kontroluj cukrzycę z nami
A A A

cukrzyca typ 1

  • Glukoza we krwi - normy

     Glukoza - związek chemiczny należący do cukrów prostych, który jest paliwem energetycznym dla całego organizmu. W trakcie przemiany materii wszystkie węglowodany złożone przekształcają się w glukozę oraz inne cukry proste (fruktoza, sacharoza). Są to węglowodany zawierające jedną lub dwie cząsteczki cukru. Znajdują się nie tylko w słodyczach, ale również w owocach i warzywach. Następnie wchłaniane są w jelicie cienkim i rozprowadzane z krwią do wszystkich komórek organizmu. Odpowiada za prawidłową przemianę tłuszczy, białek oraz przyspiesza gojenie się ran. Po przekształcaniu się w rybozę wchodzi w skład kodu DNA, a po przemianie w galaktozę  - jest składową laktozy.

    Glukoza niezbędna jest do:

    - odżywinia komórek organizmu

    - pracy mięśni szkieletowych

    - prawidłowego funkcjonowania mózgu (min 130 g glukozy na dobę)

    - prawidłowego rozwoju płodu

     Większość komórek organizmu potrzebuje glukozy do produkcji energii, do przeprowadzania szeregu reakcji chemicznych niezbędnych do ich funkcjonowania. Dla komórek nerwowych, a także erytrocytów (komórek krwi transportujących tlen) glukoza stanowi jedyne źródło energii. Komórki te mogą funkcjonować tylko jeśli glukoza znajduje się powyżej określonego poziomu. Dlatego często w przypadku spadku poziomu glukozy odczuwamy uczucie słabości (hipoglikemia) - to nasz mózg informuje nas o tym, że ilość dostarczanej glukozy jest niewystarczająca.

     Zużycie cukru przez organizm zależy od insuliny, hormonu produkowanego przez trzustkę. Insulina działa jak klucz który otwiera drzwi do komórkiorganizmu. Decyduje o tym, czy glukoza z krwi przedostaje się do wnętrza komórek, czy zostanie odłożona jako zapas w postaci glikogenu lub/i trójglicerydów. Funkcjonowanie organizmu bez glukozy, czy też insuliny byłoby niemożliwe, dlatego tak istotne jest utrzymanie poziomów tych związków chemicznych w określonych prawidłowych normach.

    Poziom glukozy poposiłkowej, u osoby zdrowej, nieznacznie wzrasta powyżej normy w wyniku spożycia węglowodanów. Równolegle - w celu obniżenia poziomu tego cukru następuje wzrost wydzielania insuliny przez trzustkę. Ilość wydzielanej insuliny zależy od wielkości oraz składu posiłku, jaki właśnie zjedliśmy.

    Hipoglikemia u osoby zdrowej - jeśli poziom glukozy zbytnio się obniży, wydzielany jest glukagon (rezerwa energetyczna). Hormon produkowany przez trzustkę i odkładany w wątrobie. W sytuacji zagrożenia wątrobapowtórnie przekształca glikogen w glukozę co pozwola na przywrócenie prawidłowego poziomu cukru we krwi.

    Hiperglikemia u osoby zdrowej - jeśli poziom cukru we krwi wzrasta, następuje zwiększona produkcja insuliny oraz wydalanie nadwyżki glukozy z moczem co doprowadza do uregulowania poziomu cukru we krwi

    Jeżeli powyższe mechanizmy kontrolne działają poprawnie, poziom glikemii we krwi jest unormowany. Utrzymuje się w miarę na stałym poziomie. Jeśli jednak równowaga ta zostaje zakłócona, może dojść do ciężkich powikłań w tym objawem cukrzycy lub insulinooporności. Ciężka, występująca nagle hiperglikemia czy hipoglikemia może być groźna - powodować niewydolność wszystkich organów, uszkodzenie mózgu, śpiączkę, a nawet prowadzić do śmierci. Utrzymujący się przez dłuższy czas wysoki poziom cukru we krwi prowadzi do postępującego zniszczenia organów, przede wszystkim nerek, oczu, serca oraz naczyń krwionośnych i nerwów. Przewlekła hipoglikemia może natomiast powodować uszkodzenia mózgu oraz nerwów obwodowych. U niektórych kobiet, hiperglikemia może pojawić się w ciąży jako tzw. cukrzyca ciężarnych. Nie leczona, zwiększy ryzyko urodzenia dziecka o dużej wadze (tzw. makrosomia).

     

    POZIOM GLUKOZYINTERPRETACJA
    Od 70 do 99 mg/dL (od 3.9 do 5.5 mmol/L)Prawidłowy poziom glukozy
    Od 100 do 125 mg/dL (od 5.6 do 6.9 mmol/L)Nieprawidłowy poziom glukozy na czczo (stan przedcukrzycowy)
    Co najmniej 126 mg/dL (7.0 mmol/L) w co najmniej dwóch pomiarachCukrzyca

     

     

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

  • Gluten - rozwój cukrzycy typu 1

     Gluten – związek powstający w procesie łączenia białek roślinnych gliadyny i gluteniny w pszenicy, życiu i jęczmieniu. Głównie znajduje się w pieczywie, kaszach (niektórych) oraz makaronach, ale z powodu rozwoju technologii żywności występuje pośrednio w wielu innych produktach spożywczych. Pomimo neutralnego wpływu glutenu na większość osób, nietolerancja na ten składnik rośnie z każdym rokiem (odpowiada za to gliadyna).Przyczynia się to do większego zainteresowania problemem, co przedkłada się na kolejne badania naukowe.

