kontroluj cukrzycę z nami
A A A

cukrzyca

  • Insulina - rodzaje, działanie, podawanie

  • Insulinooporność

     Insulinooporność to stan organizmu gdzie występuje zaburzenie homeostazy glukozy polegające na spadku wrażliwości tkanki tłuszczowej, włókien mięśni, wątroby i innych tkanek organizmu na działanie insuliny (własnej lub podanej np. w cukrzycy). Odpowiedzialne za w/w stan mogą być obecne we krwi przeciwciała przeciwinsulinowe, zwiększony rozkład insuliny oraz zła praca tzw receptora insulinowego w błonie komórkowej, gdzie działa insulina. Przyczyny insulinooporności może być, obok przyczyny genetycznej, zespół metaboliczny, wszelkie formy otyłości w tym tzw otyłość brzuszna, lipodystrofia (zanik tkanki tłuszczowej), niska aktywność fizyczna, zespół wielotorbielowatych jajników, hemochromatoza (problem z metabolizmem żelaza), leki oraz zwiększona ilość kortyzolu.

    Udostępnij

     Leczenie - do leczenia zaliczamy zmniejszeniu otyłości poprzez stosowanie lekko strawnej diety i na zwiększeniu aktywności fizycznej. W trudniejszych przypadkach wprowadza się leczenie  farmakologicznie. U osób z zdiagnozowaną cukrzycą (najczęściej cukrzyca typu 2 lub cukrzyca ciążowa) gdzie mamy obniżony poziom insuliny i poprzez insulinooporności stosuje się leki inkretynowe.

    glukoza.pl

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

  • Jagoda czarna (borówka) a cukrzyca

     Jagoda czarna (borówka) wpływa na prawidłowe kontrolowanie cukrzycy zmniejszając ryzyko powikłań dzięki dużej zawartości witaminy A.Wykorzystuje się ją głównie w profilaktyce oczu. Jednym z groźnych następstw cukrzycy jest cukrzycowa choroba oczu zwana wcześniej retinopatią. Zwiększone ryzyko powstania choroby (retinopatia) u diabetyków nasila dodatkowo dzisiejszy styl życia.Praca przy komputerze, używanie smartfona, sztuczne oświetlenie, oglądanie tv w połączeniu z niskim spożyciem witaminy A wysusza komórki nabłonka spojówki i rogówki oka. Powoduje to ograniczenie wydzielania łez prowadząc do zapalenia spojówek.

    Udostępnij

     Aby uniknąć choroby w pierwszej kolejności należy porządnie kontrolować przebieg cukrzycy. Częste badania cukru, szybkie reagowanie na hiperglikemię, wyrównane HbA1coraz prawidłowo zbilansowana dieta to klucz do sukcesu. Dodatkowo uzupełniając dietę o składniki z dużą zawartością witaminy A zapobiegamy chorobom oczu. Takim składnikiem, który pomoże nam w profilaktyce jest owoc jagody czarnej (czernica, borówka).

     Ciekawostką jest że, już podczas II wojny światowej brytyjski RAF zauważył, że spożywanie jagód (przetworów) przez pilotów poprawiało ich widzenie w ciemności podczas lotów nocnych. Jedne badania potwierdziły to że, wyciągi z jagód powiększają obszar widzenia, poprawiają ostrość obrazu, usuwają zmęczenie oczu inne zaś nie. Prawdopodobnie spożywanie przetworów z jagód i rozpowszechnianie informacji o wpływie jagód na wzrok miało wprowadzić Niemców w błąd chroniąc prawdziwe źródło sukcesów lotów nocnych jakim był rozwój technologii radarowej.

     Nie zmienia to stanu rzeczy iż, składniki czarnej jagody wpływają na wzrost elastyczności naczyń krwionośnych włosowatych (kapilarnych) zwiększając ich odporność. Regenerują rodopsynę - to barwnik odpowiadający za widzenie i mający działanie przeciwzakrzepowe. Dzięki właściwościom przeciwzapalnym, poprawiają ukrwienie w obrębie tęczówki. Zabezpieczają oko przed wolnymi rodnikami mając udział w przemianach oksydo-redukcyjnych. Witamina A zawarta w jagodach neutralizuje wolne rodniki w tkankach, o niskim stężeniu tlenu. W ten sposób uzupełnia działanie witaminy E, która redukuje wolne rodniki głównie w tkankach o dużym stężeniach tlenu. Dodatkowo witamina E jako antyoksydant chroni przed utlenianiem wielonienasycone kwasy tłuszczowe. Zapewnia to szczelność błon komórek oczu i zabezpiecza przed niszczeniem wewnątrzkomórkowy kod genetyczny.

     Wcześniej uważano że owoce jagody mają wpływ na obniżenie poziomu glukozy we krwi dzięki substancją zwanym glikokininom. Badania tego nie potwierdziły, ponieważ cukrzyca typu 2 związana jest ze zwiększonym stresem oksydacyjnym, zapaleniami, dyslipidemią i towarzyszącymi jej chorobami sercowo-naczyniowymi i nowotworowymi. Pozytywne efekty leczenia borówką czarną prawdopodobnie związane są z leczniczym działaniem na te w/w schorzenia.

     Wysuwane są także hipotezy o bezpośrednim wpływie jagody na wydzielanie insuliny i/lub transport cukrów, ale nie ma jeszcze dowodów potwierdzonych testami medycznymi.

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

  • Jarmuż - źródło witamin i kwasu foliowego.

     Jarmuż - warzywo należąca do rodziny kapustnych. Jeden z najstarszych odmian użytkowych z tego gatunku. Liście jarmużu nadają się do spożycia dopiero po pierwszych przymrozkach, kiedy tracą gorzki smak. Roślina dwuletnia, którą uprawiać można również w skrzynce na balkonie. 

