie wykazuje negatywnych skutków w leczeniu dietetycznym pacjentów z cukrzycą.

     W planowanej diecie ilość białka powinna zawsze być ustalana indywidualnie. Bierze się pod uwagę: wiek, masę ciała, współistniejące choroby, ciąże. U większości diabetyków udział energii pochodzącej z białka w diecie powinien nie przekraczać 15–20% (ok. 1–1,5 g/kg mc/d). Jest to ilość którą poleca się osobom zdrowym. W sytuacji chorych na cukrzycę typu 2 z nadwagą gdzie zastosowanie ma dieta niskokaloryczna, ilość białka w diecie można zwiększyć do 30%.

     Dzieciom, które z racji rozwoju, są w fazie wzrostu podaje się większe dawki białka. Odpowiednia i bezpieczna dawka to 2-4 g na 1 kg wagi z czego około 60% - 70% powinno pochodzić z białka zwierzęcego. Jest to ważne ponieważ białko zwierzęce zawiera tzw aminokwasy egzogenne których nie produkuje organizm ludzki. Spełniają one niezbędną rolę w okresie intensywnego wzrostu i rozwoju.

     Kolejną grupę osób chorych na cukrzycę gdzie dawkowanie białka ma znaczenie to kobiety w ciąży. Podczas ciąży lub w okresie laktacji powinne spożywać nieco więcej pełnowartościowego białka, tj. 1,0 – 1,2 g na kg należnej masy ciała.

     Jeśli u diabetyka zdiagnozowano tzw powikłania cukrzycowe a w szczególności chorobę nerek (nefropatię) należy nie przekraczać dawki w ilości około 0,8–1 g/ /kg mc./dobę. Należy rozważyć zastępowanie białka zwierzęcego białkiem roślinnym pomimo że nie ma takiej konieczności. U niektórych chorych ma to jednak korzystny wpływ.

     Najbardziej wartościowe białko zwierzęce zawartejestw tzw dziczyźnie. Następniew chudym mięsiei jego przetworach np.cielęcym, wołowym,króliczymczy drobiowym (bez skóry). Jeśli nie przepadamy za mięsem z różnych powodów możemy sięgnąć po białko z nabiału, które jest równie wartościowe (chude mleko, jogurt naturalny, twaróg). Jeśli chodzi o białka pochodzenia roślinnego to jest tu pewien problem.A dokładnie chodzi ogluten.Jest on szczególnie polecany jako produkt o dużej zawartości białka roślinnego ale jest również uczulogenny. Należy uważać z nim w diecie u dzieci. Osoby z celiakią mają całkowity zakaz spożywania tego produktu. Na szczęście nie jest to problem w dzisiejszych czasach. W zastępstwiedużowartościowego białkamożna znaleźćw nasionach roślin strączkowych(groch, fasolce, soi).

     

     

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

  • Zalecenia dietetyczne dla diabetyka - suplementacja

     Witaminy i mikroelementyto ważnyskładnik każdej diety.W dzisiejszych czasach modne jest zastępowanie składników odżywczych pochodzenia naturalnego tzw suplementacją.

     Suplement diety to, zgodnie z ustawą o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia, środki spożywcze, które mają uzupełniać normalną dietę, są skoncentrowanym źródłemwitamin, składników mineralnych i innych substancji wykazujących efekt odżywczy lub inny fizjologiczny. Przy prawidłowo skomponowanej diecie  z dużą ilością warzyw, owoców i rybnie zalecana jest dodatkowasuplementacjawitamin i mikroelementów. Oczywiście jeśli nie stwierdzono u chorych na cukrzycę niedoborów w/w składników.Przyczyną jest łatwośćprzedawkowaniatychsubstancjico może doprowadzić do hiperwitaminozy.Stosowanie takich suplementów nie zastąpi zdrowego jedzenia.Wyjątek stanowi witamina D3 (suplementacja zgodna z zaleceniami dla populacji ogólnej) oraz kwas foliowy. Badania wykazały, że niedobór witaminy D podnosi ryzyko powstawania zaburzeń metabolicznych w tym cukrzycy. Czynnikiem przyśpieszającym ryzyko zachorowania jest otyłość. Witamina D obecna jest m.in. w tłustych rybach, wątrobie, maśle, jajach oraz mleku.