     Europejskie Stowarzyszenie Badań nad Cukrzycą (EASD) przedstawiło na zjeździe w Barcelonie nowe wyniki badań przeprowadzonych przez norwegów (Norweski Instytut Zdrowia Publicznego - Oslo). Pokazują one zależność spożycia glutenu w stosunku do ryzyka zachorowania dzieci na cukrzycę typu 1. Do badania wybrano prawie 90 tyś dzieci urodzonych w okresie 1999 – 2009. Zebrano informacje na temat ich diety w wieku 18 miesięcy, oraz sposób odżywiania się ich matek w czasie ciąży. Następnie w 2018 sprawdzono ile z tych dzieci zachorowało na cukrzycę typu 1. W trakcie uśrednionego czasu obserwacji (12,3 roku) u 346 dzieci (0,4 proc.) rozwinęła się cukrzyca typu 1. Niby niewiele, ale ważniejsze jest o ile więcej te dzieci spożywały glutenu w stosunku do zdrowych.

     Na podstawie danych (ilość przyjmowania glutenu wśród dzieci u których nie rozwinęła się cukrzyca typu 1 w stosunku do dzieci gdzie rozwinęła się cukrzyca typu 1) wykazano że każde dodatkowe 10 g glutenu (w postaci płatków śniadaniowych i chleba) w ciągu doby podnosi ryzyko rozwoju cukrzycy typu 1 o 46 %. Co ciekawe, nie stwierdzono związku z zachorowalnością na cukrzycę typu 1, spożywania glutenu przez matki w czasie ciąży.

     Naukowcy sugerują, że przyczyną takich powiązań może być wpływ glutenu na delikatną mikroflorę jelitową. Wywołuje to stan zapalny zwiększając wchłanianie antygenów, które mogą wytworzyć reakcję autoagresji i przyczynić się do powstania cukrzycy typu 1.

     

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

  • Hipertalent - program dla dzieci z cukrzycą typu 1

    HIPERTALENT - to ogólnopolski program stypendialny dla diabetyków realizowany przez Towarzystwo Pomocy Dzieciom i Młodzieży z Cukrzycą w Gliwicach. 

    Stypendium jest wyróżnieniem indywidualnym dla osób chorych na cukrzycę typu 1, którzy aktywnie realizują swoje pasje i uzdolnienia pomimo trudności wynikających z borykania się z poważną chorobą. 

    Stypendium może otrzymać osoba chora na cukrzycę typu 1, która udokumentuje aktywne realizowanie swoich pasji i uzdolnień oraz osiągnięcia w tym zakresie.

    Kandydatów do stypendium może zgłaszać zainteresowany kandydat lub jego opiekun prawny (w przypadku dzieci do 18 roku życia).

    Zgłoszenia kandydatów przyjmowane są w biurze towarzystwa. Kontakt 32 33133 49

     

     

     

    Aby zgłosić się do Ogólnopolskiego Programu Stypendialnego HIPERTALENT:

    1. zapoznaj się z Regulaminem 
    2. wypełnij Wniosek 
    3. wyślij wypełniony Wniosek wraz z niezbędnymi załącznikami i potwierdzeniem choroby np. kopią orzeczenia o niepełnosprawności czy wypisem ze szpitala lub poradni.

    Wniosek i regulamin dostępny na www.mojacukrzyca.pl

    Zgłoszenia na udostępnionych formularzach prosimy przesyłać do Biura Towarzystwa Pomocy Dzieciom i Młodzieży z Cukrzycą, ul. Młyńska 17, 44-100 Gliwice.

    Dodatkowo formularz zgłoszeniowy musi zawierać załączniki w formach: grafika, film, zdjęcie, nagranie, rysunek itp. Bez wspomnianych załączników wniosek nie będzie rozpatrywany.

    POWODZENIA!

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

  • hipoglikemia - niedocukrzenie

     Hipoglikemia (niedocukrzenie) to obniżenie stężenia glukozy we krwi które rozpoznaje się poniżej 70 mg/dl (3,9 mmol/l), niezależnie od występowania objawów klinicznych, które u części osób, zwłaszcza chorujących od wielu lat na cukrzycę typu 1, mogą pojawiać się dopiero przy niższych wartościach glikemii.

     Objawy hipoglikemii mogą też wystąpić przy wyższych wartościach glikemii (> 100 mg/dl), wówczas gdy dochodzi do ich szybkiego obniżenia. Tak zwana nieświadomość hipoglikemii, określana jako nieodczuwanie patologicznie niskich (< 70 mg/dl, tj. < 3,9 mmol/l) wartości glikemii, jest istotnym powikłaniem częstego występowania epizodów hipoglikemii. Nieświadomość hipoglikemii może być także spowodowana neuropatią autonomiczną. Glikemia 55–70 mg/dl wymaga przeciwdziałania dalszemu jej spadkowi, niezależnie od wystąpienia objawów czy też ich braku. Stanowi to uzasadnienie dla wyznaczenia wartości granicznej dla zagrażającej hipoglikemii na poziomie 70 mg/dl. 

     

    Ryzyko wystąpienia hipoglikemii wzrasta w następujących sytuacjach:

    - stosowanie insuliny w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwhiperglikemicznymi;

    - stosowanie pochodnych sulfonylomocznika w monoterapaii bądź w skojarzeniu z innymi lekami przeciwhiperglikemicznymi

     

     

     

     

    -niewłaściwe dawkowanie wymienionych leków w sytuacji wzmożonego wysiłku fizycznego, zmniejszonego dowozu kalorii lub spożywania alkoholu;

    -dążenie do szybkiej normalizacji wartości HbA1c. 