     Jarmuż to skarbnica białka, błonnika, witamin. Zawiera duże ilości: witaminy C (odpowiada za odporność organizmu), witaminy K (wpływa na stan kości i prawidłową krzepliwość krwi), a także sól mineralną (wapń i potas). Dodatkowo zawiera silne przeciwutleniacze mające właściwości przeciwzapalne i przeciwnowotworowe. Bardzo ważnym składnikiem w jarmużu jest wysokie stężenie kwasu foliowego. Kwas foliowy, inaczej witamina B9, witamina B11 lub folacyna, jest potrzebny każdemu człowiekowi, wszystkim komórkom organizmu. Niestety prawie wszyscy cierpią na niedobór tej witaminy. Brak kwasu foliowego szczególnie groźne jest dla kobiet w ciąży. Może bowiem spowodować poważne wady płodu. Osoby chore na cukrzycę mają szczególną tendencję do niedoboru witamin z grupy B. Dlatego kobieta z cukrzycą powinna, przyjmować kwas foliowy już na miesiąc przed zajściem w ciążę, a potem w pierwszych 3 miesiącach ciąży (według zaleceń lekarza)

    Jak widać jarmuż to warzywo bardzo dużym potencjale odżywczym. Dlatego polecane jest wszystkim, a w szczególności diabetykom. Należy go termicznie obrabiać bardzo krótko, żeby zachował jak najwięcej witamin. Liście jarmużu myjemy, odrywamy grube łodygi, liście drobimy i gotujemy na parze 3 - 4 minuty. Tak przygotowany, dodajemy do sałatek lub posypujemy kanapki. Można poddusić na łyżce oleju z czosnkiem i podawać do mięs. Może być dodatkiem do zup, sosów czy koktajli. Zachęca się rodziców dzieci z cukrzyca typ 1, aby dodawali go kiedy sie da w codziennej diecie..

     

     

     

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

  • Konopie indyjskie - wpływ na cukrzycę

     Wpływ działania konopi indyjskich, roślin z gatunku konopiowatych na organizm człowieka był przedmiotem wielu badań medycznych. Tetrahydrokanabinol (THC) to składnik decydujący o narkotycznym działaniu i sile preparatów z konopi.

     Badania wykazały że, działa przeciwwymiotnie, przeciwdrgawkowo oraz ma wpływ na redukcję ciśnienia śródgałkowego. Dlatego w kilku krajach ten preparat przepisywany jest pacjentom z chorobami neurologicznymi.

     Należy jednak rozróżnić działanie tzw marihuany leczniczej od działania typowych konopi indyjskich na organizm. Pomimo publikowania coraz to większej ilości badań skutki w odniesieniu do cukrzycy pozostają słabo rozpoznane.

     W październiku 2019 opublikowano, w Diabetes Care, nowe wyniki badań przeprowadzone w 69 ośrodkach USA na diabetykach z cukrzycą typu 1. Naukowcy z Uniwersytetu Colorado odkryli dwukrotny wzrost ryzyka powstania kwasicy ketonowej u osób z cukrzycą typu 1.

     Kwasica ketonowa to jedno z powikłań cukrzycy. Związana jest z brakiem insuliny przy długo utrzymującym się wysokim poziomem glukozy powodującym gromadzenie się ciał ketonowych w moczu. Może to prowadzić do śpiączki lub śmierci. Była to grupa dorosłych (932), która umiarkowanie korzystała z konopi a zwiększone ryzyko powstania kwasicy ketonowej zaobserwowano u 61. W trakcie badań brano pod uwagę również ważne czynniki mogące mieć wpływ na rezultat badań. Były to:

    - problem ze zdrowiem psychicznym badanych

    - istniejące już powikłania cukrzycowe u badanych

     Oczywiście badanie wykazało tylko znacząco związek między zażywaniem konopi a jedynie ryzykiem powstania kwasicy. Nie znaleziono tzw związku przyczynowego, który jasno określiłby wpływ substancji psychotropowej na powstanie kwasicy ketonowej u chorych z cukrzycą typu 1.

     Jednak kolejne badania ze stycznia 2019 roku nad osobami z cukrzycą typu 1 wykazały już większy wpływ marihuany na gospodarkę węglowodanową we krwi (glukoza). Potwierdzono zwiększone ryzyko kwasicy ketonowej u diabetyków z cukrzycą typu 1, którzy używali marihuany w ostatnim roku.

     Istnieją także badania potwierdzające pozytywne działanie konopi indyjskich na zmniejszenie insulinooporności u osób z cukrzycą typu 2. Oznacza to zwiększenie skuteczności działa insuliny w transportowaniu glukozy z krwi do komórek organizmu.

     Jednym z działań ubocznych konopi indyjskich to wzrost apetytu. Posiłek lub jego brak będzie miał wpływ na poziom glukozy we krwi. Jednak co ważniejsze, zmienić się mogą objawy związane z odczuwaniem hiperglikemii lub hipoglikemii. Osoba chora na cukrzycę może to błędnie interpretować i doprowadzić się do stanów ciężkich.

     Konopie indyjskie mają różny wpływ na osoby chore na cukrzycę. W dużej mierze zależy to od rodzaju cukrzycy. Badania pokazują że stanowią większe zagrożenie dla osób z cukrzycą typu 1. Dlatego istnieje potrzeba nowych badań, w celu uzyskania szczegółowych informacji w temacie konsekwencji zażywania konopi indyjskich u diabetyków typu 1. W sytuacji zażywania używki ważne jest zachowanie większej czujności. Należy częściej i uważniej kontrolować poziomu glukozy, zwłaszcza gdy konopie indyjskie są spożywane z alkoholem.

     

     

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

  • krzywa cukrowa

      Doustny test obciążenia glukozą, inaczej krzywa cukrowa. Test tolerancji glukozy lub krzywa glikemiczna to jedno z podstawowych badań wykonywanym u osób, które mają nieprawidłowe stężenie cukru we krwi lub są z grup ryzyka.

     Test tolerancji glukozy jest też obowiązkowym badaniem dla kobiet w ciąży. Jak przebiega doustny test obciążenia glukozą i jak należy interpretować jego wyniki?