     Jeśli chodzi o kwas foliowy czyli witamina B9 to powinno się ją jak najczęściej suplementować. Szczególną uwagę należy zwrócić na kobiety z cukrzycą w ciąży gdzie zaleca się suplementację w ilości 400 μg (zalecenie PTD). U kobiet we wczesnym okresie ciąży niedobory tej witaminy zwiększają ryzyko wystąpienia wad pochodzenia neurologicznego płodu. Kwas foliowy znajdziemy w orzechach, wątrobie, zielonych liściach warzyw. Braki witaminy B9 mogą powodować także: niedokrwistość, zaburzenia degeneracyjne, choróby układu krążenia, osteoporozę czy występowanie nowotworów. 

     Tylko rozsądne i racjonalne stosowanie suplementacji witamin, zgodne z zaleceniami, zapoznanie się z ulotką może przynieść zamierzony efekt i wzmocnić nasz organizm.

     

     

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

  • Zalecenia dietetyczne dla diabetyka - tłuszcze

     Produkty żywnościowe zawierające tłuszcz w jadłospisie diabetyka są równie ważne jak u osób zdrowych. Należy jednak, rozważnie zaplanować ich ilość w codziennej diecie. Aby łatwiej było kontrolować i prowadzić cukrzycę, proponuje się chorym nie przekraczać 40% wartości energetycznej diety pobranych z tłuszczy. Najlepiej planować zawartość tłuszczy w diecie w okolicy 25% wartości energetycznej.Każda osoba, która interesuje się zagadnieniami diety czy to, z powodu choroby czy też hobby, wie że są różne rodzaje tłuszczy. Jeśli nasze zapotrzebowanie na w/w produkty jest wysokie to bardzo ważny będzie tu udział poszczególnych ich rodzajów. I tak tłuszcze nasycone nie powinne przekraczać 10% wartości energetycznej diety. Jeśli chodzi o tzw tłuszcze jednonienasycone to ich udział nie może przekraczać 20% wartości energetycznej diety. Tłuszcze wielonienasycone powinny stanowić około 6–10% (podobnie jak tłuszcze nasycone).

     Następnym ważnym czynnikiem w diecie jest stężenie cholesterolu, które nie powinno przekraczać 300 mg/d. Osoby, które mają zdiagnozowany podwyższony poziom cholesterolu frakcji LDL ≥ 100 mg/dl (≥ 2,6 mmol/l) powinne zmniejszyć tę granicę poniżej 200 mg/d. Najlepszym wyjściem jest obniżenie stężenia cholesterolu LDL . U w/w osób, pomóc w tym może, obniżenie ilości tłuszczów nasyconych z jednoczesnym zastąpieniem ich węglowodanami o niskim IG (indeks glikemiczny).

    W grupie pacjentów z hipercholesterolemią (zwiększenie stężenia cholesterolu w osoczu) należy dodać do diety produkty bogate w sterole/stanole roślinne (w ilości 2–3 g/dobę). Dodatkowo bezwzględnie ograniczyć spożycie tzw izomerów trans kwasów tłuszczowych. Izomery trans kwasów tłuszczowych mają bardzo zły wpływ na nasz organizm. Wytwarzane w procesach utwardzania (uwodorniania) ciekłych olejów roślinnych, które prowadzą do zmian właściwości chemicznych. Nowo powstałe związki tracą właściwości kwasów nienasyconych. Jako wyłącznie zwykłe źródło energii ich aktywność metaboliczna jest oceniana dużo gorzej niż nasyconych kwasów tłuszczowych. Wszystko to powinno zaowocować lepszymi wynikami badań.

    Na podstawie Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę, 2018

     

     

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

  • Zasady bezpiecznego uprawiania wysiłku fizycznego przez diabetyka.