     Objawy hipoglikemii: pocenie się, uczucie słabości, kołatanie serca, niepokój, zaburzenia widzenia, drżenie rąk, bóle głowy, silne uczucie głodu, nudności i wymioty, niepokój, zlewne poty, tachykardia, drżenie i wzrost napięcia mięśniowego, rozszerzenie źrenic, zaburzenia koncentracji, zaburzenia koordynacji ruchowej, wystąpienie prymitywnych automatyzmów, drgawki, objawy ogniskowe, senność, śpiączka, podwójne widzenie, zaburzenia oddechu, zaburzenia krążenia.

     

     objawy hipoglikemia

     

    Postępowanie doraźne:

    • U chorego przytomnego:

      1. — w zależności od stopnia hipoglikemii — doustnie podać 10–20 g glukozy (tabletki zawierające glukozę, żele) lub napoju słodzonego;

      2. — 10–20 g glukozy powoduje wzrost glikemii po około 10–20 minutach. Aby uniknąć wystąpienia ponownego incydentu hipoglikemii, należy spożyć węglowodany złożone, a pomiar glikemii powtórzyć po 60 minutach;

      3. — monitorować glikemię;

      4. — rozważyć podanie glukagonu podskórnie lub domięśniowo, przeszkolić osoby bliskie pacjentowi w zakresie podawania glukagonu.

        U chorego nieprzytomnego lub u osoby mającej zaburzenia świadomości i niemogącej połykać:

      5. — podać dożylnie 20-procentowy roztwór glukozy (0,2 g glukozy/kg mc.), a następnie wlew 10-procentowego roztworu glukozy;

      6. — w sytuacji trudności z dostępem do żył — podać domięśniowo lub podskórnie 1 mg glukagonu (0,5 mg u dzieci < 6. rż.);

      7. — po odzyskaniu przytomności — podać doustnie węglowodany, do chwili całkowitego ustąpienia ryzyka nawrotu incydentu hipoglikemii; — u chorych na cukrzycę typu 2 leczonych insuliną i pochodnymi sulfonylomocznika mogą wystąpić przedłużające się epizody hipoglikemii, które czasami wymagają długotrwałego wlewu roztworu glukozy;

      8. — w przypadku wystąpienia incydentu ciężkiej hipoglikemii należy rozważyć hospitalizację chorego, ze względu na stan zagrożenia życia związany z możliwością rozwoju nieodwracalnych zmian w ośrodkowym układzie nerwowym. 3.U chorych leczonych metodą intensywnej insulinoterapii, z zastosowaniem analogów insuliny lub podczas leczenia za pomocą osobistej pompy insulinowej, taktyka postępowania w hipoglikemii zwykle obejmuje tylko podanie 15 g glukozy doustnie i kontrolę glikemii po 15 minutach. Jeśli nadal utrzymuje się niska wartość glikemii, to należy powtórzyć podanie glukozy i skontrolować stężenie glukozy po kolejnych 15 minutach (reguła 15/15). 4. W przypadku pacjentów leczonych insulinami o przedłu- żonym działaniu (ludzkimi i analogami) należy uwzględniić możliwość opóźnionego nawrotu hipoglikemii po pierwotnym wyprowadzeniu chorego z tego stanu.

       Na podstawie:Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę, 2016   www.dk.viamedica.pl 

     

     

     

     

     

     

     

     

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

  • Hormon wzrostu a cukrzyca

     Hormon wzrostu GH (polipeptyd) - wytwarzany cyklicznie w przednim płacie przysadki mózgowej dzięki komórkom kwasochłonnym.  Częstotliwość oraz intensywność wyrzutu hormonu wzrostu zależy głównie od, wieku i płci. Najwięcej produkuje się go podczas snu w okresie dojrzewania. Stymulator produkcji w wątrobie peptydów pośredniczących tzw insulino - podobnych czynników wzrostu (białka IGF-1 i IGF-2). Głównym celem hormonu wzrostu wraz z somatomedynami jest wpływ na wzrost, poprzez stymulowanie chondrogenezy i osteogenezy w chrząstkach kostnych. Dodatkowo ma wpływ na wzrost masy mięśniowej i spalanietłuszczów w organizmie.

     Młodzież chora na cukrzycę ma wyższe stężenie hormonu wzrostu niż osoby zdrowe. Ma to duże znaczenie w gospodarce węglowodanowej organizmu (bez udziału somatomedyn). Zwiększając uwalnianie glukozy z wątroby poprzez pobudzanie procesu glikogenolizy działa jako kontr - regulator do insuliny. Doprowadza to do zwiększenia poziomu glukozy we krwi (hiperglikemia). W efekcie może spowodować oporność na insulinę czyli zmniejszenie zdolności wchłaniania glukozy do komórek. W okresie dojrzewania hormon wzrostu uwalniany jest w dużym stężeniu w ciągu nocy (po 3 – 5 godz). Sytuacja ta powoduje podwyższony poziom glukozy we wczesnych godzinach porannych oraz na czczo u nastolatków. Jest to tzw efekt brzasku. Należy wówczas skorygować dawkę insuliny bazowej (zwiększyć) oraz dodatkowo zbadać cukier między 3 a 5 rano.

     Badania wykazały że młodzi diabetycy, którzy źle kontrolują swoją chorobę (wysokie HbA1c) mają zwolniony lub wstrzymany proces wzrostu. Wynika to z niedoboru białka IGF-1 w wątrobie u chorych na cukrzycę.