     Krzywa cukrowa to badanie, które obowiązkowo wykonuje się u kobiet w ciąży, by sprawdzić, czy nie rozwija się u nich cukrzyca ciążowa. Poza tym powinny go wykonać osoby, u których poziom cukru we krwi na czczo jest nieco podwyższony lub jest w normie, ale lekarz podejrzewa występowanie cukrzycy. Badanie jest bezbolesne, ale trzeba na nie poświęcić ponad 2 godziny. Przez 3 dni przed wykonaniem testu stosuje się normalną dietę bogatą w węglowodany (przynajmniej 150 g dziennie).

     Jeśli to możliwe, należy odstawić na 3 dni leki zaburzające gospodarkę węglowodanową (moczopędne, doustne środki antykoncepcyjne, sterydy). Ostatni posiłek można zjeść na 12 godzin przed testem. Na 24 godziny przed nim nie należy pić alkoholu, palić papierosów i podejmować wysiłku fizycznego. Aby wynik był miarodajny, ogólny stan zdrowia badanej osoby musi być dobry, bo nawet przeziębienie może go zafałszować.

     W przychodni pacjentowi pobiera się próbkę krwi żylnej (do testu nie należy używać glukometrów), z której oznacza się wyjściowe stężenie cukru. Następnie pacjent otrzymuje 75 g glukozy rozpuszczone w 250 – 300 ml wody, które musi wypić w ciągu 5 minut. Kolejną próbkę krwi pobiera się po 60 minutach, a trzecią po kolejnej godzinie. Czekając na pobranie krwi, pacjent nie może opuszczać przychodni i forsować organizmu.

     Stan przed cukrzycowy mogą sugerować wyniki 100-125 mg/dl (5,6-6,9 mmol/l), a po 2 godzinach 140-199 mg/dl (7,8-11 mmol/l). Cukrzycę potwierdzają wyniki w 2 godzinie testu od 200 mg/dl (11,1 mmol/l).

     Cukrzycę można rozpoznać także na podstawie pomiaru poziomu cukru we krwi – gdy wynosi on 126 mg/dl (7,0 mmol/l) lub więcej, z tym że taki wynik musi być stwierdzony dwukrotnie.

    Autor: Anna Jarosz - artykuł pochodzi z miesięcznika "Zdrowie"

     

     

    data-matched-content-rows-num="4,2" data-matched-content-columns-num="1,2"

  • LADA - odmiana cukrzycy typu 1 u dorosłych

     LADA (latent autoimmune diabetes of adult) - oznacza późno ujawniającą się cukrzycę typu 1 u dorosłych. Należy do chorób z autoagresji, o etiologii autoimmunologicznej (genetycznej). Ma powolny przebieg procesu destrukcji komórek beta wysp trzustkowych. Najczęściej rozpoznawana u pacjentów powyżej 35 roku życia, cechujących się kliniczną insulinoniezależnością w pierwszych miesiącach po rozpoznaniu. Charakteryzuje się występowaniem przeciwciał przeciwko:

    - dekarboksylazie kwasu glutaminowego (anty-GAD65)

    - innym przeciwciałom przeciwwyspowych

    - przeciwciałom z niskim stężeniem peptydu C w surowicy.

    Curzyca typu LADA dotyczy 5 – 10% osób z cukrzycą rozpoznaną po 35 roku życia. Na początku może być mylnie traktowana jako cukrzyca typu 2. Objawy kliniczne w cukrzycy typu LADA nie zawsze pozwalają na ostateczne postawienie rozpoznania, co sprawia trudności diagnostyczne. W różnicowaniu z cukrzycą typu 2 pomaga stwierdzenie obecności autoprzeciwciał typowych dla cukrzycy typu 1, czyli przciwciał anty - GAD65. Dodatkowym wskaźnikiem jest niskie stężenie peptydu C również potwierdzające rozwój choroby.

     Przekroczony poziom glikemii we krwi rozpoznaje się przypadkowo podczas rutynowych badań okresowych. Większość chorych ma prawidłową masę ciała lub lekką nadwagę. Wystepuje brak w wywiadzie rodzinnym osób ze zdiagnozowaną cukrzycą. Jednak często chorują na inną chorobę o podłożu autoimmunologicznym (nadczynność lub niedoczynność tarczycy, celiakia).

    W celu potwierdzenia cukrzycy LADA należy oznaczyć stężenie peptydu C. Wykonuje sie to na czczo lub na czczo z podaniem dożylnie glukagonu. W przebiegu cukrzycy LADA stężenie tego peptydu będzie małe i nie zwiększy się po podaniu glukagonu. Dodatkowo oznacza się stężenie przeciwciał anty-GAD (przeciw dekarboksylazie kwasu glutaminowego) we krwi.

     W przebiegu cukrzycy typu LADA podobnie jak w cukrzycy typu 1 dochodzi do stopniowego niszczenia komórek typu beta powodując zmniejszenie ilości insuliny. Dlatego jedyne metody leczenia to:

    - podawanie insuliny

    - dieta cukrzycowa.

     Ponieważ wykrycie choroby nastepuje później, ma to wpływ na częstość występowania przewlekłych powikłań. W przebiegu cukrzycy typu LADA jest podobne jak w przebiegu cukrzycy typu 2.

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

  • Lista leków refundowanych od 01.01.19

    Od 01.01.2019 zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z 27.12.2018 została opublikowana nowa lista refundacyjna cen leków. Na liście jest kilka zmian w stosunku do poprzedniej listy, które będą interesujące dla diabetyków. Najciekawsza to wpisanie po raz pierwszy insuliny Semglee (100 j.m/ml) firmy Mylan. Jest to odpowiednik insulin Abasaglara oraz Lantusa. Kilka popularnych insulin otrzymało zwiększoną refundację co oznacza obniżkę dopłaty przez diabetyka.

    Zmiany dotyczą również cen pasków do glukometrów oraz doustnych leków przeciwcukrzycowych (zmiany groszowe). Na listę wpisane zostały paski do glukometru Everchek zaś wykreślone mniej popularne i używane (np. Microdod, Gmate).