     Bezpieczny wysiłek fizyczny a cukrzyca. Z czasem zwiększa się ilość osób chcących uprawiać aktywność sportową. Dotyczy to również osób chorych na cukrzycęWiele korzyści, jakie niesie za sobą uprawianie wysiłku fizycznegopowoduje że,jestontraktowany jako ważnaczęść kompleksowego postępowania wprowadzeniu ileczeniu cukrzycy.Organizm w trakcie systematycznego wysiłku fizycznegowytwarzawiększąwrażliwość na insulinę.Skutkiem tego jest mniejsze dobowe zapotrzebowanie na hormon. Wpływa pozytywnie na kontrolę glikemii(HbA1c)orazprofil lipidowy(cholesterol).Dodatkowo wpływa na szybsząredukcję masy ciała(BMI) co prowadzi także do pozytywnych zmian w nastrojunawet udiabetyków z depresją.

    Udostępnij

    Aby bezpiecznie rozpocząć, a następnie kontynuować wysiłek fizyczny osoba chora na cukrzycę powinna trzymać się kilku sprawdzonych i polecanych przez Polskie Towarzystwo Diabetologiczne zasad.

    Najważniejsze aby dostosować wysiłek fizyczny do możliwości pacjenta, stanu choroby oraz jego umiejętności kontrolowania glikemii. Rozpoczynając od poziomu umiarkowanego powoli dochodząc douzyskania optymalnegopoziomudla danej osoby.W tym powinien nam pomócprowadzącylekarz diabetologwrazz fizjoterapeutą. Zaczynamy od 2-3 dni w tygodniu kończąc na codziennym regularnym treningu. Jest to ważne, by aplikować wysiłeko odpowiedniejczęstotliwości. Musimy dać czas naodpoczynek mięśniomoraz możliwość dostosowania się organizmu do zmniejszonych dawek insuliny.

     Każda osoba rozpoczynając aktywność fizyczną,powinna wykonywać trwającą 5 – 10 minutrozgrzewkę. W połowie czasu trwania wysiłku ćwiczenia rozciągające, a na zakończenie — uspokajające(oddechowe). Oczywiście należy pamiętać że,wysiłek fizycznyzawsze będziepodnosił prawdopodobieństwoostrej lub opóźnionej hipoglikemii,którą dodatkowopowiększa spożywanie alkoholupo wysiłku (np. jazda na rowerze i piwo).Dlatego tak ważna jest znajomość reakcji naszego ciała i częste monitorowanie glikemii.Pamiętać należy też o:

    zapobieganiu odwodnieniu organizmu(wysoka temperatura otoczenia)

    ryzyku uszkodzenia stópw trakcie wysiłku, zwłaszczajeśli mamy zdiagnozowaną neuropatię obwodowągdzie istniejeobniżenie progu czucia bólu.

     

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

    Na podstawieZalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę, 2018

  • Zasady przygotowania chorego na cukrzycę do zabiegu operacyjnego c.d

      Postępowanie z chorym na cukrzycę w dniu zabiegu operacyjnego. Wzorzec postępowania opracowany przez Polskie Towarzystwo Diabetologii. 