     Powoduje wzrost ryzyka powstania kwasicy ketonowej poprzez produkcję związków ketonowych.

     

     

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

  • informacje dla diabetyka

  • INNODIA międzynarodowy projekt badania cukrzycy typ 1

  • Insulinooporność a choroba, uraz, stres

     Insulinooporność to nie tylko problem diabetyków. Występują sytuacje w których powstanie insulinooporności nie ma nic wspólnego z cukrzycąBadania wykazały że, układ immunologiczny wraz z układem neurohormonalnym znacząco wpływa na występowanie insulinooporności w ciężkich chorobach, po zabiegach i powikłaniach chirurgicznych oraz w stresie. Najczęstsze sytuacje powodujące wzrost insulinooporności to zakażenie, uraz oraz silny stres np emocjonalny.

     Przyczyny insulinoopornościW odpowiedzi organizmu na stres związany z chorobą lub urazem wzrasta poziom glukozy w krwi. Stwierdzono że, poziom insulinooporności jest wprost proporcjonalny do rozległości urazu. Proces jest na tyle poważny ponieważ nie niweluje go zwiększone stężenie tzw insuliny endogennej. U osób z cukrzycą typ 1 jest jeszcze gorzej bo nie występuje u nich insulina endogenna.

    Powstają zmiany hormonalne odpowiedzialne w organizmie za wydzielanie większej ilość glukagonu, glikokortykosteroidów i katecholamin. Przy dłuższym utrzymywaniu się stresu wydziela się także hormon wzrostu i kortyzol.

    Objawy insulinooporności. Efektem tych procesów jest podwyższony poziom cukru we krwi (hiperglikemia). Dodatkowo cytokiny prozapalne blokują receptory insulinowe w trzustce z powodu zmian stężenia interleukiny-6. Powstaje sytuacja, gdzie coraz więcej jest czynników powodujących wzrost poziomu glukozy we krwi przy blokowaniu reakcji hipoglikemizujących. Wymienione hormony powodują uwalnianie z tkanki tłuszczowej tzw wolne kwasy tłuszczowe, których wzrost doprowadza do kwasicy ketonowej.

     Straty mikroelementów (fosforany, potas, magnez, siarczany) dopełniają dzieła i doprowadzają do osłabienia układu odpornościowego, zaniku mięśniowego i powikłań septycznych. Powstaje błędne koło które doprowadza pacjenta do niedożywienia i zakwaszenia (kwasica ketonowa).

    Co to jest insulinnoporność przeczytasz tutaj...

     

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

  • Insulinooporność i naturalne metody jej leczenia

  • Kasza jaglana

     Dla osób z cukrzycą najważniejsza to zdrowa, zbilansowana dieta. Kasza jaglana (kasza z łuskanego ziarna prosa zwyczajnego) to produkt, który powinien obowiązkowo znaleźć się w jadłospisie. Kasza jaglana oczyszcza organizm z toksyn, oraz obniża poziom cholesterolu. Mając charakter zasadowy pomaga przywracać optymalne pH w organizmie. Jest dobrym źródłem energii. Według danych z 2015 roku, 100 gramów (surowej) kaszy jaglanej dostarcza 378 kcal,11,0 gramów białka, 4,2 grama tłuszczów, 72,9 grama wszystkich węglowodanów – w tym 8,5 grama błonnika.

    Zawiera cenne witaminy z grupy B (B1 – tiamię, B2 – ryboflawinę, B6 – pirydoksynę oraz kwas pantotenowy). Kasza jaglana dostarcza dużo składników mineralnych: magnez, wapń, fosfor, potas, żelazo. Kasza jaglana zawiera witaminę E oraz lecytynę, poprawiające pamięć i koncentrację.

     Jest lekkostrawna, dlatego zalecana jest osobom z chorobami wrzodowymi czy problemami z wątrobą. Zawiera krzem, wpływający na lepszą kondycję naszych włosów, paznokci i skóry. Ze względu na fakt, iż nie zawiera glutenu (nie uczula), może być spożywana przez osoby chorujące na celiakię (dieta bezglutenowa). Kasza jaglana według medycyny chińskiej należy do grupy produktów rozgrzewających, dlatego powinny ją spożywać małe dzieci oraz ludzie, którzy często marzną. Polecana jest w trakcie przeziębienia, ponieważ przyśpiesza proces leczenia.

     Niestety jej minusem jest dość wysoki indeks glikemiczny, który określa procentowo wzrost glukozy we krwi po spożyciu produktu węglowodanowego w stosunku do spożycia tej samej ilość czystej glukozy. Dla kaszy jaglanej IG wynosi 70.

    Jak gotować kaszę jaglaną?

     Zagotować w garnku wodę (2-3 razy więcej niż kaszy jaglanej) dodając 1/3 łyżeczki kurkumy (zawarte w niej kurkuminoidy wpływają pozytywnie na pracę systemu immunologicznego) co zapobiega zachorowaniu na nowotwory. Wsypać kaszę jaglaną do sitka i płukać pod bieżącą wodą aby nie była gorzka. Następnie do gotującej się wody z kurkumą, wsypać kaszę i gotować 15 min.

     Przecedzić przez sitko i pozostawić na sitku na kilka minut, aby woda mogła spłynąć. Zrobiona w ten sposób jest sypka i żółta.

     Świetnie komponuje się z rybą, kurczakiem i surówkami. Mój dzieciak chorujący na cukrzycę typu 1 od 11 lat, ma HbA1c (badanie pozwalające ocenić, czy w ciągu ostatnich 6-10 tygodni chory utrzymywał dobry poziomy glukozy we krwi) na bardzo dobrym poziomie.