    Pomimo dużych starań organizacji zrzeszających osoby chore na cukrzycę, po raz kolejny na liscie nie znalazły się tzw leki inkretynowe.

    Zapraszamy do zapoznania się ze zmianami

    a. tabela dla cen insulin od 01.01.2019

    b. tabela dla cen pasków do glukometrów od 01.01.2019

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

  • Makulopatia cukrzycowa

     Makulopatia cukrzycowa (DME – Diabetic Macula Edema) – to jedno z najbardziej znanych powikłań cukrzycowych dotyczących wzroku. Jest następstwem cukrzycowej choroby oczu, dawniej znanej pod pojęciem retinopatii cukrzycowej. Jako efekt hiperglikemii, uważana za główną przyczyną utraty wzroku wśród osób chorujących na cukrzycę typu 2.

     Cukrzyca na wskutek wysokich poziomów cukru powoduje większe predyspozycje do krzepliwości krwi w naczynkach krwionośnych naszego organizmu, w tym oka. Dlatego w przebiegu makulopatii cukrzycowej dochodzi do ograniczenia krążenia krwi w środkowej części siatkówki oka. Doprowadza to do obrzęku znajdującej się tam plamki (cukrzycowy obrzęk plamki) poprzez zakrzepy i zastoje krwionośne. Plamka zaś odpowiada za, przetwarzanie padającego światła w obraz, który widzimy. Zmiany powstałe na wskutek długo utrzymującej się hiperglikemii (wysoki poziom cukru) w rejonie plamki ograniczają dopływ światła, co w efekcie pogarsza wzrok.

     

     

     

    Objawy makulopatii cukrzycowej:
    - pogorszenie widzenia wprost proporcjonalne do czasu utrzymywania się obrzęku

    Leczenie makulopatii cukrzycowej:

    - terapia anty-VEGF - zastrzyki powodujące zmniejszenie obrzęku podawane do oka

    - fotokoagulacja plamki (FK) ogniskowa lub grid – leczenie laserem mikropulsowym

    - ogniskowa fotokoagulacja laserowa

    - kortykosteroidy – sterydy przeciwzapalne

    Powyższe leczenie nie działa na przyczyny cukrzycowego obrzęku plamki w procesie makulopatii. Jest jedynie działaniem wyłącznie ukierunkowanym na objawy, które powstały na wskutek źle kontrolowanej cukrzycy. Tak jak w każdym powikłaniu cukrzycowym, tak i w tym przypadku należy dodatkowo skupić się na prawidłowym prowadzeniu i leczeniu cukrzycy.

     

     

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

  • Młody jęczmień zielony

    Jęczmień zielony (młody) – jedna z najstarszych roślin stosowana w leczeniu i zapobieganiu w wielu chorobach o odczynie zasadowym. Głównym składnikiem są listki. Ugniatane i suszone w niskiej temperaturze (do 38 st. C) nie tracą zdrowotnych właściwości.Dostępny w postaci zielonego proszku lub tabletkach. Wytwarza się go ze sproszkowanych liści z młodego jęczmienia lub sproszkowanego soku.

     Oprócz bogactwa witamin (witamina C, witamina E, beta-karoten) i minerałów (żelazo, wapń, magnez, cynk) jest uważany za źródło błonnika pokarmowego, który przyśpiesza metabolizm tłuszczu, obniża stężenie cholesterolu we krwi. W porównaniu z popularną pszenicą zawiera 37 razy więcej wapnia, 25 razy więcej potasu, 5 razy więcej żelaza i ponad 2 razy więcej magnezu.

     Dzięki dużej zawartości błonnika ma lekkie działania przeczyszczająco - oczyszczające. Pobudza układ pokarmowy i jelita do lepszej pracy. Dlatego coraz częściej stosowany jest jako środek w planowaniu diet wspomagających odchudzanie. Wykazuje działa przeciwzapalnie, przeciw nowotworowe i wirusowe.

    Dzięki dużej zawartości chlorofilu wpływa pozytywnie na wygląd skóry i pomocny jest w leczeniu jej zmian.

     Zielony jęczmień jest zalecany osobom chorym na cukrzycę jako leczenie uzupełniające. Regularne stosowanie zmniejsza bowiem wahania poziomu glukozy we krwi co ma wpływ na bardziej obiektywne HbA1c. Tę właściwość młody jęczmień zielony zawdzięcza mukopolisacharydom,β-glukanomorazaktywnemu działaniu cynku i manganu. Zaśw procesie przemiany węglowodanów pomoże chrom w postaci GTF (Glukose Tolerance Factor). Wraz z insuliną ułatwia transport kwasów tłuszczowych, aminokwasów i glukozy do komórek.

     Ponadto chorzy na cukrzycę często mają niedobór witaminy B, selenu i witaminy C, które występują w składzie zielonego jęczmienia.

     Ważna informacja - młody jęczmień zielony nie zawiera glutenu, ponieważ jego zbiory odbywają się szybciej niż roślina go wyprodukuje. Większość z nas jednak korzystać będzie już z przetworzonego produktu. Warto zatem w razie wątpliwości dokładnie czytać opakowanie, albo skonsultować się z lekarzem.

    Jak go spożywać?

     Jako wysoko skoncentrowany produkt zaleca się 2 łyżeczki dziennie. Można go dodawać do koktajli, zup, soków. Wiele osób dodaje jedną łyżeczkę do szklanki wody w temperaturze pokojowej. Mieszają i wypijają zaraz po sporządzeniu.

     Z powodu jego specyficznego smaku, każdy powinien dopasować ilość jęczmienia do własnych upodobań smakowych. Zaczynając np. od 1 małej łyżeczki młodego zielonego jęczmienia dodanego do naturalnego jogurtu.

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

  • Morwa biała w cukrzycy typu 2

     Morwa biała (Morus alba L.) - wywodzi się z rejonu Chin, Japonii oraz Indii. Wraz z gąsienicami jedwabnika dotarła do Europy jeszcze w czasach średniowiecznych. Teraz uprawiana również w innych krajach Azji oraz Ameryce. W Polsce głównie natrafimy na morwę białą, zaś w Azji częściej morwę czerwoną (Morus rubra) i czarną (Morus nigra). Owoc morwy białej podobny jest do maliny. Barwa biała, różowa, czerwona i czarna. W Polsce mylona często z morwą czarną ze względu na jej fioletowo – czarny kolor. Zbiór odbywa się pod koniec lipca.