     Należy zastosować: 1. Dożylny wlew glukozy, insuliny i potasu pod kontrolą glikemii: — algorytm 1: u osób z bezwzględnym niedoborem insuliny zalecany jest oddzielny ciągły dożylny wlew insuliny (stężenie roztworu: 1 j. preparatu krótkodziałającej insuliny ludzkiej w 1 ml 0,9% NaCl) i roztworu glukozy (5–10%) za pomocą pomp infuzyjnych. Do zrównoważenia 1 g egzogennej glukozy potrzeba 0,3 j. insuliny (tab. 25.1). Jeżeli w czasie zabiegu wartość glikemii wzrośnie o 30– –50 mg/dl powyżej 180 mg/dl, należy zwiększyć prędkość wlewu insuliny o 1–2 j./godz. W przypadku glikemii przekraczającej 250 mg/dl (13,9 mmol/l) należy przerwać dożylny wlew roztworu glukozy i ponowić dopiero po obniżeniu stężenia glukozy we krwi do 180 mg/dl (10 mmol/l). Zaleca się równocześnie zwiększenie prędkości dożylnego wlewu insuliny. Ten sposób postępowania powinien być kontynuowany aż do czasu podjęcia żywienia doustnego. W trakcie dożylnego wlewu insuliny zalecana jest kontrola glikemii co 1 godzinę, a po stabilizacji glikemii w kolejnych 3 pomiarach co 2 godziny; algorytm 2: u chorych na cukrzycę typu 2 z zachowaną sekrecją insuliny można opcjonalnie podać roztwór glukozy, insuliny i potasu (500 ml 5–10% glukozy zawierającej 8–16 j. insuliny krótkodziałającej oraz 10–20 mmol chlorku potasu): Σ należy rozważyć zastosowanie większej dawki insuliny (≥ 20 j.) u osób otyłych, gdy występuje ciężka infekcja, podczas zabiegu kardiopulmonologicznego, u osób operowanych w stadium hipotermii lub gdy wyjściowe stężenie glukozy wynosi > 180 mg/dl (10,0 mmol/l), Σ należy rozważyć zastosowanie mniejszej dawki insuliny (12 j.) u osób szczupłych, a także u przyjmujących przed zabiegiem małe dawki insuliny lub doustne leki hipoglikemizujące. 2. Dożylny wlew glukozy, insuliny i potasu należy rozpocząć o godzinie 8.00 rano i kontynuować w sposób ciągły, z szybkością 80 ml/godz., do czasu podjęcia normalnego odżywiania. 3. W trakcie podawania dożylnego wlewu glukozy, insuliny i potasu należy utrzymywać stężenie glukozy w osoczu krwi w granicach 100–180 mg/dl (5,6– –10,0 mmol/l): — jeżeli stężenie glukozy w osoczu krwi zmniejsza się lub utrzymuje w dolnych granicach zalecanych wartości, dawkę insuliny należy zmniejszyć o 4 j.; — zaleca się zwiększenie dawki insuliny w kroplówce o 2 j. na każde 30 mg/dl (1,6 mmol/l) stężenia glukozy w osoczu krwi > 180 mg/dl (> 10 mmol/l). 4. Jeżeli istnieje możliwość stałego nadzoru nad operowanym chorym na cukrzycę, należy preferować algorytm 1.

     

    Udostępnij

    Tabela 25.1. Zasady wlewu 10-procentowego roztworu glukozy i insuliny w zależności od wartości glikemii

    Glikemia

    10-procentowy roztwór glukozy [ml/godz.]

    Insulina [j/godz.]

    < 90 mg/dl < 5,0 mmol/l

    100

    Zatrzymać wlew na 15–30 minut

    90–120 mg/dl 5,0–6,7 mmol/l

    100

    0,5–2

    120–180 mg/dl 6,7–10 mmol/l

    100

    2–3

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    IV. Postępowanie w okresie pooperacyjnym

    1. Leczenie insuliną w modelu wielokrotnych wstrzyknięć insuliny lub za pomocą osobistej pompy insulinowej należy rozpocząć wraz z podjęciem przez chorego żywienia doustnego i utrzymywać (w przypadku okresowej insulinoterapii) do czasu zagojenia się rany. Insulinę należy podać podskórnie 1–3 godziny przed zakończeniem wlewu dożylnego w zależności od glikemii. 2. Jeżeli przed zabiegiem cukrzyca była dobrze wyrównana metabolicznie, po zagojeniu się rany można powrócić do stosowanego wcześniej modelu terapii.

    Uwaga 4:u chorych na cukrzycę leczonych uprzednio insuliną, operowanych z powodu ostrego lub przewlekłego stanu zapalnego, należy wziąć pod uwagę możliwość zmniejszania dobowego zapotrzebowania na insulinę.

     

     

     

    Uwaga 5:w przypadku chorych na cukrzycę typu 2 leczonych uprzednio doustnymi środkami hipoglikemizującymi i przy dobowym zapotrzebowaniu na insulinę mniejszym od 30 j. można powrócić do ich stosowania, jeśli ich stan jest wyrównany metabolicznie.

    Poczytaj cz. 1 

     

     

    Źródło: www.dk.viamedica.pl

    Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę, 2016 

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"