     Można też jeść ją na słodko. Ugotowaną kaszę jaglaną jak powyżej, wsypać do miseczki. Dodać łyżkę jogurtu naturalnego, jagody, maliny, cynamon lub kakao (co aktualnie jest w domu). Tak przygotowana miseczka kaszy świetnie zastępuje deser.

     

     

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

  • Ketonuria, ciała ketonowe, aceton

     Ketonuria (acetonuria) stan w organizmie, kiedy w moczu pojawiają się ciała ketonowe (tzw. aceton). Wytwarza charakterystyczny zapach (kwaśnego jabłka) co łatwo wyczujemy w moczu.

     Przy zwiększonym stężeniu wyczuwalny jest również w powietrzu wydechowym. Sytuacja to następstwo spalania tłuszczy a nie glukozy w produkcji energii w komórkach organizmu. Dodatkowym objawem świadczącym o ketonurii jest wysoki poziom glukozy, stałe zmęczenie, biegunki, zmiana zabarwienia skóry.

    Długotrwałe podwyższenie stężenia ketonów we krwi, powoduje powstanie kwasicy ketonowej.

    Powodem nadmiaru ketonów w organizmie jest sytuacja, gdy w w cyklu Krebsa acetylokoenzym A nie może zostać zutylizowany.

    Zwiększona produkcja ketonów zaistnieje w sytuacjach:

    - braku możliwości spalenia cukrów np. brak insuliny w niewyrównanej cukrzycy, niezdiagnozowana cukrzyca, insulinooporność.

    - podczas nadmiernej B-oksydacji tłuszczów podczasgłodówki.

    Dodatkowo ketonuria występuje podczas dużego wysiłku fizycznego, glikozurii nerkowej, glikogenozy, alkoholizmu, diety nisko węglowodanowej lub z dużą zawartością białka. Sporadycznie może pojawić się przejściowo podczas długotrwałych wymiotów lub gorączki w trakcie choroby (grypa) lub zatrucia pokarmowego. U około 15% przypadków ketonuria występuje bez przyczyny chorobowej.

    Ketonurię leczy się objawowo. Głównym celem to wyrównanie zaburzeń (np. wyrównanie poziomu glukozy, wyrównanie zaburzeń gospodarki kwasowo-zasadowej i wodno-elektrolitowej, oraz zapewnienie prawidłowego bilansu kalorycznego). Ciała ketonowe wykrywamy przy pomocą testów paskowych dostępnych w aptekach. Badanie wykonuje się samodzielnie w domu a następnie potwierdza w laboratorium analitycznym. W przypadku utrzymujących się objawów i braku wyniku pozytywnego testu, badanie powtarzamy.

    glukoza.pl

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

  • kliniki diabetologiczne dla dzieci

    1. Białystok

    www.udsk.pl

    Uniwersytecki Dziecięcy Szpital Kliniczny im. L. Zamenhofa w Białymstoku

    15-274 Białystok, ul. Jerzego Waszyngtona 17

    tel. 85 74 50 500 fax: 85 74 21 838Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

    Klinika Pediatrii, Endokrynologii, Diabetologii z Pododdziałem Kardiologii

    Telefony:+48 85 74 50 732, faks: +48 85 74 50 730

    dyżurka lekarska :
    – Endokrynologia/Diabetologia +48 85 74 50 724
    dyżurka pielęgniarska:
    – Endokrynologia/Diabetologia+48 85 74 50 722

    2. Bydgoszcz

    www.wsd.org.pl

    Wojewódzki Szpital Dziecięcy
    im. J. Brudzińskiego w Bydgoszczy
    Ul. Chodkiewicza 44, 85-667 Bydgoszcz
    centrala 52-32-62-100 fax 52-32-62-101

    3. Gdańsk

    www.uck.pl

    Uniwersyteckie Centrum Kliniczne
    80-952 Gdańsk, Dębinki 7

    Rejestracja telefoniczna:58 727 05 05

    e-mail:Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

    telefon: (58) 349 20 00 e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

    4. Katowice

    www.gczd.katowice.pl

    Górnośląskie Centrum Zdrowia Dziecka im. św. Jana Pawła II

    Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny Nr 6
    Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach

    40-752 Katowice, ul. Medyków 16 Centrala (32) 207 18 00

    Kontakt z Oddziałem Diabetologii Dziecięcej:
    Telefon do pielęgniarek: 32207 16 95
    Telefon do lekarzy: 32 207 16 55

    5. Kielce

    www.wszzkielce.pl

    Wojewódzki Szpital Zespolony

    ul. Grunwaldzka 45, 25-736 Kielce

    Fax 41 345 06 23 Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

    centrala 41 345 63 25
    dyżurka pielęgniarek: 41 347 04 10

    6. Koszalin

    www.swk.med.pl

    Szpital Wojewódzki im. Mikołaja Kopernika w Koszalinie
    ul. T. Chałubińskiego 7, 75-581 Koszalin

    Centrala tel.:94 34 88 400

    Pokój Pielęgniarek 94 34 88 116

    7. Kraków Prokocim

    www.szpitalzdrowia.pl

    Uniwersytecki Szpital Dziecięcy w Krakowie
    ul. Wielicka 265, 30-663 Kraków

    Telefon na centralę szpitala:+ 48 12 658 20 11
    Telefon czynny 24h przez 7 dni w tygodniu

    Dyżurka lekarska diabetologii +48 12 658 20 11 wewn. 1754

    Telefon do sekretariatu: +48 12 658 20 11 wew. 1323 lub +48 12 658 12 77
    Faks do sekretariatu: +48 12 658 10 05
    E-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

                                                                                                                 c.d - kliknij następny artykuł


     8. Lubin

    MIEDZIOWE CENTRUM ZDROWIA S.A.