    Wartość odżywcza (100 g owocu): to 43 kcal, ok 1,7 g błonnik, 36,4 mg witamina C, 1,85 mg żelazo. Zalety lecznicze odkryto dopiero w XX wieku. Laureat Nagrody Nobla Leland H. Hartwell w swoich badaniach wykazał zalety morwy białej w wspomaganiu leczenia wielu chorób w tym cukrzycy. Ekstrakt z liści morwy białej wpływa na gospodarkę węglowodanową.

     Pierwsze doświadczenia prowadzone były na szczurach z cukrzycą typ 2. Pokazały że po 5 tygodniach zastosowania ekstraktu z morwy poziom glukozy uległ obniżeniu. W badaniu na zdrowych osobach, którym zaaplikowano doustnie sproszkowane liście morwy (0,8 g i 1,2 g), zaobserwowano konkretne obniżenie stężenia glukozy we krwi. Jednocześnie zauważono hamowanie wydzielania insuliny po posiłku.

     W 2007 roku opublikowano w magazynie „Diabestes Care” badanie gdzie uczestnikom podawano losowo 1 g wyciągu z morwy białej lub placebo wraz 75 g rozpuszczonej w wodzie sacharozy. Pomiar poziomu glukozy badano po dwóch godzinach. Zaś u chorych na cukrzycę typu 2 dodatkowo w trzeciej i czwartej godzinie. Wyniki wykazały że, po podaniu wyciągu z morwy białej istotnie statystycznie wpływa na obniżenie stężenia glukozy we krwi w porównaniu z grupą placebo. Odpowiedzialny za ten stan jest alkaloid, który jest silnym inhibitorem enzymów odpowiedzialnych za rozkład skrobi.

     Kim i wsp. w 2012 r opublikowali badanie w którym brało udział 94 pacjentów z tzw nietolerancją glukozy lub łagodną postacią cukrzycy typu 2. Losowo wybranej grupie kontrolnej podano placebo zaś grupie badanej - mieszaninę wodnego ekstraktu: morwy białej, wodnego ekstraktu z liści banana i korzenia żeńszenia w proporcjach1:1:1. Tutaj  (grupa badana) wykazano istotne obniżenie stężenia markerów stanu zapalnego oraz utlenionych LDL. Nie stwierdzono natomiast poprawy w poziomie glukozy na czczo, ilości podawanej insuliny oraz wskaźnika insulinooporności tzw HOMA-IR.

     W marcu 2016 roku ukazała się analiza 13 badań, która wykazała że, ekstrakt z morwy białej wpływa korzystnie na obniżanie poposiłkowego stężenia glukozy w krwi (w 30, 60 i 90 minucie). Zaś oceniając parametry takie jak: stężenie glukozy na czczo, wartość hemoglobiny glikowanej, wartość wskaźnika HOMA-IR oraz stężenie lipidów (cholesterol całkowity, LDL, HDL, triglicerydy) nie odnotowano zmian.

     Po zapoznaniu się z powyższymi badaniami stwierdzić można że, ekstrakt z morwy białej może być wykorzystany jako element wspomagający kontrolę glikemii i gospodarkę węglowodanową u chorych na cukrzycę typu 2.

    UWAGA: Zastosowanie ziół w leczeniu i kontrolowaniu cukrzycy ma wielowiekową tradycję i doświadczenie. Należy jednak pamiętać, że jest to działanie tylko wspomagające. W żadnym wypadku nie może zastąpić insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych zapisanych przez lekarza diabetologa. 

  • Nadciśnienie tętnicze a cukrzyca

  • Odchudzanie poprzez aktywność fizyczną

     Coraz więcej osób rozpoczyna swoją przygodę z aktywnością fizyczną na powietrzu. Motywy będą różne: poprawa kondycji, polepszenie wydolności krążeniowo - oddechowej, lepsze samopoczucie z powodu większej ilości endorfin oraz spalenie tkanki tłuszczowej. 
     Tu opisze tylko jak zrzucić kilka zbędnych kilogramów uprawiając bieg lub nordic - walking. Co do metodologi biegów, chodów lub zasad jak bezpiecznie uprawiać aktywność fizyczną w cukrzycy odsyłam do innych stron w internecie. Zacznij o obliczenia własnego BMI (body mass index).
     

      W trakcie uprawiania sportu nasz organizm, w tym mięśnie potrzebują energii (cząstki ATP). Zapasy ATP są jednak bardzo małe, wystarczają na kilka sekund wysiłku, po czym organizm szuka innego źródła energii. Są to w kolejności : fosfokreatyna (ok. 10 s wysiłku), węglowodany (ok. 1 godziny) oraz na końcu tłuszcze. Pozyskiwanie energii odbywa się na drodze tlenowej (aerobowej) i beztlenowej (anaerobowej). Nas interesować będzie umiejętności czerpania mocy z drogi tlenowej ponieważ tu spalamy głównie tłuszcze. Cała energia wytwarzana jest z tlenu jaki wdychamy wraz z powietrzem w trakcie wysiłku.

    Kiedy wiadomo, że wykorzystujemy tlen i spalamy tłuszcze?

     Z pomocą przyjdzie nam tu wartość tętna (ilość uderzeń serca na minutę). Aby efektywnie spalać tkankę tłuszczową nasz wysiłek powinien oscylować w okolicy 60% - 65% wartości tętna maksymalnego. Czym szybciej biegniesz tym masz szybsze tętno i zaczynasz spalać węglowodany.

     Potrzebujemy wartość tzw. tętna spoczynkowego oraz tętna maksymalnego. Na początku określamy tzw tętno  spoczynkowe (TS). Jest to ilość uderzeń serca, które mierzymy zaraz po przebudzeniu, przykładając palce do tętnicy szyjnej. Badanie wykonujemy w czasie 10 sekund i mnożymy przez 6. Następnie po gruntownej rozgrzewce (ok 20 min) wykonujemy bardzo intensywny wysiłek (na granicy wytrzymałości) przez 4 min. Musi to być wykonane uczciwie. Pomiar tętna po tym wysiłku da nam wartość naszego tętna maksymalnego (TM). Jeśli nie mamy ochoty męczyć się, to do określenia tętna maksymalnego możemy wykorzystać wzór:

    tętno max = 202 - (0,55 x wiek) mężczyźni

    tętno max = 216 - (1,09 x wiek) kobiety

    Teraz zostaje nam odjąć:

    TM – TS = TMS otrzymamy tzw. skorygowane tętno maksymalne.

    Następnie mnożymy:

    TMS x np. 60% = X (otrzymujemy pewną liczbę). Jeśli teraz do wartości X dodamy TS (tętno spoczynkowe) otrzymamy wartość tętna jakie powinniśmy mieć podczas treningu. Jeśli również, obliczymy dla 65% - powstaną nam widełki między którymi musimy utrzymać wartość tętna. Jest to metoda Karvonena.

     Pomiar tętna odbywa się na aorcie szyjnej lub na nadgarstku. Przykładamy palce i w okresie 10 s liczymy ilość uderzeń, a następnie mnożymy x 6.

    Dla osób, które bardziej ambitnie podejdą do treningów polecić można pulsometr.

     Jeśli chcesz schudnąć musisz pilnować tempa biegu (chodu) w okolicy 60%-65% tętna max aby doprowadzać do spalania tłuszczy. Dla wszystkich, którzy nie chcą bawić się w obliczanie i pilnowanie tętna jest ogólna zasada: tempo wysiłku nie może spowodować, przyśpieszonego bicia serca, zadyszki, a rozmowa w trakcie, nie powinna przysparzać problemu (tempo może wydawać się zbyt wolne, ale o to chodzi). Masz czuć jedynie kilometry w mięśniach. Najlepszy efekt spalania tkanki tłuszczowej jest 2-3 godziny po ok. 2 godzinnym treningu dla osób początkujących (1,5 godz dla wytrenowanych).

     

     

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

  • OGTT - doustny test tolerancji glukozy

     Test OGTT (oral glucose tolerance test) – doustny test tolerancji glukozy. Badanie wykorzystywane do diagnozy cukrzycy i stanów przed cukrzycowych (np insulinooporność). Polega na określeniu czasu wydzielenia insuliny w reakcji organizmu na podanie 75 g glukozy.
     
    Wskazania:
    - stan przedcukrzycowy
    - insulinooporność
    - zespół metaboliczny
    - podwyższony poziom glukozy na czczo
    - cukrzyca w rodzinie
    - cukrzyca u kobiet w ciąży

     Test OGTT należy wykonywać bez wcześniejszego ograniczania spożycia węglowodanów, w godzinach porannych u osoby będącej na czczo, wypoczętej, po przespanej nocy. Dwugodzinny okres między wypiciem roztworu zawierającego 75 g glukozy a pobraniem próbki krwi osoba badana powinna spędzić w miejscu wykonania testu, w spoczynku.

     Wszystkie oznaczenia stężenia  glukozy powinny być wykonywane w osoczu krwi żylnej, w laboratorium;

    — w przypadku konieczności wykonania OGTT u osoby z nietolerancją glukozy (tj. stanem przedcukrzycowym) przyjmującej z tego powodu metforminę należy przerwać jej stosowanie na co najmniej tydzień przed dniem, w którym przeprowadzony zostanie OGTT;

    — preferowaną metoda diagnostyki zaburzeń tolerancji węglowodanów jest wykonywanie OGTT w laboratorium z krwi żylnej. Nie należy stosować do celów diagnostycznych oznaczeń glikemii wykonywanych przy użyciu glukometrów.

    Wyniki i interpretacja

    - wynik poniżej 140 mg/dl (7,8 mmol/l) po 2 godzinach - prawidłowe stężenie glukozy.

    - wynik w zakresie 140–199 mg/dl (7,8–11,0 mmol/l) po 2 godzinach - nieprawidłowa tolerancja glukozy (ang. impaired glucose toleration, IGT).

    - wynik powyżej 200 mg/dl (≥11,1 mmol/l) po 2 godzinach - rozpoznanie cukrzycy

     

     

    źródło: Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę, 2016 www.dk.viamedica.pl

     

     

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

  • Opieka ambulatoryjna dorosłych z cukrzycą

    Nowoczesne leczenie cukrzycy wymaga przede wszystkim kompetencji dotyczących leczenia, monitorowania jego skuteczności oraz prowadzenia edukacji chorych w zakresie uzyskania odpowiedniej wiedzy i motywacji do realizacji zaleceń. Wymaga również współpracy lekarzy POZ oraz lekarzy opieki specjalistycznej.

     Zadania podstawowej opieki zdrowotnej

    1. Promocja zdrowego stylu życia w ramach prowadzenia profilaktyki rozwoju zaburzeń tolerancji węglowodanów.

    2. Identyfikacja czynników ryzyka cukrzycy.

    3. Diagnostyka cukrzycy i stanów przedcukrzycowych.

    4. Ocena zagrożenia pojawienia się późnych powikłań.

    5. Diagnostyka wczesnych stadiów późnych powikłań.

    6. Prowadzenie chorych na cukrzycę typu 2leczonych behawioralnie (dieta, aktywność fizyczna) oraz za pomocą leków doustnych.

    7. Rozpoczęcie i prowadzenie insulinoterapii w modelu terapii skojarzonej z lekami doustnymi u chorych na cukrzycę typu 2.

    8. Kierowanie leczonych chorych (co najmniej raz w roku) na konsultacje specjalistyczne w celu: — oceny wyrównania metabolicznego; — oceny stopnia zaawansowania późnych powikłań i ewentualnego wdrożenia ich terapii;— edukowania w zakresie modyfikacji stylu życia; — ustalenia celów terapeutycznych i określenia sposobu ich realizacji.