    M. Skłodowskiej-Curie 54, budynek D-40

    59-301 Lubin

    tel. +48 76 84 60 300

    9. Lublin

    www.usdl.lublin.pl

    Uniwersytecki Szpital Dziecięcy w Lublinie

    Klinika Endokrynologii i Diabetologii Dziecięcej

    im. prof. Antoniego Gębali 6, 20 – 093 Lublin

    tel rejestracja 81 71 85 108 mail Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

    tel oddział : 81 71 85 444

    10. Łódź

    http://www.iczmp.edu.pl

    Instytut Zdrowia Matki Polki

    ul. Rzgowska 281/289, 93-338 Łódź

    Klinika Endokrynologii i Chorób Metabolicznych

    tel. 42 271 11 41

    11. Olsztyn

    www.wssd.olsztyn.pl

    WOJEWÓDZKI SPECJALISTYCZNY SZPITAL DZIECIĘCY
    im. prof dr. Stanisława Popowskiego w Olsztynie

    ul. Żołnierska 18 a, 10 – 561 Olsztyn

    rejestracja: 89 539 32 00

    12. Opole

    http://www.wcm.opole.pl

    Uniwersytecki Szpital Kliniczny w Opolu
    al. W. Witosa 26, 45-401 Opole
    e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

    rejestracja: 77 45 20 111, 77 45 20 150, 77 45 20 210

    13. Poznań

    www.skp.ump.edu.pl

    Szpital Kliniczny im. Karola Jonschera Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu

    Tel. centrala: 61 8491200

    Tel. centrala informacja 61 8491211

    Fax: 61 84 83 362

    14. Rzeszów

    http://www.szpital2.rzeszow.pl

    Kliniczny Szpital Wojewódzki

    im. Św Jadwigi Królowej

    II Klinika Pediatrii, Endokrynologii i Diabetologii Dziecięcej

    centrala: 17 86 64 000

    15. Szczecin

    https://spsk1.szn.pl

    Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny Nr 1 Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego
    im. prof. Tadeusza Sokołowskiego

    71-252 Szczecin, ul. Unii Lubelskiej 1

    centrala: tel.: 91 425-3000 tel. kliniki : 91 425-3540, fax.: 91 425-3542

    16. Warszawa

    http://www.czd.pl

    Instytut "Pomnik - Centrum Zdrowia Dziecka"

    Adres:Al. Dzieci Polskich 20, 04-730 Warszawa

    Oddział diabetologii:

    Sekretariat tel:+48 22 815 75 78

    Sekretariat fax:+48 22 815 16 45

    e-mail:Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

    17. Warszawa

    http://spdsk.edu.pl

    Samodzielny Publiczny Dziecięcy Szpital Kliniczny

    im. Józefa Polikarpa Brudzińskiego w Warszawie

    ul. Żwirki i Wigury 63A, 02-091 Warszawa

    Punkt Informacyjny
    tel: 22 317 91 64
    tel: 22 317 91 65
    e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

    18. Wrocław

    http://www.spsk1.com.pl

    Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny Nr 1 we Wrocławiu

    ul. M. Curie-Skłodowskiej 58 50-369 Wrocław

    Oddział kliniczny endokrynologii dziecięcej

    (71) 770 31 17, (71) 328-06-82, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

     

     

  • Konopie indyjskie - wpływ na cukrzycę

     Wpływ działania konopi indyjskich, roślin z gatunku konopiowatych na organizm człowieka był przedmiotem wielu badań medycznych. Tetrahydrokanabinol (THC) to składnik decydujący o narkotycznym działaniu i sile preparatów z konopi.

     Badania wykazały że, działa przeciwwymiotnie, przeciwdrgawkowo oraz ma wpływ na redukcję ciśnienia śródgałkowego. Dlatego w kilku krajach ten preparat przepisywany jest pacjentom z chorobami neurologicznymi.

     Należy jednak rozróżnić działanie tzw marihuany leczniczej od działania typowych konopi indyjskich na organizm. Pomimo publikowania coraz to większej ilości badań skutki w odniesieniu do cukrzycy pozostają słabo rozpoznane.

     W październiku 2019 opublikowano, w Diabetes Care, nowe wyniki badań przeprowadzone w 69 ośrodkach USA na diabetykach z cukrzycą typu 1. Naukowcy z Uniwersytetu Colorado odkryli dwukrotny wzrost ryzyka powstania kwasicy ketonowej u osób z cukrzycą typu 1.

     Kwasica ketonowa to jedno z powikłań cukrzycy. Związana jest z brakiem insuliny przy długo utrzymującym się wysokim poziomem glukozy powodującym gromadzenie się ciał ketonowych w moczu. Może to prowadzić do śpiączki lub śmierci. Była to grupa dorosłych (932), która umiarkowanie korzystała z konopi a zwiększone ryzyko powstania kwasicy ketonowej zaobserwowano u 61. W trakcie badań brano pod uwagę również ważne czynniki mogące mieć wpływ na rezultat badań. Były to:

    - problem ze zdrowiem psychicznym badanych

    - istniejące już powikłania cukrzycowe u badanych

     Oczywiście badanie wykazało tylko znacząco związek między zażywaniem konopi a jedynie ryzykiem powstania kwasicy. Nie znaleziono tzw związku przyczynowego, który jasno określiłby wpływ substancji psychotropowej na powstanie kwasicy ketonowej u chorych z cukrzycą typu 1.