     

    Terminy badań dla dorosłych chorych na cukrzycę:

    Edukacja dietetyczna i terapeutyczna – na każdej wizycie.

     HbA1c - raz w roku, częściej w przypadku wątpliwości utrzymania normoglikemii lub konieczności weryfikacji skuteczności leczenia po jego modyfikacji.

     Cholesterol całkowity, HDL, LDL, triglicerydy w surowicy krwi – raz w roku, częściej w przypadku obecności dyslipidemii.

     Albuminuria - raz w roku u chorych nieleczonych inhibitorami ACE lub antagonistami receptora AT1.

     Badanie ogólne moczu z osadem – raz w roku.

     Kreatynina w surowicy krwi i wyliczanie eGFR - Raz w roku (w przypadku cukrzycy typu 1 po 5 latach trwania choroby).

     Kreatynina, Na+, K+, Ca2+, PO43 –w surowicy krwi - Co pół roku u chorych z podwyższonym stężeniem kreatyniny w surowicy krwi.

     Dno oka przy rozszerzonych źrenicach - U chorych na cukrzycę typu 1 po 5 latach; u chorych na cukrzycę typu 2 — od momentu rozpoznania choroby.

     

    Źródło:

    Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę, 2016www.dk.viamedica.pl 

     

     

     

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

  • Owocnia fasoli pospolitej (zwyczajnej)

    Fasola zwykła (zwyczajna)Phaseolus vulgaris L. – należy do rodziny bobowatych.Przybyła z Ameryki Południowej i Środkowej w epoce odkryć Krzysztofa Kolumba. Uprawy znajdziemy w różnych częściach świata.W Polsce stosuje się ją wyłącznie jako roślinę uprawną. Owoc fasoli to podłużne strąki, które zawierają kwasy organiczne, alantoinę, cholinę, inozytol. W skład wchodzi też wolna krzemionka (sole mineralne)

     Owocnia fasoli zwyczajnej obniża poziom glukozy we krwi. Dlatego wykorzystuje się ją w kontrolowaniu cukrzycy. Najlepsze efekty ma w okresie wczesnej diagnozy choroby. Z powodzeniem uzupełniają leki przeciwcukrzycowe, co może doprowadzić do zmniejszenia ich ilości.

    UWAGA: Zastosowanie ziół w leczeniu i kontrolowaniu cukrzycy ma wielowiekową tradycję i doświadczenie. Należy jednak pamiętać, że jest to działanie tylko wspomagające. W żadnym wypadku nie może zastąpić insuliny lub doustnychleków przeciwcukrzycowych zapisanych przez lekarza diabetologa.

    Serwis glukoza.pl nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie przepisu i informacji bez konsultacji lekarza diabetologa.

     

     

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

  • Pałka wodna - zapobieganie hipoglikemii podczas survivalu

     Postęp wiedzy i technologii w prawidłowym prowadzeniu cukrzycy otworzył przed diabetykami możliwości, które wcześniej były dla nich zabronione. Dziś śmiało mogą uprawiać sporty (nawet ekstremalne), wykonywać różne zawody i spełniać swoje hobby. Oczywiście jest to okupione dużo większym wysiłkiem przygotowawczym niż u osób zdrowych, ale i to da się ogarnąć. Takim hobby jest również survival czyli zespół umiejętności które pomagają przeżyć na łonie natury. Wiadomo że, osoba chora na cukrzycę wybierając się na wyprawę w tereny odludne musi mieć m.in. zapas szybko-wchłaniających się węglowodanów (glukoza, cola, cukier). Co jednak gdy ich zabraknie i zagraża nam hipoglikemia? Jest to sytuacja rzadka, ale należy i to wziąć pod uwagę.

    Udostępnij

     Ratunkiem może być pałka wodna zwana rogożą.Szerokolistna lub wąskolistna bylina należąca do ziemno-wodnych roślin. Występuje w rowach, nad brzegami rzek oraz zbiorników wodnych.Osiągawysokość 1-2,5 m. Kwiaty to puszyste, brunatne kolby. Kwitnie od drugiego roku życia w okresie czerwiec - sierpień.

     Oprócz zastosowania w plecionkarstwie, wytwarzaniu sznurków, produkcji papieru ma również właściwości jadalne. W liściach znajdziemyflawonoidy i dużą zawartość witaminy C. W kwiatach i jego pyłku garbniki, prowitaminę A, białko, kwasy tłuszczowe (do 10%) oraz do ok 20 % węglowodanów.

     Z powodu cukrzycy i ewentualnego zagrożenia  hipoglikemią najbardziej interesują nas kłącza. W ich skład wchodzi duża zawartość węglowodanów a dokładniej skrobi (źródła podają od 46% nawet do 80%).

    Dodatkowo zawierają:

    • 20% białka

    • 6,8-11% innych węglowodanów

    • sole mineralne (w tym 0,74% kwaśnego szczawianu wapnia).

     W celu dostania się do zapasów węglowodanowych, należy wygrzebać kłącze z dna. Nie ciągnąć z góry to tyko doprowadzi do urwania łodygi. Wiąże się to najczęściej z wejściem do wody. Następnie kłącza odciąć od łodygi i dokładnie umyć. Można je piec, gotować lub grillować. Gotowe są gdy czujemy smak podobny do pieczenia ziemniaków. Węglowodany w postaci skrobi są na włóknach wewnątrz kłącza. Niestety włókna są twarde i trudne do gryzienia, dlatego należy je żuć (do czasu aż zaniknie smak podobny ziemniaka) a następnie wypluć.

    Inny sposób to gotowanie kłącza przez kilka godzin aż wszystkie składniki przejdą do wody i odcedzić włókna.

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

  • Paski do glukometru

  • Pieczarki białe w profilaktyce cukrzycy

     Pieczarkibiałe jako grzyby hodowlane są bardzo często wykorzystywane w kuchni. Stanowią dużeźródło składników odżywczychjakbiałko,błonnik pokarmowy, tłuszcze przyswajalne.Ponadtoznajdziemypotas, selen, miedzi i jod.Bogate są równieżwitaminę A, E, B.

     Wyniki badań przeprowadzonych przeznaukowców z Penn State's College of Agricultural Scienceswskazują naochronny wpływ pieczarekwprofilaktycerozwojucukrzycy typu 2.Znajdujące się w nich substancje dostarczają pożywkiflorze bakteryjnej jelita która odpowiada za gospodarkę węglowodanową (rozkłada cukry).Są to krótko-łańcuchowe kwasy tłuszczowe. Pieczarki w tym przypadkudziałają jaktzw prebiotykczyliżywe, korzystne bakterie, które są wprowadzane do układu trawiennego.

     Badania zostały przeprowadzone na myszach i opublikowane wostatnim wydaniu Journal of Functional Foods.Jedna grupa myszy miała florę bakteryjną a druga była wyjałowiona z bakterii. Po podaniu pieczarek stwierdzono odbudowę mikroflory u mysz. Wytworzyły się w/w krótko-łańcuchowe kwasy tłuszczowe. Następnym krokiem będą badania na ludziach.

    Spożywanie białych pieczarek(ok 85 gram dziennie)możewpływaćpozytywnienamikrofloręwjelitachco poprawigospodarkę glukozy w wątrobie.

     

    Źródło https://news.psu.edu/

     

     

     

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

  • problemy skórne u diabetyka

    U 2 mln Polaków zdiagnozowano cukrzycę, aż 33% z nich cierpi z powodu problemów skórnych, czyli co trzecia osoba musi udać się do dermatologa po pomoc. Częstymi problemami klinicznymi u diabetyków jest suchość skóry, zlokalizowany świąd, skłonność do podrażnień oraz częste infekcje bakteryjne i grzybiczeNieprawidłowo funkcjonująca bariera naskórkowa jest głównym powodem suchej skóry. Skóra człowieka pełni rozmaite funkcje fizjologiczne, takie jak integracja ze środowiskiem zewnętrznym lub ochrona narządów wewnętrznych przed działaniem szkodliwych czynników środowiskowych.

    Udostępnij

    W procesach obronnych skóry przed wnikaniem drobnoustrojów zaangażowane są zarówno proste mechanizmy, takie jak: swoista struktura warstwy rogowej, obecność płaszcza wodno-lipidowego, kwaśnego pH skóry oraz właściwe jej nawilżenie, jak i złożone procesy immunologiczne. Utrzymanie integralności naskórka (warstwy skóry, która komunikuje się ze środowiskiem zewnętrznym) oraz prawidłowe funkcjonowanie bariery naskórkowej chroni przed problemem suchej skóry i zapobiega penetracji czynników drażniących, toksycznych oraz alergenów.

    Należy przede wszystkim regularnie stosować emolienty, czyli preparaty nawilżająco-natłuszczające, określane już w latach 50. XX wieku jako środki zmniejszające objawy kliniczne suchej skóry.

    Emolienty powinny wykazywać wielopłaszczyznowe działanie i zawierać:

    - substancje natłuszczające – które stanowią barierę dla odparowywania wody, zatrzymując ją w skórze, takie jak: olej parafinowy, olej silikonowy, lanolina, fomblin (polimer błonotwórczy); pozostają one na powierzchni skóry w postaci cienkiej warstwy (filmu)

    - substancje nawilżające – humektanty – związki o silnych właściwościach higroskopijnych, mające zdolność trwałego wiązania wody – do grupy tej zalicza się: kwas hialuronowy, mocznik, glicerol, kwas mlekowy; dzięki grupom hydroksylowym w swoich cząsteczkach umożliwiają one powstawanie naturalnego zapasu wody w skórze, ponadto humektanty działają korzystnie na sam preparat, zapobiegając jego wysychaniu

    - substancje odbudowujące ubytki lipidów warstwy rogowej – suplementy lipidów, które rekonstruują barierę naskórkową, czyli: kwasy tłuszczowe z triglicerydów, oleju z kukurydzy, masła shea, nasion ogórecznika, oleju makadamia, oleju canola (rzepakowy), oleju awokado.

    Na rynku farmaceutycznym występuje duża różnorodność preparatów do pielęgnacji i leczenia suchej skóry. Dobór w każdym przypadku powinien być indywidualny, dokonany przez lekarza lub farmaceutę. Skuteczność terapii miejscowej, prowadzącej do wzmocnienia bariery naskórkowej, w znacznym stopniu zależy od regularnych i częstych aplikacji emolientów (przynajmniej 2 razy dziennie). Nie należy rezygnować z emolientów w przypadku remisji (tzn. kiedy suchość lub „problemy skórne” ustąpią).

    Zgodnie z rekomendacjami Amerykańskiego Towarzystwa Diabetologicznego stosowanie emolientów jest wskazane u diabetyków w profilaktyce suchej skóry. Bardzo istotnym elementem tej profilaktyki jest regularne i systematyczne stosowanie emolientów.

    Suchość i świąd skóry są często pierwszymi objawami  cukrzycy. Osiągnięcie wyrównania metabolicznego w wyniku zastosowanego leczenia przeciwcukrzycowego oraz stosowanie emolientów jest istotnym elementem w utrzymaniu prawidłowo funkcjonującej bariery naskórkowej. W rezultacie tych działań skóra staje się mniej podatna na pęknięcia, uszkodzenia czy podrażnienia. Prawidłowo funkcjonująca bariera naskórkowa odgrywa bardzo ważną rolę w ochronie organizmu przed działaniem czynników środowiskowych. Efekt kliniczny stosowanych preparatów zależy zarówno od właściwego doboru preparatu, systematycznego jego stosowania, jak i właściwej edukacji chorego.

     

    Na podstawie

    Dr n. med. Jolanta Maciejewska, specjalista dermatologii i wenerologii
    Wojewódzki Szpital Obserwacyjno-Zakaźny w Bydgoszczy 
    LEKARZE Mostowa4 – Bydgoszcz

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"