     Jednak kolejne badania ze stycznia 2019 roku nad osobami z cukrzycą typu 1 wykazały już większy wpływ marihuany na gospodarkę węglowodanową we krwi (glukoza). Potwierdzono zwiększone ryzyko kwasicy ketonowej u diabetyków z cukrzycą typu 1, którzy używali marihuany w ostatnim roku.

     Istnieją także badania potwierdzające pozytywne działanie konopi indyjskich na zmniejszenie insulinooporności u osób z cukrzycą typu 2. Oznacza to zwiększenie skuteczności działa insuliny w transportowaniu glukozy z krwi do komórek organizmu.

     Jednym z działań ubocznych konopi indyjskich to wzrost apetytu. Posiłek lub jego brak będzie miał wpływ na poziom glukozy we krwi. Jednak co ważniejsze, zmienić się mogą objawy związane z odczuwaniem hiperglikemii lub hipoglikemii. Osoba chora na cukrzycę może to błędnie interpretować i doprowadzić się do stanów ciężkich.

     Konopie indyjskie mają różny wpływ na osoby chore na cukrzycę. W dużej mierze zależy to od rodzaju cukrzycy. Badania pokazują że stanowią większe zagrożenie dla osób z cukrzycą typu 1. Dlatego istnieje potrzeba nowych badań, w celu uzyskania szczegółowych informacji w temacie konsekwencji zażywania konopi indyjskich u diabetyków typu 1. W sytuacji zażywania używki ważne jest zachowanie większej czujności. Należy częściej i uważniej kontrolować poziomu glukozy, zwłaszcza gdy konopie indyjskie są spożywane z alkoholem.

     

     

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

  • Kontrola tarczycy - stanowisko PTD w cukrzycy typ 1

  • Kortyzol lub hydrokortyzol - hormon stresu

    Kortyzol lub hydrokortyzol (steroid). Jest to organiczny związek chemiczny produkowany przez korę nadnerczy. Jako jeden z głównych glikokortykosteroidów wpływa na metabolizm. Znany jako hormon stresu, który współpracuje wrazadrenaliną i noradrenalinąwzmacniając ich działania. Kortyzol tak jak hormon wzrostu charakteryzuje się dobowym cyklem produkcji. Maksymalne stężenia jest w godzinach porannych, a najniższe obserwuje się w późno wieczorem.

    Zalicza się do związków mających wpływ na wzrost poziomu glukozy we krwi. W wyniku reakcji na stres organizm potrzebuje więcej energii do reakcji normalizującej. Każda choroba (np. przeziębienie) to także stres dla organizmu, który powoduje wzrost poziomu glukozy w krwi. Dlatego osoby chore na cukrzycę obserwują nagły wzrost poziomu cukru (hiperglikemia). Jednocześnie działa immunosupresyjnie osłabiając układ odpornościowy co wzmaga stres i tworzy błędne koło. Należy wówczas skorygować dawki insuliny. Dodatkowo kortyzol ma wpływ na gospodarkęwęglowodanową zwiększając glukoneogenezę (przekształcenia aminokwasów i mleczanów w glukozę). Bierze udział w tworzeniu zapasów w wątrobie poprzez dodawanie cząsteczek glukozy do łańcuchów glikogenu. Jest to bardzo ważny proces glikogenogenezy dla diabetyków. Przyśpiesza rozkład kwasów tłuszczowych do tzw ciał ketonowych co może doprowadzić do kwasicy ketonowej. Stały nadmiar kortyzolu we krwi doprowadza również do insulinooporności jako jednej ze składowej zespołu Cushinga.

    Główne działania to:

    przeciwzapalne łagodząc m.in alergie.

    zwiększa wydalanie potasu i zatrzymuje sól w organizmie.

    podnosikatabolizm białek (rozpad)

    zwiększa rozpad trójglicerydów (lipoliza)

    podnosi ciśnienie krwi

    wspomagawydzielanie soku żołądkowego

    wzmaga uwalnianie wapnia z kości

    Normy:

    godz. 8.00: 5 - 25 ug/dl (0,14 - 0,96 umol/l lub 138 - 690 nmol/l);

    godz. 12.00: 4 - 20 ug/dl ( 0,11 - 0,54 umol/l lub 110 - 552 nmol/l);

    godz. 24.00: 0 - 5 ug/dl (0,0 - 0,14 umol/l lub 0,0 - 3,86 nmol/l).

    Prawidłowe stężenie kortyzolu w moczu zwykle mieszczą się w granicach 80 - 120 µg/24h.

     

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

  • kwasica ketonowa

     Kwasica ketonowa jest zaburzeniem gospodarki kwasowo - zasadowej organizmu o pH krwi poniżej 7,35 z powodu nagłego niedoboru insuliny w organizmie. Insulina to hormon produkowany przez trzustkę którego zadaniem jest normalizacja stężenia glukozy we krwi. W razie nagłego niedoboru insuliny, poziom glukozy we krwi wzrasta powyżej normy. Glukoza krąży we krwi, lecz nie może być przejęta przez komórki. Doprowadza to do niekorzystnych przemian białek i tłuszczów. Powstaje sytuacja gdzie, energia potrzebna komórce dostarczana jest na wskutek spalania tłuszczy zamiast reakcji glukozy. W konsekwencji występują odwodnienie oraz zaburzenia elektrolitowe. Prowadzi to do produkcji ketonów (ciała ketonowe) wywołujących kwasicę metaboliczną.

     Nieleczona kwasica ketonowa może doprowadzić do śpiączki i jest stanem bezpośredniego zagrożenia życia. Niekiedy pod wpływem glukagonu rozpad tłuszczów następuje przy hipoglikemii (niski poziom glukozy), co powoduje aceton głodowy. Nie jest niebezpieczny w przeciwieństwie do hipoglikemii.

     Należy do groźnych powikłań cukrzycy, lub może być pierwszym symptomem dotychczas niezdiagnowanej cukrzycy typu 1. Wówczas poza zmianą w pH krwi można stwierdzić obecność tzw. ciał ketonowych w moczu.

    Przyczyny kwasicy ketonowej:

    - insulinooporność

    - cukrzyca

    - głód, niedożywienie, biegunki, wymioty, odwodnienie

    - nadmiar alkoholu


    Czynniki wywołujące:

    - zakażenia bakteryjne dróg moczowych

    - osteomyelitis

    - zakażenia dróg oddechowych

    - zakażenia wirusowe

    - choroby układu krążenia (zawał serca, udar mózgu)

    - ciąża 

    - zapalenie trzustki

    - leki osłabiające wydzielanie insuliny (tiazydy, sulfonamidy, steroidy, acetazolamid)

    - źle dobrana insulinoterapia i/lub doustne środki przeciwcukrzycowe

    - nadmiar hormonów: glukagonu, katecholamin, kortyzolu, hormonów tarczycy

    Objawy:

    - brak łaknienia, nudności, wymioty, bóle brzucha

    - zapach acetonu z ust (zapach jabłek)

    - odwodnienie

    - suchość błon śluzowych i języka

    - sucha skóra

    - osłabienie, senność, utrata przytomności

    - zaburzenia świadomości

    - zaczerwienienie policzków – "rumieniec" kwasiczy

    - wysypka na ciele – "rush" kwasiczy

    - bóle klatki piersiowej

    Badania:

    - badanie moczu – przebarwienie odczynnika w ciągu 15 sekund (skala od – do ++++)

    - poziom glukozy we krwi

    - glikozuria i ketonuria

    - kwasica metaboliczna – pH krwi tętniczej <7,25

    - luka anionowa od 10 do >12 mEq/l

    - zaburzenia elektrolitowe: hipokaliemia, hiponatremia, hipofosfatemia,

    - zwiększenie hematokrytu

    Leczenie kwasicy ketonowej poprzez równowagę kwasowo - zasadową i normalizacji stężenia glukozy we krwii odbywa się na oddziale szpitalnym. Do podstawowych form terapii należy:

    1. Insulinoterapia – ciągły dożylny wlew insuliny krótko działającej poprzez pompę infuzyjną, celem obniżenia poziomu glukozy we krwi (hiperglikemia).

    2. Unormowanie zaburzeń kwasowo - zasadowych poprzez podawanie dożylne 8,4% roztworu dwuwęglanu sodu rozcieńczonego płynami hipotonicznymi.

    3. Wyrównanie niedoborów wodno - elektrolitowych poprzez przetoczenie 5,5 - 6,5 l specjalnych płynów 

    4. Leczenie przyczyny wywołującej

    5. Leczenie powikłań: wstrząsu, niewydolności nerek, DIC

     

     

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

  • leczenie

  • Lista leków refundowanych od 01.01.19

    Od 01.01.2019 zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z 27.12.2018 została opublikowana nowa lista refundacyjna cen leków. Na liście jest kilka zmian w stosunku do poprzedniej listy, które będą interesujące dla diabetyków. Najciekawsza to wpisanie po raz pierwszy insuliny Semglee (100 j.m/ml) firmy Mylan. Jest to odpowiednik insulin Abasaglara oraz Lantusa. Kilka popularnych insulin otrzymało zwiększoną refundację co oznacza obniżkę dopłaty przez diabetyka.

    Zmiany dotyczą również cen pasków do glukometrów oraz doustnych leków przeciwcukrzycowych (zmiany groszowe). Na listę wpisane zostały paski do glukometru Everchek zaś wykreślone mniej popularne i używane (np. Microdod, Gmate).

    Pomimo dużych starań organizacji zrzeszających osoby chore na cukrzycę, po raz kolejny na liscie nie znalazły się tzw leki inkretynowe.

    Zapraszamy do zapoznania się ze zmianami

    a. tabela dla cen insulin od 01.01.2019

    b. tabela dla cen pasków do glukometrów od 01.01.2019

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

  • MiniMed 640 G - problem z przyciskami

     
    Co należy zrobić kiedy stwierdzimy że z naszą pompą MiniMed 640 Gdzieje się coś dziwnego?
    Poniżej oficjalne pismo firmy Medtronic  w pdfna temat : Chwilowy brak reakcji przycisków
  • nasze banery

    Nasze banery:

     

    link:

    <a href="http://www.glukoza.pl" target="_blank" title="glukoza.pl"></a>

     

    kod:

    <a href="http://www.glukoza.pl" target="_blank" title="informacje, sprzęt, terapia w diabetologii"><img src="http://www.glukoza.pl/images/banners/mininowelogo.jpg" alt="" width="160" height="35"/></a>

    widok:

    mininowelogo

     

     

    kod:

    <a href="http://www.glukoza.pl" target="_blank" title="informacje, sprzęt, terapia w diabetologii"><img src="http://www.glukoza.pl/images/banners/nowelogo.jpg" alt="" width="371" height="81"/></a>

     

    widok:

    nowelogo